ΟΙ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΕΣ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ

ΟΙ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΕΣ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Εξαίρετο σχόλιο της εξαίρετης ιστοσελίδας “Χριστιανική Βιβλιογραφία”.

Τα λέγει όλα σε λίγες αράδες.

Αντίθετα με κάποιους ...“αεροκήρυκες”, (μη λέμε ονόματα και χαλάσουμε καρδιές), που προσπαθούν να βρουν ακόμη και στον Ιερό Χρυσόστομο δικαίωση για τις μεταγλωττίσεις και τους άλλους νεωτερισμούς (γράφε εγωισμούς), η ιστοσελίδα “Χριστιανική Βιβλιογραφία” επιμένει να μιλά για παράδοση και άλλα πληκτικά και ανιαρά πράγματα όπως Ακολουθίες, νηστείες, αγιασμούς, κερί, λιβάνι, λείψανα των αγίων κτλ..

Οσοι προβάλλουν εαυτούς ως ειδικούς μελετητές του Ιερού Χρυσοστόμου δεν φαίνεται να έχουν απλή υποψία ότι αυτοπαγιδεύονται θανάσιμα όταν επικαλούνται τον Ιερό Χρυσόστομο για να δικαιολογήσουν τα Νεοβαρλααμικά τους τερτίπια.

Ούτε που θυμούνται, φαίνεται, ότι η Θεία Λειτουργία, που τελούμε σήμερα και την οποία θέλουν να κατακρεουργήσουν με τις αδόκιμες και γεμάτες θεολογικά λάθη μεταγλωττίσεις που χρησιμοποιούν, ανήκει στον Ιερό Χρυσόστομο και ούτε που λαμβάνουν υπόψη ότι οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας (ασφαλώς και ο Ιερός Χρυσόστομος) είναι Αττικιστές ακόμη και στα κηρύγματά τους.

Ψιλά γράμματα φυσικά αυτά για τους εκσυγχρονιστές, τους Νεοβαρλααμίτες και τους καθε λογής προτεσταντίζοντες.

Θεολογική ανεπάρκεια; Αχαλίνωτη αλαζονεία; Πληγωμένος εγωισμός;

"Ουκ οίδα. Ο Θεός οίδεν." Πάντως τίποτα που να έχει σχέση με το Χριστό και την Εκκλησία Του.

Παραθέτουμε στη συνέχεια το εξαίρετο σχόλιο της “Χριστιανικής Βιβλιογραφίας” που μας έδωσε την αφορμή για το πιο πάνω σχόλιο.

*****

“ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ”, “ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ”, ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ

==========

Τὸ αἴτημα τῆς λειτουργικῆς χρήσεως “μεταφράσεων” τῶν λειτουργικῶν κειμένων ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς “κατανοήσεως” εἶναι μιὰ ἀπὸ τὶς ἐκφάνσεις ἑνὸς βαθυτέρου αἰτήματος γιὰ τὸν “ἐκσυγχρονισμὸ” τῆς Ἐκκλησίας, ἕνα αἴτημα δηλαδὴ ποὺ καὶ ἀπὸ μόνη τὴν διατύπωσή του εἶναι πρόχειρο, ρηχὸ καὶ προδήλως ἀντιευαγγελικό – ἀντιεκκλησιαστικό, ἐφ᾽ ὅσον εἰσηγεῖται τὴν “προσαρμογὴ” τῆς Ἐκκλησίας στὴν ἐποχή μας προεξυπονοώντας τὴν παλαίωσή της.

. Ὁποιαδήποτε ἐπιχειρηματολογία δὲν πρόκειται νὰ πείσει τοὺς ἐργάτες τῶν ἐκσυγχρονιστικῶν προσπαθειῶν. Δὲν συζητοῦν. Δὲν δείχνουν κατανόηση στοὺς ἀδελφούς τους, μόνον νοιάζονται γιὰ τὴν ποσότητα κατανοήσεως ποὺ θὰ ἀπορροφήσει ὁ ὑπερμεγέθης ἐγκέφαλός τους καὶ μεθοδεύουν πῶς θὰ πετύχουν τὸν “ἐπαναπροσδιορισμὸ” τοῦ Εὐαγγελίου μὲ τὰ θεολογικὰ ἰδιοσκευάσματά τους.

