O ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

π. Γεώργιε Μεταλληνέ! Ιδού τι απίστευτα λέγει ο φίλος σας ο κ. Γιανναράς για τις τέσσερις Εκκλησίες που απείχαν από το συνέδριο της ανομίας της Κρήτης.

Και από μεν τον κ. Γιανναρά, που ατυχέστατα χαρακτηρίσατε "εξαίρετο διανοούμενο" και "γνήσιο αντιοικουμενιστή", δεν έχουμε προσδοκίες ότι θα μετανοήσει επειδή τον διακρίνει μια ναρκισισσευόμενη εγωπάθεια. 

Από σας, όμως, οι πιστοί αναμένουν ένα ευλόγησον για την προσωποληψία που δείχνετε για τον πλανεμένο αυτό διανοούμενο.

ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΕΓΓΕΝΕΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Α΄

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μ. Πειραιώς

=====

O ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

________

Ένα από τα πλέον αξιοπρόσεκτα δημοσιεύματα, σχετικά με την διοργάνωση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, υπήρξε και αυτό του γνωστού καθηγητή  κ. Χρήστου Γιανναρά, ως επιφυλλίδα στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ», με τίτλο: «“ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ”: Η ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΕΓΓΕΝΗΣ».

Σε αυτό παραθέτει, κατά τρόπο, περιεκτικό, τις απόψεις του, για το ύψιστο γεγονός της συγκροτήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, στο Κολυμπάρι της Κρήτης.

Θέλοντας να τονίσει τις «εγγενείς αντιφάσεις» της Μεγάλης Συνόδου, αναφέρεται στο γεγονός της αρνήσεως των τεσσάρων Πατριαρχείων να συμμετάσχουν σε αυτή. Και εδώ ο κ. Καθηγητής έκαμε λαθεμένη θεώρηση. Γράφει: «Οι λόγοι που προβλήθηκαν, θα μπορούσαν να συνοψιστούν σε τρεις κύριες συντεταγμένες: Στην απαίτηση να διευθετηθούν, πριν από τη Σύνοδο, διαφωνίες και έριδες για τα γεωγραφικά όρια δικαιοδοσίας των πατριαρχείων Αντιοχείας και Ιεροσολύμων (με αφορμή το Kατάρ), Σερβίας και Ρουμανίας (με αφορμή την περιοχή Tιμόκ). Στις συγκαλυμμένες, αλλά πεισματικές απόπειρες του πατριαρχείου Μόσχας να αμφισβητηθεί ποικιλοτρόπως το πρωτείο οικουμενικής ευθύνης και διακονίας του πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης». 

Βεβαίως υπήρξαν και λόγοι «για τα γεωγραφικά όρια δικαιοδοσίας των πατριαρχείων», όμως αποσιωπά τον κυριότερο λόγο: την απαίτηση για απάλειψη  συγκεκριμένων θέσεων, οι οποίες, δεν ήταν απλά «προβληματικές», αλλά προσέβαλλαν ευθέως την ορθόδοξη εκκλησιολογία, όπως το περιβόητο κείμενο για τις σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον λοιπό χριστιανικό κόσμο, το οποίο αναγνώριζε (και δυστυχώς έγινε δεκτό και αναγνώρισε την ονομασία τους και κατά συνέπεια την ύπαρξή τους) ως «εκκλησίες» τους κατεγνωσμένους και συνοδικά καταδικασμένους, αιρετικούς (παπικούς, προτεστάντες, αγγλικανούς, μονοφυσίτες, κλπ). Αυτό το αγνοούσε ο κ. Καθηγητής; Σαφώς και όχι! Γιατί το αποσιώπησε; Δεν όφειλε να πάρει θέση και να σταθεί στους ουσιαστικούς λόγους μη προσέλευσης των τεσσάρων Εκκλησιών στη Σύνοδο;

(Συνεχίζεται)