ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ π. ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ π. ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Ο Θεολόγος κ. Ιωάννης Μπουγάς, σε άρθρο του στο ιστολόγιο «Αμήν», αποπειράται να παρουσιάσει τον κοιμηθέντα εν Κυρίω το 1966 π. Ιωήλ Γιαννακόπουλο ως υπέρμαχο των οικουμενιστικών ασχημιών και ακροβασιών. 

Παρουσιάζει ανέκδοτο χειρόγραφο του αοιδίμου Αρχιμανδρίτη του 1965, αναφερόμενο στην Αρχιερατική προσευχή του Χριστού. Εκεί ο π. Ιωήλ σημειώνει, συν τοις άλλοις, αναφερόμενος στο ευαγγελικό χωρίο «ίνα πάντες εν ώσιν»: «Δι’ όλους τους Χριστιανούς παρακαλεί λέγων: «ίνα πάντες εν ώσιν, καθώς συ πάτερ εν εμοί καγώ εν σοι». Η ενότης αύτη είναι κατά πρώτον ενότης πίστεως, η οποία υπάρχει μέχρι σήμερον. Η Εκκλησία δηλ. διατηρούσα την ενότητα ταύτην υπάρχει «και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Ακούσατε, παρακαλώ, πώς ο κ. Ι. Μπουγάς ερμηνεύει τα λόγια του αοίδιμου κληρικού: «Προφανώς ο Γέροντας Ιωήλ εννοεί όλο τον Χριστιανικό κόσμο, δηλ. την Δυτική Χριστιανική Εκκλησία και την Ανατολική, αλλά και τους ετέρους χώρους χριστιανικής πίστεως, ενδεχομένως την Προτεσταντικήν Εκκλησία κ.τ.λ.». 

Ασφαλώς η προκρούστεια αυτή ερμηνευτική ΔΕΝ μας ξενίζει ποσώς, διότι οι υπέρμαχοι του οικουμενιστικού μοντέλου προσκομίζουν υπέρ αυτών και τη μαρτυρία του ….Αγίου Μάρκου του Ευγενικού!!! Ας ελθουμε, όμως, στο ίδιο το κείμενο. Ο π. Ιωήλ μιλά για ενότητα πίστεως, ενότητα πίστεως η οποία υφίστατο άχρι του νυν, υφίσταται κι εδώ και τώρα. Άρα δεν είναι ευκταία αλλά δεδομένη. Κι αυτό υπάρχει και διατηρείται, όπως μας εξηγεί, στην Εκκλησία. Τώρα, πού ανακάλυψε την υπάρξη της Εκκλησίας εν πρώτοις στον εκπεσόντα Παπισμό και κατόπιν στον κακόδοξο Προτεσταντισμό (οποίου τον πληθωρικό αχταρμά αναφέρει  ευσχημόνως ως «Προτεστιανική Εκκλησία»), και πιο ύστερα, κρυπτόμενος στο κ.τ.λ. υπονοεί προφανώς και τους αιρετικούς Μονοφυσίτες, είναι δικό του καθήκον πρωτίστως να μας εξηγήσει και κατόπιν να μας πείσει. 

Γιατί θέλει να μας κάνει να λησμονήσουμε ότι ο κεκοιμημένος κληρικός έγραψε ολόκληρο βιβλίο, υπό τον τίτλο «Διάλογος Ορθοδόξου και Ευαγγελικού» στο οποίο, σαν καταπέλτης εξουδετερώνει, ένα προς ένα, τα έωλα προτεσταντικά επιχειρήματα; 

Το μόνο του όπλο είναι οι ειρωνείες κατά των αντιοικουμενιστών, του τύπου «κοπτομένους υπέρ της καθαράς και αμωμήτου πίστεως». Δικαίωμά του να θεωρεί «ιδεολόγημα» το ότι ο π. Ιωήλ υπερασπίστηκε την Ορθόδοξία. Ακούστε, όμως, τι φρονούσε τω όντι ο Γέροντας Ιωήλ: «Συζητών περί Πατέρων μετά τινος νεωτερίζοντος Θεολόγου έλεγε: Κοιτάζομε τι είπαν και τι έγραψαν οι Πατέρες και όχι πώς έζησαν. Αντί να κάνωμε σχόλια εις τα κειμένα των Πατέρων, θα έπρεπε καλλίτερα να αντιγράψωμεν την ζωήν των. Οι Πατέρες προσηύχοντο πολύ, αγρυπνούσαν πολύ, ενήστευαν πολύ, αγαπούσαν την πτωχείαν και την απλότητα, εμίσουν το κοσμικόν φρόνημα, επολέμουν τας πλάνας …"(Επιφανίου Ι. Θεοδωροπούλου πρεσβυτέρου, Ανέκδοτα Ιωήλ Γιαννακοπούλου, Αρχιμανδρίτου, εν Αθήναις 1972, σελ. 18-19).