ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Από το ιστολόγιο “Κατάνυξις” αλιεύσαμε την  φωτογραφία της ανάρτησης με την επιγραφή: “Μασονική χειραψία του Ρώσου Πατριάρχου με τον παπικό Καρδινάλιο(;)”

Κάτι τέτοια κυριολεκτικά φαιδρά και συνωμοσιολογικά γράφονται -έστω και με ερωτηματικό- και δυσφημούν τον αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού.

Ερωτώ: Ποια στοιχεία υπάρχουν για να διασυρθεί ως μασώνος ο Μακαριότατος Πατριάρχης Ρωσίας κ. Κύριλλος;

Προφανώς κανένα απολύτως στοιχείο δεν υπάρχει. Μια θερμή χειραψία του Μακαριότατου Μόσχας με τον καρδινάλιο Κωχ γίνεται αφορμή διασυρμού του επειδή οι μασώνοι κάνουν χειραψία με συγκεκριμένο τρόπο λές και αυτός ο τρόπος της χειραψίας απαγορεύεται να χρησιμοποιηθεί από ανθρώπους που δεν είναι μέλη της μασωνίας.!!!

Και ενώ ο π. Νικόλαος Μανώλης είναι λαλίστατος για όλα τα θέματα -ακόμη και γι’ αυτά που δεν υπάρχουν στοιχεία-, δεν τον ακούσαμε να λάβει θέση για τις πλάνες του αρχιθεομπαίκτη μοναχού Ιωσήφ του Βατοπαιδινού για τις εκτρώσεις και κατ’ επέκταση για τον εγκεφαλικό θάνατο, ούτε για την απίστευτη δήλωση του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου Εφραίμ ότι οι συμπροσευχές ακόμη και με τους αλλόθρησκους είναι κατ’ οικονομία δεκτές.

Γιατί άραγε; 

Τόση μεγάλη ευαισθησία για μια απλή χειραψία και τόση αδιαφορία και τόση μούγγα όταν "γυμνή τη κεφαλή" κηρύσσονται αιρέσεις ή δικαιολογούνται παραβάσεις των Ιερών Κανόνων;

Αντί οι αντιοικουμενιστές να καταφεύγουν στο κυνήγι μαγισσών των μασόνων, στο οποίο φαίνεται ότι επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους τελευταία, θα ήταν πολύ προτιμώτερο να έβλεπαν τους κινδύνους που συνιστά για την Ορθοδοξία η παρουσία του Ιησουίτη Πάπα Φραγκίσκου καθώς επίσης τον κίνδυνο από την χειροτονία νέων οικουμενιστών επισκόπων.

Εχουμε ήδη πέντε οικουμενιστές Μητροπολίτες στην Εκκλησία της Ελλάδας και αναστατώνουν τα πάντα. 

Τι θα γίνει αν αυξηθεί ο αριθμός τους;

Φαίνεται ότι βολεύει ιδιαίτερα ορισμένους η ενασχόληση με την σχέση μασωνίας και Οικουμενισμού. Τους απαλλάσσει από την ευθύνη να αντιμετωπίσουν τα πραγματικά προβλήματα που σχετίζονται με τον Οικουμενισμό.