ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ: ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ: ΑΘΑΝΑΤΟΣ

===========

Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης γεννήθηκε στην Τσάδα της Πάφου στις 27 Φεβρουαρίου 1938. Το 1949 η οικογένειά του μετακόμισε στο Κτήμα.

Σαν μαθητής του Γυμνασίου από το 1950, έζησε έντονα τους δύσκολους καιρούς που περνούσε η Κύπρος στην προσπάθειά της να κρατήσει το ελληνικό λάβαρο της ελευθερίας ψηλά, ζώντας κάτω από το ζυγό του Άγγλου κατακτητή που δήλωνε απερίφραστα ότι "ουδέποτε" θα έδιδε την ελευθερία στους Κυπρίους. Πίστευε ακράδαντα στο δίκαιο του αγώνα της Κύπρου και η όλη πορεία του σημαδεύτηκε ανεξίτηλα, στα 13 του χρόνια, από το ιστορικό Δημοψήφισμα του 1950 με την αξίωση των Ελλήνων Κυπρίων για Ένωση με τη μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι σε καμιά άλλη εποχή της πολυτάραχης ιστορίας της Κύπρου δεν εμπνεύστηκαν τόσοι πολλοί και διαλεχτοί νέοι για να...αγωνιστούν και να πέσουν στο βωμό της ελευθερίας, γιατί τα ιδανικά ήταν υψηλά και το όραμα διπλό: ελευθερία και Ελλάδα. Xρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από τον "Ευρωπαίο" Έλληνα Κύπριο "καταναλωτή", τον μοιρολάτρη "αγωνιστή" ενάντια στον Τούρκο κατακτητή του 1974, τον απαθή επισκέπτη που κάνει μπάνιο και τρώει ψάρι στις κατεχόμενες του ακρογιαλιές, να κατανοήσει εκείνο το όραμα και το μεγαλείο του. Γιατί, αντίθετα με τη γενιά του Ευαγόρα, ο Έλληνας Κύπριος έχει από καιρό συμβιβαστεί με το να ζει τη μισή του ελευθερία, χωρίς τις εθνικές του ρίζες, απολαμβάνοντας τη θαλπωρή της ευδαιμονίας του, εφησυχασμένος από την ευρωπαϊκή του ταυτότητα. Σαν ύβρη προς τους αγωνιστές της εποχής εκείνης και το αίμα τους, ο Έλληνας Κύπριος του 2009 εθελοτυφλεί μπροστά στο μοιραίο και φρικτό φάσμα μιας "δικοινοτικής" Κύπρου, "διζωνικής", με "εκ περιτροπής προεδρία", και όπου έχει ήδη συγκατανεύσει να ξαναγράψει την ιστορία του για να μην "δηλητηριάζονται" οι νέοι του από τα ιδανικά του παρελθόντος του. Δέχτηκε ο Έλληνας Κύπριος να γίνουν οι αγώνες του υποσημειώσεις και να ξεχαστούν σε μια γενιά, όλα στο βωμό μιας αόριστης "επανένωσης", συνώνυμης με την υποτέλεια στη θέληση του κατακτητή και των "αξιοπρεπέστατων" του φίλων, μιας "επανένωσης" άκρως αντίθετης με την ‘Ενωση των Παλληκαρίδηδων και των Αυξεντίου.

Μέσα σ' αυτό το πνεύμα εποχής, ο Ευαγόρας από νωρίς έγινε ένας φλογερός αγωνιστής, ένας ακατανίκητος επαναστάτης, που με τη δυναμική και γοητευτική του προσωπικότητα ενέπνεε τους συμμαθητές του, τους συμπολίτες του, και στο τέλος όλους τους Έλληνες της Κύπρου. Ο αγώνας και η δράση του ήταν πολύμορφοι, οι προβληματισμοί του ολοζώντανοι, και όταν η ψυχή του έφηβου Ευαγόρα ξεχείλιζε από το πάθος για δικαιοσύνη και ελευθερία, έβρισκε διέξοδο στην ποίηση. Το ταλέντο και η αγνότητα της ψυχής του μας έδωσαν ανεκτίμητους στίχους, που αντηχούν στις ψυχές όλων των Ελλήνων και όλων των ανθρώπων που αγωνίζονται για την ελευθερία τους.

Την 1 Ιουνίου 1953 (15 ετών), παραμονή της στέψης της βασίλισσας των Άγγλων κατακτητών Ελισάβετ Β', και με αφορμή την ανάρτηση της Αγγλικής σημαίας στη θέση της Ελληνικής στο Ιακώβειο Γυμναστήριο στην Πάφο, οργανώνεται διαδήλωση διαμαρτυρίας από τους μαθητές. Ο Ευαγόρας ανναρριχήθηκε στον ιστό και υποβίβασε την σημαία του κατακτητή.

