ΓΛΟΙΩΔΕΙΣ ΚΟΛΑΚΕΙΕΣ ΜΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΥΠΟΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΟΥ

ΓΛΟΙΩΔΕΙΣ ΚΟΛΑΚΕΙΕΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΜΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΥΠΟΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝΩ ΔΕΝ ΑΠΕΦΕΥΧΘΗΣΑΝ ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΙΚΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

=============

«Το θέλημα του Θεού σας ανέδειξε Αρχιεπίσκοπο σε μία εποχή μεγάλης κρίσεως, όχι μόνον οικονομικής, αλλά, κυρίως, ηθικής και πνευματικής. Καθώς διαπιστώνουμε και βιώνουμε ολοένα και περισσότερο τις συνέπειες αυτής της κρίσεως, έχουμε την αίσθηση ότι «τοιούτος ημίν έπρεπε Αρχιερεύς» (Εβρ. 7, 26).

Το ταπεινό σας φρόνημα, η αγάπη που διακονεί και δεν εξουσιάζει, η κατανόηση την οποία η Εκκλησία δείχνει στις ανάγκες του λαού και της κοινωνίας, οι οραματισμοί ανακουφίσεως του ανθρωπίνου πόνου, τους οποίους αγωνίζεσθε να υλοποιήσετε, η πραότητα και η μακροθυμία σας δείχνουν σε όλους μας έναν δύσβατο δρόμο.

Για κάποιους αυτός ο δρόμος, εκτός από στενός και τεθλιμμένος, ίσως φαίνεται βραχυπρόθεσμα να μην ανταποκρίνεται στο θυμικό της καθημερινότητος, που ζητά άμεσες αντιδράσεις, κριτική και απόρριψη, αλλά μακροπρόθεσμα ελπίζουμε ότι θα αποδειχθή ο πλέον ωφέλιμος, διότι διαφυλάττει την ενότητα και ομόνοια του λαού μας μας, και, παράλληλα, δείχνει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, ακολουθώντας την μακραίωνη παράδοση της συναλληλίας και της συμπορεύσεως, στηρίζει την κοινωνία, ακόμη και στην φανέρωση των μεγάλων αποτυχιών της, για τις οποίες η Εκκλησία δεν είναι συνυπεύθυνη, διότι εγκαίρως έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου, και δια λόγων και δια έργων.

Όμως η Εκκλησία δεν μπορεί παρά να συμπάσχει με τα παιδιά της. Και στην δύσκολη πραγματικότητα την οποία όλοι βιώνουμε, εσείς χαράξατε αυτόν τον δρόμο.

Γι’ αυτό και εμείς σας διαβεβαιώνουμε σήμερα που σας έχουμε κοντά μας: Ναι, είμαστε συγκοινωνοί σας στην θλίψη για την κρίση που διέρχεται ο λαός μας, η οποία φανερούται στο ζην, αλλά έχει τις ρίζες της στον αλλότριο τρόπο του σκέπτεσθαι και πράττειν, στην απομάκρυνσή μας από την αγάπη και την παράδοσή μας στην πλεονεξία, στην περιφρόνηση της νηστείας και την υιοθέτηση της φιληδονίας ως δικαιωματικής στάσεως ζωής, στην άρνηση της μεταμορφωτικής δυνάμεως της πίστεως και στην πεποίθηση «επί τη γνώσει τη φυσιούση» (Α’ Κορ. 8,1).

Είμαστε συγκοινωνοί σας στην υπομονή την οποία πρώτος εσείς, ως Προκαθήμενος δείχνετε, στις κάθε λογής ανοίκειες επιθέσεις κατά της Εκκλησίας. Στην απαξίωση της παρουσίας της στην κοινωνία.

Στην απόδοση σ’ αυτήν της ευθύνης να λειτουργεί μόνον ως υποκατάστατο του κράτους στον τομέα της προνοίας, χωρίς όμως να έχει δικαίωμα να εκφράζεται για το αρρωστημένο ήθος, το οποίο οδήγησε στην κρίση. Στην σύνδεσή της με ιδεοληψίες ότι υπάρχει δήθεν για να καθηλώνει τους ανθρώπους στο παρελθόν, σε μία εποχή που οι κάθε λογής νεωτεριστές διακηρύσσουν «τον θάνατο του Θεού».

Στον θόρυβο με τον οποίο οι έχοντες και κατέχοντες την ιδεολογική εξουσία ζητούν την οριστική αποκοπή της νεολαίας μας από οποιαδήποτε επαφή με την ορθόδοξη πίστη, με την περιφρόνηση του μαθήματος των Θρησκευτικών, με την άρνηση ακόμη και της παρουσίας των συμβόλων στην παιδεία και την δημόσια ζωή, αλλά και την ειρωνική αντιμετώπιση όσων ζητούν να παραμείνουν πιστοί στις αξίες που μας βοήθησαν να παραμείνουμε πνευματικά ελεύθεροι.

Είμαστε συγκοινωνοί σας στον αγώνα σας για να διακηρυχθή το μήνυμα της βασιλείας του Θεού. Στην μαρτυρία του επανευαγγελισμού του κόσμου μας. Όπου δεν θα υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε «Ιουδαίο και Έλληνα, δούλο και ελεύθερο, άρσεν και θήλυ» (Γαλ. 3, 28).

Για μία κοινωνία όπου δεν θα επιβάλλεται δια του φόβου η ισότητα, αλλά δια της αγάπης θα καλλιεργούνται οι καρδιές των ανθρώπων, ώστε να παύουν να εκμεταλλεύονται τον πλησίον και να ανίστανται από τον θάνατο τον οποίο καθημερινά βιώνουμε εντόνως, τόσο βιολογικά, όσο και κοινωνικά και πνευματικά. Και είναι η Ανάσταση και η Αγάπη τα μηνύματα της πίστεώς μας, τα οποία και εμείς εδώ στο νησί μας αγωνιζόμαστε να διακηρύξουμε, σταυρούμενοι και αναλισκόμενοι υπέρ του ποιμνίου μας».

ΠΗΓΗ:

Εκκλησιαστικό πρακτορείο ειδήσεων “Ρομφαία”