ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ
______
Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου, Ο άγιος Καλλίνικος Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, έκδ. Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας), σς. 413.
Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού
=====
Το παρόν πόνημα του Σεβασιμώτατου αναμφιβόλως είναι ογκώδες και πολυσέλιδο αλλά, αυτό που μετρά εν προκειμένω, είναι ότι μας βοηθά να πλησιάσουμε και να ατενίσουμε, εκ του σύνεγγυς, μια αγιασμένη μορφή του του 20ου αιώνος, τουτέστιν τον εν αγίοις αυλιζόμενον Καλλίνικον μητροπολίτη Εδέσσης, που προσφάτως ανακηρύχθηκε Άγιος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Στην παρούσα περίπτωση η αξία του βιβλίου έγκειται στο γεγονός ότι δεν έχουμε απλώς να κάνουμε με την δυνατή πέννα του Σεβασμιώτατου -πράγμα γνωστό στους παροικούντας την Ιερουσαλήμ-. Αυτό που κυρίως μετρά είναι το ότι ένα πνευματικό του τέκνο, που έζησε τον Άγιο από κοντά, δεν μας αραδιάζει βαθυστόχαστες σκέψεις ή πορίσματα εμβριθούς μελέτης κι έρευνας, αλλά την εμπειρία της συνάντησης με ένα “άνθρωπο του Θεού” (κατά την παλαιοδιαθηκική έννοια) και μας καθιστά κοινωνούς αυτής της συγκλονιστικής εμπειρίας.
Ένα τέτοιο γεγονός παρουσιάζουμε εδώ. “Κάποιο πρωινό στο Λονδίνο (κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του) μου είπε: Απόψε ετοίμασα στον ύπνο μου το κήρυγμα που θα κάνω, αν μπορέσω τη Μεγάλη Παρασκευή. Θέλω να ασχοληθώ με το ποιος είναι ο λαός του Θεού ο άγιος. Θέλω να στραφώ στον Εσταυρωμένο και να του πω: “Εσταυρωμένε Κύριε, φανέρωσέ μας Εσύ ποιος είναι αυτός ο λαός”.
Και συνεχίζει ο συγγραφέας: “Το να ετοιμάση κήρυγμα κατά τον ύπνο και μάλιστα κήρυγμα για τον Εσταυρωμένο Χριστό δείχνει την ενέργεια του νου και κατά τον ύπνο, πράγμα που είναι ιδιαίτερο γνώρισμα της καθαρής καρδίας”.
Κάποιο άλλο σημείο που σταχυολόγησα από το βιβλίο: “Πολλούς χαρακτηρισμούς μπορεί να δώση κανείς για τον Μητροπολίτη άγιο Καλλίνικο. Ένας από αυτούς είναι “άνθρωπος της ανυποκρίτου αγάπης” ή ακόμη “ο άνθρωπος με το άδειο πορτοφόλι”. Έδινε συνεχώς χρήματα χωρίς να υπολογίζει τίποτε. Αγαπούσε να δίνη και να παραμένη κρυφό το γεγονός αυτό. Ποτέ δεν πήρε χρήματα για τα Μυστήρια που τελούσε, αλλά και ο μισθός που εισέπραττε έφευγε σ’ αυτούς που είχαν ανάγκη. Δεν κρατούσε τίποτε για τον εαυτό του. Πολλές φορές δεν είχε χρήματα για να επιστρέψη από την Αθήνα, που πήγαινε για εκκλησιαστικές υποθέσεις, και δανειζόταν από τον αδελφό του”.
Τι χρείαν έτι έχομεν μαρτύρων; Δεν αισθανόμαστε έντονα οσμήν ευωδίας πνευματικής; Μπορούμε να πούμε στον Άγιο ανενδοιάστως: “οσμή μύρων σου υπέρ πάντα τα αρώματα”.
Απαραιτήτως πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Σεβασμιώτατο κ. Ιερόθεο για την ψυχοτρόφον τράπεζα που μας παρέθεσε.
Κλείνω με την παρατήρηση ότι η εν Ελλάδι Εκκλησία ευτύχησε να έχει κατά τον λήξαντα αιώνα και άλλους “ανθρώπους του Θεού” σαν τον Άγιο Καλλίνικο. Μερικοί εξ αυτών ανακηρύχθηκαν επισήμως Άγιοι κι άλλοι, κρίμασιν οις οίδε Κυριος, όχι ακόμη. Αυτό που μετράει είναι ότι όλοι έχουν παρρησίαν ενώπιον του θρόνου του Θεού.
Δεν αμφιβάλλω οτι το τιμώμενο πρόσωπο είχε αγιότητα βίου , οπως και πολλοί άλλοι που γνωρίσαμε , κάποιοι ή κάποιος είναι και κοινός γνωστός ( νόει ...) ! Εγώ μπορώ νά μαρτυρήσω εκ πείρας καμμιά δεκαριά μέ ΑγιοΠνευματικά χαρίσματα ! Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί θα πρέπει νά εγείρουμε θέματα αγιοποιήσεώς των . Ξέρετε εσείς ο κοινός μας γνωστός νά ήθελε κάτι τέτοιο ? Μή χειρότερα ! Ο Ναυπάκτου σιγά σιγά θα αγιοποιήσει και την γάτα του !
ReplyDeleteΑπο τα παράδοξα και κενόδοξα του Ναυπάκτου ! Το σχολιάζω επειδή μέ ρωτήσατε !
Αγου δεν εχουμε δουλεια κ. Λωρίτου τώρα τα βάζουμε με τους Αγίους;
ReplyDelete