. Οὔτε τὸ περιεχόμενο τῆς Ἁγίας Παραδόσεως φαίνεται νὰ τοὺς ἐνδιαφέρει, οὔτε οἱ Πατέρες, οὔτε οἱ Ἅγιοι, οὔτε οἱ Σύνοδοι, οὔτε οἱ Κανόνες, οὔτε οἱ ἴδιοι οἱ Ἀδελφοί τους. Ἡ μόνη προτεραιότητα εἶναι ἡ δική τους ἐκτίμηση, ἡ δική τους κατανόηση, ἡ δική τους ἑρμηνεία, ἡ δική τους γνώση, ἡ δική τους αὐτοπεποίθηση, ἡ δική τους ἀλαζονεία.

. Ἐκ παραλλήλου ἄλλωστε εἴμαστε μάρτυρες τῆς Ἐργολαβίας Ἀλλοτριώσεως τῆς ἱστορικῆς μας μνήμης. Ἡ ἰδεολογία καὶ ἡ σκοποθεσία εἶναι εὔγλωττες:«(…)Τὸ νέο κράτος ποὺ εἰσάγεται στὴν Ἐπίδαυρο σὰν ἔνδυμα ἀπὸ τὴν Γαλλία, δὲν καλύπτει ἀπόλυτα τὴν ντόπια φορεσιά μας ἀπὸ μέσα. Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ ψυχὴ τῶν περισσοτέρων δὲν συγχρονίστηκε μὲ τοὺς ξένους θεσμοὺς ποὺ ἐπικάθησαν στὴν κοινωνία. Ὁ Στέλιος Ράμφος ἀποδίδει τὴν ἀσύμπτωτη σχέση μὲ ἐπιλογὲς τοῦ Βυζαντίου, ὅταν προτιμήθηκε τὸ “τουρκικὸ φακιόλι ἀπὸ τὴν παπικὴ τιάρα”.(…) Ὡστόσο, ἡ ἐπιλογὴ ἐκείνη, ἀλλὰ καὶ ἄλλες παλαιότερες, διαμορφώνουν μία ἀντίληψη ταυτότητας ποὺ βρίσκει στὴν ἀέναη συλλογικὴ ζωὴ τὰ πρότυπα γιὰ τὴ διαμόρφωση τῆς σημερινῆς μας αὐτοσυνειδησίας. (…) Καὶ ἂν δὲν ἀλλάξει ἡ συνείδηση τοῦ κάθε πολίτη, ἡ κάθοδός μας θὰ συνεχίζεται.» (Θ. Βερέμης, ἐφημ. «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» , 27.02.2011). Ἔχουμε ὁλοφάνερη καὶ ἀτόφια τὴν διακήρυξη τῆς ἐργολαβίας ἀλλαγῆς συνειδήσεως, ὥστε νὰ μὴ ἀντιστέκεται στὸν ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ, σ᾽ αὐτὴν δηλαδὴ τὴν ὑπερτάτη προτεραιότητα, στὴν disciplina maxima, στὴν ὁποία γονατίζουν τόσο εὐλαβικὰ καὶ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, Κληρικοί, θεολόγοι, διανοητές.

. Μπροστὰ ἀπὸ τὰ λειτουργικὰ κείμενα ἐκεῖνο ποὺ πρέπει ἐπειγόντως νὰ γίνει “κατανοητὸ” εἶναι ὅτι ἡ παραχάραξη καὶ ὁ “ἐπαναπροσδιορισμὸς” δὲν εἶναι ἁπλὰ συμβεβηκότα. Εἶναι ἕνας παγκόσμιος ἰδεολογικὸς ὁδοστρωτήρας μὲ μεσσιανικὲς ἀξιώσεις. «Ἡ παγκοσμιοποίηση περιέχει τὸ ρῆμα ποιῶ. Ὑπάρχει λοιπὸν κάποιος ποὺ τὴν φτιάχνει, ποὺ τὴν κατευθύνει, ποὺ κάποιο ὄφελος ἐπιδιώκει ἀπὸ αὐτή…» (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος).

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική Βιβλιογραφία