Στις 16 Μαρτίου 1955 (17 ετών), πρωτοστάτησε σε διαδηλώσεις εναντίον της δίκης των 13 κρατουμένων σχετικά με την μεταφορά όπλων στις 25 Ιανουαρίου με το πλοιάριο "Αγ. Γεώργιος". Τον Απρίλιο 1955 ορκίστηκε μέλος της Ε.Ο.Κ.Α..

Στις 19 Ιουνίου 1955 έλαβε μέρος στην ανατίναξη των δικαστηρίων της Πάφου.

Στις 17 Νοεμβρίου 1955 συνελήφθηκε για την προσπάθειά του να προστατεύσει συμμαθητή του που είχαν δεμένο και κτυπούσαν δύο Αγγλοι στρατιώτες. Κατηγορήθηκε και αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση μέχρι την δίκη που θα γινόταν στις 6 Δεκεμβρίου.

Στις 5 Δεκεμβρίου 1955 (17 ετών) πήγε αντάρτης στα βουνά της Πάφου. Ηταν μια καλά προετοιμασμένη ενέργεια, αποτέλεσμα σοβαρού προβληματισμού και έντονων αισθημάτων, για τους ανθρώπους που αγαπούσε, για τα ιδανικά του, για την πατρίδα του, και για τη λατρεία του για την ελευθερία, που αποτύπωσε στο πηγαίο του ποίημα ΛΕΥΤΕΡΙΑ και που άφησε σαν αποχαιρετιστήριο στους συμμαθητές του:

ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

Θα πάρω μονοπάτια,

Να βρώ τα σκαλοπάτια

Που παν στη Λευτεριά.

Θ' αφήσω αδέρφια, συγγενείς,

τη ΜΑΝΑ, τον ΠΑΤΕΡΑ,

μεσ' στα λαγκάδια πέρα,

και τις βουνοπλαγιές.

Ψαχνοντας για τη λευτεριά,

θα ‘χω παρέα ΜΟΝΗ,

κατάλευκο το χιόνι,

βουνά και ρεματιές.

Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,

θα ‘ρθει το καλοκαίρι,

τη Λευτεριά να φέρει,

σε πόλεις και χωριά.

Μα δεν μπορώ να καρτερώ.

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

Θα πάρω μονοπάτια,

Να βρώ τα σκαλοπάτια

Που παν στη Λευτεριά.

Τα σκαλοπάτια θ' ανεβώ,

θα μπω σ' ένα παλάτι,

το ξέρω θα ‘ν' απάτη,

δε θα ‘ναι αληθινό.

Μες το παλάτι θα γυρνώ

ώσπου να βρω το θρόνο

βασίλισσα μια μόνο

θα κάθεται σ' αυτόν.

Κόρη πανώρια, θα της πω,

άνοιξε τα φτερά σου

και πάρε με κοντά σου,

Μονάχ' αυτό ζητώ.

Το βάπτισμα του πυρός πήρε στην επίθεση κατά του Αστυνομικού Σταθμού Δρούσειας λίγο πριν τα Χριστούγεννα 1955, και η δράση του συνεχίστηκε στους επόμενους 12 μήνες στα χωριά της Πάφου, στο Κτήμα, μετά στη Λευκωσία, και πίσω στην Πάφο, στα χωριά Τάλα, Τσάδα, Λυσό, Κινούσα, Πωμό, Πολέμι, Παναγιά, και Χόλη.

Την νύκτα της 18 Δεκεμβρίου 1956 (18 ετών) συνελήφθηκε από τους Αγγλους μαζί με άλλους συντρόφους του μεταφέροντας οπλισμό κοντά στο χωριό Λυσός στην Πάφο.

Στις 25 Φεβρουαρίου 1957 κατηγορήθηκε για μεταφορά πυροβόλου όπλου (bren-gun), αψηφώντας τις επιπτώσεις παραδέχτηκε ενοχή και καταδικάστηκε σε θάνατο.

Της καταδίκης ακολούθησαν πολλές διαμαρτυρίες τόσο από την Κύπρο όσο και από το εξωτερικό. Εγινε αίτηση χάριτος προς τη βασίλισσα των Αγγλων κατακτητών, αλλά στην "τρυφερή" καρδιά της 30χρονης μητέρας και βασίλισσας δε βρέθηκε εκείνο το ίχνος ανθρωπιάς που χρειαζόταν για να δώσει χάριν. Και καλύτερα έτσι! Γιατί ο Ευαγόρας, η ψυχή της Κύπρου, ποτέ δεν θα άντεχε τον οίκτο του κατακτητή... τη ντροπή της χάριτος. Γιατί ο "Βαγορής" διψούσε για τον θάνατο που φέρνει λευτεριά ... γιατί ο χείμαρρος που λέμε "Βαγορή" έπρεπε να ακολουθήσει τη μοιραία του πορεία προς την ελευθερία και την αθανασία. Ο Βαγορής απαγχονίστηκε τα μεσάνυχτα της 13ης Μαρτίου 1957 Ηταν 18 ετών. Είναι αθάνατος.

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ ΕΠΕΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

ΠΗΓΗ:

Στρατιώτης Χριστού,

πηγή: Πρώτη Γραμμή