ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΖΗΣΗ ΣΤΟΝ κ. Α. ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΖΗΣΗ ΣΤΟΝ κ. Α. ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε, στο ιστολόγιο “Κατάνυξις”, εκτενές άρθρο του π. Σεραφείμ Ζήση, που επιγράφεται “Ἀπάντηση στὶς κριτικὲς ἐρωτήσεις τοῦ κ. Ἀδαμαντίου Τσακίρογλου (περὶ ἀκοινωνησίας, Οὐκρανίας καί τινων ἄλλων)”.

Δεν θα αναδημοσιεύσουμε το άρθρο, παρόλον ότι περιέχει πολλά σημαντικά στοιχεία, για τέσσερις κυρίως λόγους:

1.) Είναι πολύ εκτενές (σχεδόν 6,000 λέξεις) και τα εκτενή κείμενα δεν διαβάζονται παρά από ελάχιστους.

2.) Το άρθρο του Οσιολογιώτατου δεν είναι μόνον πολύ εκτενές, αλλά και πολύ εξειδικευμένου ενδιαφέροντος και -ως εκ τούτου- είναι φυσικό να ενδιαφέρει λίγους ή μάλλον ελάχιστους.

3.) Σε διάφορα Σχισματικά ιστολόγια (“Πατερική Παράδοση”, “Ομολογία” κτλ.) αρθογραφούν ή γράφουν παραπλανητικά σχόλια και άρθρα Οικουμενιστές ως 1.) ανώνυμοι, 2.) ψευδώνυμοι, 3.) με αρχικά ή 4.) με το όνομα υπαρκτών προσώπων, με στόχο να αποσπούν την προσοχή μας από τα ουσιώδη. Επιδιώκουν να μας εξαναγκάσουν να συζητούμε αστήρικτες θέσεις θεολογικά, που αφορούν τον Οικουμενισμό, το Σχίσμα και την Αποτείχιση, αντί να απαντούμε στις ουσιαστικές προκλήσεις των Οικουμενιστών.

Επομένως, γιατί να τους δίνουμε την ευκαιρία να μας αποπροσανατολίζουν από τον στόχο μας;

4.) Ο βασικός, όμως, λόγος που δεν κρίνουμε σκόπιμο να αναδημοσιεύσουμε το άρθρο του π. Σεραφείμ, είναι, επειδή θεωρούμε τις συζητήσεις με τους Σχισματικούς ατελέσφορες και παρελκυστικές. Οι Σχισματικοί είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στο να διεξάγουν ατέλειωτες αντιπαραγωγικές συζητήσεις, οι οποίες δεν οδηγούν πουθενά και οι οποίες τείνουν να ανάγουν δευτερεύοντα θέματα σε πρωτεύοντα και να αποπροσανατολίζουν τον αγώνα. Αν αρχίσεις να απαντάς, σε όσα σου καταμαρτυρούν οι Σχισματικοί, απλά δεν θα έχεις χρόνο να κάνεις οτιδήποτε άλλο.

Μου είναι ειλικρινής πεποίθηση ότι ο π. Θεόδωρος Ζήσης και άλλοι ιερώς αποτειχισθέντες κάνουν ένα τεράστιο λάθος. 

Αντιμετωπίζουν τους Σχισματικούς, ως εάν να είναι Αποτειχισμένοι, όχι -φυσικά- επειδή θεολογικά δεν μπορούν να κάνουν την διάκριση μεταξύ Σχίσματος και Αποτείχισης, αλλά, επειδή τρέφουν την μάταιη ελπίδα, ότι, αν τους πιάσουν με το καλό και το φιλότιμο, ότι θα τους βοηθήσουν να μετατοπιστούν από το Σχίσμα στην Αποτείχιση.

Πρόκειται για φρούδα ελπίδα και για κυνήγι χίμαιρας. 

Με τους σχισματικούς έχεις πάντοτε ξεκάθαρες κουβέντες. Απλά τους λες τίμια και παστρικά: Αδελφέ μου! Αυτήν την στιγμή βρίσκεσαι εκτός Εκκλησίας. Εκτός Εκκλησίας σωτηρία δεν υπάρχει. Οφείλεις, λοιπόν, να επιστρέψεις στην Εκκλησία και να αγωνιστείς, ως Αποτειχισμένος, αν το επιθυμείς, εναντίον του Οικουμενισμού.

Το γε νυν έχον, και όσον με αφορά, “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έστω” και εσύ, ως Σχισματικός, είσαι -οικεία βουλήσει- “ακοινώνητος”.