ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε, στη “Ρομφαία”, τους ακόλουθους λόγους του Οικουμενικού Πατριάρχη: 

«Οι Άγιοι είναι οι πρεσβευτές και οι μεσίτες μας προς τον Θεόν, και τα Αγιάσματα και τις Εκκλησίες και τα Μοναστήρια που έχουν κάνει οι Πατέρες μας, προς τιμήν των, είναι χρέος ημών των σημερινών Χριστιανών, να τα φροντίζουμε, να τα περιποιούμεθα, να τα ανακαινίζουμε, και να τα παραδίδουμε στις γενιές που θα μας ακολουθήσουν, έτσι ώστε η παράδοσις του Γένους μας να συνεχίζεται, από γενεά σε γενεά, από αιώνα σε αιώνα, από χρόνο σε χρόνο. Έτσι ζήσαμε όλα τα χρόνια, όλους τους αιώνες, ιδιαιτέρως σε αυτή την βασιλεύουσα Πόλη, με την μαρτυρική Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία παρ’ όλα όσα υπέστη, άντεξε, επιβίωσε, υπάρχει και υπόσχεται ότι θα συνεχίσει αυτή την παράδοση μέχρι της συντελείας των αιώνων. Μπορεί να έχουν αλλάξει πάρα πολύ οι πολιτικές συγκυρίες, να έχουν γίνει ιστορικές ανακατατάξεις σε αυτή την περιοχή, όμως η Έδρα του Πανσέπτου Οικουμενικού Θρόνου παραμένει πάντοτε εδώ, εδραία και αμετακίνητος, και από εδώ διακονεί όλη την Ορθοδοξία και την ενότητά της, όλη την Χριστιανοσύνη και όλη την Ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της».

Συγκινητικοί οι λόγοι του Παναγιώτατου και η αγάπη του για τον Οικουμενικό Θρόνο.

Πλήν, όμως, είναι τελείως εξωπραγματικοί.

Ο Παναγιώτατος δεν είναι δυνατόν να δίνει διαβεβαιώσεις για πράγματα που δεν είναι στον έλεγχό του.

Όπως οι επτά λυχνίες της Μικρασίας έχουν σβηστεί, έτσι ακριβώς ο Άγιος Θεός, που δεν μυκτηρίζεται, μπορεί να παραχωρήσει και ο Θρόνος της Κωνσταντινουπόλεως να σβηστεί μια μέρα.

Εμείς, βεβαίως -πολλώ μάλλον ο Οικουμενικός Πατριάρχης- υποχρεούμεθα να υψώνουμε τα χέρια μας και να παρακαλούμε τον Ύψιστο να απομακρύνει τους κινδύνους από το Πατριαρχείο.

Δυστυχώς, όμως, ο Παναγιώτατος, ενώ ανθρωπίνως κάνει ότι μπορεί για να σώσει το Πατριαρχείο, ως Πατριάρχης καταπατεί αδίστακτα -επί καθημερινής βάσεως- το θέλημα του Αγίου Θεού, για δεκαετίες τώρα, συνεχιστής της προδοτικής για την Ορθοδοξία γραμμής των Μεταξάκη, Αθηναγόρα και των επιγόνων τους.

Ο Παναγιώτατος εμπλέκεται στα γεωστρατηγικά παιχνίδια για να σώσει το Πατριαρχείο και πολύ καλά κάνει. 

Έτσι πολιτεύθηκαν οι προκάτοχοί του, οι οποίοι επιδίδονταν σε διάφορους Βυζαντινισμούς για να σώσουν το Πατριαρχείο, χωρίς, όμως, ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΡΟΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ. 

Δυστυχώς την λαμπρή αυτή παράδοση των προκατόχων τους αναίρεσαν οι Πατριάρχες Ιωακείμ, Μεταξάκης και Αθηναγόρας με “τα κοπέλλια” τους, εν οις και ο σημερινός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Προσευχόμαστε ο Παναγιώτατος να αντιληφθεί ότι ο ΜΟΝΟΣ -στην πραγματικότητα- σύμμαχος του Πατριαρχείου είναι ο Άγιος Θεός την συναντίληψη του Οποίου δεν μπορεί να εξασφαλίσει, με την καταπάτηση του Θείου θελήματος, αλλά με την πλήρη συμμόρφωσή του σε αυτό.

Στην Αμερική λ.χ. υπάρχει βαθύτατη πικρία και αγανάκτηση εξαιτίας του τρόπου που ο Παναγιώτατος μεθόδευσε την εκλογή του εντελώς ακατάλληλου για θέματα πίστεως -και όχι μόνον- Αρχιμανδρίτη Ναθαναήλ Συμεωνίδη για τη Μητρόπολη Σικάγου.

Φαίνεται ότι ο Παναγιώτατος δεν συνειδητοποιεί ότι οι οικουμενιστικοί ακροβατισμοί που κατοχυρώθηκαν συνοδικά σαν πίστη της Εκκλησίας, με τη Σύνοδο της Κρήτης, και η προώθηση εντελώς ακατάλληλων προσώπων στην αρχιερωσύνη, με μεθοδεύσεις μάλιστα ανεπίτρεπτες ακόμη και για πολιτικούς, πολλώ μάλλον για κληρικό και δη για τον Οικουμενικό Πατριάρχη, δεν συμβάλλουν στη διάσωση του Πατριαρχείου από τα χέρια των Αγαρηνών.

Καθημερινά, Παναγιώτατε, προσευχόμαστε για τον πανίερο θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τον ακατάβλητο προμαχώνα της πίστεως στο διάβα των αιώνων. Καθημερινά προσευχόμαστε για τον Πατριάρχη μας ιδιαίτερα από την εποχή που αντιληφθήκαμε ότι βασανίζεται από σοβαρή ασθένεια. Και δεν προσευχόμαστε μόνον εμείς, αλλά και Άγιοι άνθρωποι, όπως μπορώ να διαβεβαιώσω μετά λόγου γνώσεως. Ούτε των αγίων ανθρώπων, ούτε προπαντός οι δικές μας προσευχές μπορούν να εισακουστούν, αν εσείς, Παναγιώτατε, συνεχίσετε την ίδια πορεία οικουμενιστικού ολέθρου που ακολουθείτε με αποφευκτέα συνέπεια από δεκαετίες.