Ο π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΛΑΨΗΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΗΣΕ ΚΑΙ ΑΠΕΚΑΛΥΨΕ ΤΟ ΕΙΔΕΧΘΕΣ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

Ο π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΛΑΨΗΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΗΣΕ ΚΑΙ ΑΠΕΚΑΛΥΨΕ ΤΟ ΕΙΔΕΧΘΕΣ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Λέγει πολλά και διάφορα ο π. Εμμανουήλ Κλάψης -επίλεκτο μέλος της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης, τακτικός επισκέπτης της Ακαδημίας του Βόλου, ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο “μεταπατερική” θεολογία και μόνιμος συνδαιτημόνας των Διαθρησκειακών διαλόγων- σε άρθρο του που επιγράφεται “Θρησκευτικός πλουραλισμός στην Αμερική” που δημοσίευσε στον Πυλώνα Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ.

Η ουσία των όσων λέγει μπορεί να συνοψιστεί στην ακόλουθη πρόταση: Πρέπει να γνωρίσουμε τις θρησκευτικές παραδόσεις των διαφόρων θρησκειών και να μάθουμε να συνυπάρχουμε εν ειρήνη μαζί τους.

Καταρχήν η προτροπή για την ανάγκη ειρηνικής συνύπαρξης με τις άλλες θρησκείες δεν έχει κανένα νόημα όταν απευθύνεται στους χριστιανούς επειδή οι χριστιανοί δεν είναι οι διώκτες αλλά οι διωκόμενοι. 

Αν ο π. Κλάψης ενδιαφέρεται για την ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών πρέπει να απευθυνθεί στους οπαδούς των άλλων θρησκειών και δη στους οπαδούς του “Προφήτη” του “Ιερού Κορανίου”.

Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος της ανάγκης να σπουδάσουμε την θρησκευτική παράδοση των άλλων θρησκευμάτων;

Θέλουμε να τους ευαγγελιστούμε την αλήθεια ή θέλουμε απλά να εμπλουτίσουμε τη δική μας παράδοση με την αποδοχή των θρησκευτικών εμπειριών των οπαδών των άλλων θρησκειών;

Περιττόν να τονίσω ότι ο π. Εμμανουήλ επιδιώκει το δεύτερο. 

Ιδού ορισμένες από τις θέσεις του:

“Η χριστιανική αλήθεια γίνεται αντιληπτή σαν ενσάρκωση της αλήθειας που η κατανόησή της μπορεί να εμπλουτισθεί από νέες θρησκευτικές εμπειρίες και παραδόσεις.”

“Μέσα στα πλαίσια της θρησκευτικής ποικιλότητας, οι χριστιανοί καλούνται να διακρίνουν την απόλυτη αλήθεια του ευαγγελίου από τις ιστορικές της εκφράσεις και τις εννοιολογικές της ενσαρκώσεις.”

“Η επικοινωνία των χριστιανών με τους ετερόθρησκους σ’ αυτά τα πλαίσια προκαλεί τον αναστοχασμό της χριστιανικής ταυτότητας. Ο σκοπός αυτού του αναστοχασμού είναι να μπορούν οι χριστιανοί να ζουν συνέπεια η χριστιανική ζωή και πίστη  και ταυτόχρονα να έχουν και να δείχνουν σεβασμό στη θρησκευτική ετερότητα.”

Τώρα τι σχέση έχει ο στοχασμός και ο αναστοχασμός με την ορθόδοξη θεολογία είναι τοις πάσιν γνωστόν.

