Ο ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ ΠΡΟΜΑΧΩΝ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΒΑΡΙΟΥ

Ο ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ ΠΡΟΜΑΧΩΝ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΒΑΡΙΟΥ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Σε κήρυγμά του στις 17 τρέχοντος στην εκκλησία της Αγ. Μαρίνης στην Αρτέμιδα Μεσογαίας, ο γνωστός απολογητής των αποφάσεων του Κολυμβαρίου Μητροπολίτης Προικοννήσου κ. Ιωσήφ, είπε συν τοις άλλοις: «Βιάστηκαν μερικοί να βλασφημήσουν και να συκοφαντήσουν την Αγία καί Μεγάλη μας Σύνοδο, ο Θεός ας στους συγχωρήσει». Κατά τον Σεβασμιώτατο, έπρεπε, μόλις ανακοινώθηκαν οι αποφάσεις της Συνάξεως του Κολυμβαρίου, οι λαοί, φυλαί και γλώσσαι να κύψουν και να προσκυνήσουν (όπως λέει το βιβλίο του Δανιήλ) τα αποφασισθέντα. 

Λησμονεί ότι, όπως διακήρυξαν οι Πατριάρχες της Ανατολής το 1848, ο Ορθόδοξος λαός είναι που αποδέχεται ή όχι τις συνοδικές αποφάσεις. Του διαφεύγει επίσης ότι στην ιστορία της Εκκλησίας παρουσιάστηκαν σύνοδοι πολυάνθρωπες, που όμως εξέπεσαν της αληθείας κι αποδοκιμάσθηκαν από τη συνείδηση της Εκκλησίας, όπως λ.χ. αυτή του 449 στην Έφεσο, του 754 στην Ιέρεια, της Φερράρας – Φλωρεντίας του 1438-39, του Μπρεστ - Λιτόφσκ του 1596 (που στερέωσε την επάρατη Παπική Ουνία στην κεντρική Εύρώπη) κ.ο.κ. 

Ανέφερε επίσης στο χειμαρρώδες κήρυγμά του: «Το καθήκον της αληθείας δεν αναιρεί το καθήκον της αγάπης». Τι υπονοείτε, Σεβασμιώτατε; Μήπως την αθηναγόρειον «αγάπην άνευ όρων και ορίων», η οποία συνεπάγεται την υποτίμηση και την εν τέλει άρνηση της αλήθειας της πίστεως, όπως έπραξε ο ως άνω Οικουμενικός Πατριάρχης; 

Αφήστε τα ψευδοδιλήμματα και τις σχοινοβασίες. Η Εκκλησία διαχρονικά καταδίκαζε την αίρεση και την απομάκρυνση από την αλήθεια, διότι κατά τον Μέγα Παύλο είναι ες αεί «στύλος και εδραίωμα της αληθείας». Η Εκκλησία αγαπά τους αιρετικούς και γι’ αυτό δείχνει τις κακοδιδασκαλίες τους, που τους χωρίζουν από το Θεό (Άγιος Αγάθων), ώστε να μετανοήσουν και να κερδίσουν τη σωτηρία. 

Όπως έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Γεώργιος Γρηγοριάτης, αγάπη στον άρρωστο είναι η επισήμανση της ασθενείας του ώστε να αναζητήσει τη θεραπεία στο ιατρείο του Χριστού (Μ. Κανών). Τουναντίον ουσιαστικά, μίσος προς τον ασθενή αποτελεί η καλλιέργεια σ’ αυτόν της ψευδαισθήσεως ότι με την κακόφρονα πίστη του όλα βαίνουσι καλώς. Τέλος όσον αφορά τη θέση του: «Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Ίσως έλθουν και κοντά μας γι’ αυτό πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, ακόμα και για τη θυσία της ζωής μας», του λέμε μόνο: Σεβασμιώτατε, αφήστε τους φτηνούς λεονταρισμούς και κάντε το αυτονόητο ως Ορθόδοξος αρχιερεύς, ήτοι ορθοτομήστε τον λόγον της αληθείας.