ΤA “ΟΡΘΟΔΟΞΑ” ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΟΠΑΙΔΩΝ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ
Του κ. Ἡρακλῆ Ρεράκη,
Καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ
=====
Μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Βίβλου καὶ τοῦ Κορανίου, οἱ Ἕλληνες Ἑβραῖοι καὶ Μουσουλμάνοι Μαθητὲς ἀναπτύσσουν τὴ θρησκευτική τους συνείδηση πάνω στὶς ἀρχὲς καὶ τῶν Ἱερῶν τους Βιβλίων. Ἡ σχέση τους μὲ τὸν Θεὸ δὲν ἀποτελεῖ μία διανοητική, ἀλλὰ μία ἔμπρακτη καὶ βιωματικὴ διδασκαλία, ποὺ στοχεύει νὰ γίνει πράξη καὶ τρόπος ζωῆς. Μαθαίνουν, ὄχι ἁπλῶς γιὰ τὶς ἀρχὲς τῆς πίστεώς τους, ἀλλὰ πῶς νὰ τὶς ἐφαρμόζουν σωστὰ καὶ ἀληθινὰ στὴ ζωή τους, τί νὰ κάνουν ὡς πιστοὶ καὶ πῶς νὰ ἐνισχύουν, καθημερινά, τὴν πίστη τους στὸν δικό τους Θεό, μέσω τῆς Λατρείας, τῆς Νηστείας, τῆς Προσευχῆς καὶ τῆς Ἐλεημοσύνης.
Ἀντίθετα, στὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς διδασκαλίας τῶν νέων Θρησκευτικῶν (του 2020) γιὰ τοὺς Ἕλληνες Ὀρθόδοξους μαθητὲς/τριες, δὲν γίνεται, ὅπως συνέβαινε καὶ μὲ τὴ διδασκαλία τῶν Προγραμμάτων καὶ τῶν Βιβλίων τοῦ 2018 καὶ 2019, καμιὰ προσπάθεια νὰ συνδεθεῖ ἡ ζωή τους μὲ τὴν πίστη στὸν Τριαδικὸ Θεό, στὸ πλαίσιο τῆς ζωντανῆς σχέσης τους μὲ τὴν Ἐκκλησία τους καὶ τὰ τελούμενα σ΄ αὐτήν.
Ὅλες οἱ διδασκαλίες, μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, διδάσκονται θρησκειολογικά, ὡς μουσειακὲς πληροφορίες, ποὺ τὶς μαθαίνουν τὰ παιδιὰ διανοητικά, θεωρητικὰ καὶ πληροφοριακά.
Οἱ ὀρθόδοξοι μαθητές, θεωρούμενοι ξένοι καὶ ὄχι μέλη, στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τους καὶ ὡς μὴ ἔχοντες σχέση μὲ τὴν πίστη τους, διδάσκονται θέματα, ποὺ ἔχουν μὲν σχέση μὲ τὸν Χριστιανισμό, ἀλλὰ ὄχι μὲ αὐτοὺς/ἒς ὡς μαθητευόμενοι/ἔς. Οἱ θεματικὲς ἑνότητες ἔχουν τοποθετηθεῖ, ἀτάκτως ἐρριμμένες, ἄστοχα, μὲ θρησκειολογικὸ καὶ οὐδέτερο τρόπο, στὸ πλαίσιο μίας ὀφθαλμοφανῶς διακρινόμενης μεθόδευσης διατήρησης τῶν διδασκομένων στὴν οὐδετερότητα καὶ τὴν οὐδετεροθρησκεία, καθὼς ἐκλαμβάνονται ὡς θεατὲς ποὺ ξεναγοῦνται γιὰ τὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ λατρείας καὶ ὄχι ὡς ἐνεργὰ καὶ ζωντανὰ μέλη της.
Αὐτὸ δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὴν ἀνάπτυξη τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνείδησης, ὅπως προβλέπουν οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτῈ καὶ δὲν καταλαβαίνει κανείς, πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ ΔΙΣ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας νὰ ἔχει ἐγκρίνει ὅτι αὐτὰ τὰ Βιβλία εἶναι ἐναρμονισμένα μὲ τὶς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ;
Φαίνεται ὅτι δὲν διάβασαν, αὐτὸ ποὺ ἀναφέρεται ἐντὸς τῶν νέων Προγραμμάτων, ὅτι ἀποφεύγεται ἡ ὁποιαδήποτε προσπάθεια περαιτέρω συνειδητῆς σύνδεσης τῶν μαθητῶν/τριῶν μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή, διότι αὐτὸ θεωρεῖται «κατήχηση» ἡ ὁποία «κατήχηση», ὅπως ἀναφέρουν τὰ νέα Προγράμματα ἀπαγορεύεται δῆθεν ἀπὸ τὸ ΣτΈ. Πουθενὰ ὅμως τὸ ΣτῈ δὲν ἀναφέρει κάτι σχετικὸ μὲ «κατήχηση», ποὺ ἀπαγορεύεται!
Οὐσιαστικά, τὰ δόγματα, τὸ ἦθος καὶ οἱ παραδόσεις τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ποὺ ἀναπτύσσουν τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση τῶν μαθητῶν/τριῶν, αὐτό, δηλαδή, ποὺ ὁρίζει ὡς διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν τὸ ΣτΈ, δὲν τὸ προσφέρουν τὰ Θρησκευτικά της κ. Κεραμέως, διότι τὸ θεωροῦν «κατήχηση» καὶ ἡ κατήχηση ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι τοῦ Σχολείου. Καὶ ὅλα αὐτὰ ἡ ΔΙΣ τὰ θεωρεῖ ἐναρμόνιση μὲ τὶς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ!
Ὡστόσο, κατὰ παράδοξο τρόπο, δὲν θεωρεῖται «κατήχηση», ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ διδάσκεται ἀκολύτως, ἡ θρησκευτικὴ διδασκαλία ποὺ ἀπευθύνεται στοὺς Ἕλληνες Ἑβραίους καὶ Μουσουλμάνους μαθητὲς/τριες, ποὺ διδάσκονται ὡς ὕλη, ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον, τὰ ἱερά τους Βιβλία, μαθαίνοντας, μὲ θρησκευτικὴ ἀκρίβεια καὶ εὐλάβεια, πῶς μποροῦν, νὰ ζοῦν ὡς συνειδητοὶ πιστοὶ στὴ θρησκευτική τους κοινότητα, στὸ πλαίσιο τῆς δικῆς τους θεολογικῆς θεωρίας καὶ λατρευτικῆς πράξεως.
ΠΗΓΗ:
Ιστολόγιο "Ρωμαίικο Οδοιπορικό"
No comments:
Post a Comment