Τοις πάσιν γνωστόν επίσης τυγχάνει ότι οι χριστιανοί μπορούν να ζουν με συνέπεια τη χριστιανική ζωή ΜΟΝΟΝ αν πορεύονται προς πάντα τα έθνη και αν ευαγγελίζονται πάντα όσα ενετείλατο ο Κύριος και αν βαφτίζουν τους αλλόθρησκους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Ουδείς εμπλουτισμός της χριστιανικής εμπειρίας από τη μελέτη των άλλων θρησκειών είναι χρήσιμος, όπως πρεσβεύει ο π. Κλάψης, εκτός και αν θεωρεί ότι ο Απόστολος Παύλος δεν είχε τον αναγκαίο πλούτο των θρησκευτικών εμπειριών επειδή αγνοούσε τις θρησκείες της Απω Ανατολής, όπως αγνοούσε και το Ισλάμ επειδή ανεφάνη στο προσκήνιο της Ιστορίας αιώνες μετά την κοίμησή του.

Αλλά γιατί να καταφύγουμε στον Απόστολο Παύλο και να μη ρωτήσουμε τον π. Κλάψη αν νομίζει ότι ο ίδιος ως μελετητής των άλλων θρησκευτικών παραδόσεων και ως επίλεκτο μέλος των διαθρησκειακών διαλόγων έχει μεγαλύτερο πλούτο θρησκευτικών εμπειριών από τον Οσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη ή τον Γέροντα Παίσιο τον Αγιορείτη που στερούνται το δικό του “μεταπατερικό” και οικουμενιστικό βιογραφικό; 

Η Ορθοδοξη Θεολογία απορρίπτει κατηγορηματικά τον στοχασμό στη θεολογία και θεολογεί με βάση την εμπειρία των Προφητών, των Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων.

Τότε γιατί μιλά για στοχασμούς και αναστοχασμούς ο π. Κλάψης; 

Οχι βέβαια επειδή είναι αμαθής, αλλά επειδή συνειδητά επιλέγει τη Νεορθοδοξία, τη μεταπατερική θεολογία και τον Οικουμενισμό -και μάλιστα τον Διαθρησκειακό Οικουμενισμό- ως θεολογική έκφραση.

Το πιο ενδιαφέρον του θέματος είναι ότι ο π. Κλάψης θεωρείται εκφραστής της συντηρητικής πτέρυγας της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης.!!! Ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες τι πρεσβεύουν οι εκφραστές της φιλελεύθερης πτέρυγας! Θα είναι πράγματι απογοητευτικό.

Το άρθρο του π. Κλάψη έρχεται να επιβεβαιώσει ορισμένα πράγματα στα οποία αναφερθήκαμε πρόσφατα.

Συγκεκριμένα μιλήσαμε για το βαθμό της επίδρασης της περίοικης προτεσταντικής κουλτούρας στα θεολογικά και ποιμαντικά δεδομένα της Εκκλησίας της Αμερικής. Αναφερθήκαμε επίσης στην ανάγκη πολλαπλασιασμού των ορθόδοξων αντιστάσεων απέναντι σ’ αυτές τις τάσεις, ο οποίος -συν τοις άλλοις- και προπαντός μπορεί να γίνει κατορθωτός με την σύσταση περισσότερων μοναστηριών στην αχανή Αμερική.

Πόσο δύσκολο είναι για τον π. Κλάψη και τους υπόλοιπους Οικουμενιστές να αντιληφθούν τα αυτονόητα για το θέμα των εξωχριστιανικών θρησκευτικών παραδόσεων εκ μέρους των Ορθόδοξων;

Δεν πλησιάζουμε και δεν σπουδάζουμε τις άλλες θρησκείες για να εμπλουτίσουμε τις δικές μας θρησκευτικές εμπειρίες -μας φτάνει η λατρεία, η άσκηση, η προσευχή, η συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας και η μελέτη του Ευαγγελίου όπως το κατανόησαν οι Αγιοι Πατέρες της Εκκλησίας. 

Σπουδάζουμε τα άλλα θρησκεύματα ΜΟΝΟΝ για λόγους απολογητικής και με στόχο να εμπλουτίσουμε το οπλοστάσιό μας για να  ευαγγελιστούμε με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα την αλήθεια για να βαπτιστούν οι αλλόθρησκοι και να γίνουν μέλη της Εκκλησίας.