ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΟΥ ΕΞΗΓΓΕΙΛΕ Ο π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΟΥ ΕΞΗΓΓΕΙΛΕ Ο π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ

=====

π. Γ. Θ.
Aγαπητέ Παναγιώτη, τίποτα από αυτά που λες δεν θα γίνει. Aυτό που πιθανόν θα γίνει είναι να φύγει για Ουκρανία ο π. Θεόδωρος Ζήσης και οι αποτειχισμένοι να γίνουν γοχ ή να λειτουργουν ως γοχ με την παραλλαγή των αποτειχισμένων.

Λωρίτου Ελένη
Με χαρά βλέπουμε τον λευίτη και πανεπιστημιακό

δάσκαλο π. Θεόδωρο Ζήση με αποφασιστικότητα και με το χάρισμα της βουληματικότητος, που ως άνθρωπο τον διακρίνει, να βαδίζει πάνω στις ράγες του συρμού που λέγεται Παράδοση των Πατέρων της Eκκλησίας. Ο εις και η Αλήθεια συνιστούν την πλειοψηφία της Eκκλησίας, γιατί συμπυκνώνουν στο πρόσωπό τους το καθολικό εμπειρικό βίωμα της Eκκλησίας. Η Oρθοδοξία περπατά με τον σταθερό, δυναμικό, επιθετικό, οικουμενικό βηματισμό κάποιων προσώπων που την πήραν στους ώμους των και εκφράζουν την εκκλησιαστική συνείδηση!

Ελάχιστος αδελφός
Η παραπάνω αναφερόμενη στρατηγική Ορθοδόξου

Αντιστάσεως θα ήταν απόλυτα ορθή εάν το φαινόμενο του φιλοοικουμενισμού ήταν προσωρινού χαρακτήρα, οπότε και η πιθανή διακοπή μνημοσύνου των Οικουμενιστών Επισκόπων θα είχε προσωρινό χαρακτήρα σε αναμονή μελλοντικής διαδοχής τους από αληθινά Ορθοδόξους Επισκόπους. Ο Οικουμενισμός, όμως, και η φιλοοικουμενιστική πορεία της Εκκλησίας συμπληρώνει ήδη περίπου 100 χρόνια σταδιακά κλιμακούμενης Αποστασίας και δεν αναμένεται δυστυχώς πιθανή επιστροφή των εκτραπέντων. Οπότε η ζητούμενη Αποτείχιση δεν μπορεί να είναι προσωρινού χαρακτήρα ή ένα είδος μεγάλης Εκκλησιαστικής διαμαρτυρίας, αλλά φυγή από τους φιλαιρετικούς και τους συνοδοιπόρους τους και ύψωσις τείχους πνευματικού διάκρισης ανάμεσα στην Ορθοδοξία και την Αίρεση.

Λωρίτου Ελένη
"Ελάχιστε αδελφέ", μιλάτε για μία στρατηγική ορθοδόξου αντιστάσεως. Αυτή η στρατηγική δεν μπορεί παρα νά είναι σε μία διαλεκτική σχέση με την αίρεση του Οικουμενισμού και τις προκλήσεις του. Όταν μας διώξουν, φεύγουμε παίρνοντας μαζί μας ο καθείς αυτό που κομίζει, δηλαδή την ομολογία και το κρίμα είναι δικό τους, δηλαδή των διωκτών Εμείς δεν δημιουργούμε σχίσμα. Από την Εκκλησία φεύγουν οι αιρετικοί όντες αυτοκατάκριτοι, αυτοαναιρούμενοι, αυτοκολαζόμενοι. Το σχίσμα έχει μέσα του τον ανθρώπινο παράγοντα, που παίρνει τα πράγματα απο τα χέρια του Θεού και τα καθιστά υποτελή στην ανθρώπινη θέληση. Ο Χριστός είναι η κεφαλή της Eκκλησίας. Δεν θα εξορίσουμε τον Χριστό από την Εκκλησία. Εν όσω ο Χριστός είναι μέσα στην Εκκλησία, εμείς γιατί να φύγουμε; Όλων των αποχρώσεων οι αποτειχισμένοι πιστεύουν ότι τα μυστήρια είναι έγκυρα. Επομένως; Μένουμε και το "παλεύουμε" .....! Πολλοί Άγιοι, αλλά και σύγχρονοι ομολογητές καθαιρέθηκαν. Όμως αυτές οι καθαιρέσεις στην πράξη αναιρέθηκαν από την συνείδηση της Εκκλησίας. Δεν πρέπει να έχουμε σχίσματα.

Ελάχιστος αδελφός
Αδελφή Ελένη, μη βιάζεσαι να χαρακτηρίζεις μία άλλη άποψη, ως δήθεν Σχισματικό φρόνημα. Όποιος θεωρεί τους φιλοοικουμενιστές Αιρετικούς και μάλιστα με Επισημοποιημένη Συνοδική Πράξη τους, όπως είναι η "Σύνοδος" του Κολυμπαρίου, τότε οφείλει να απομακρυνθεί από αυτούς, αυτό είναι το καθήκον κάθε αληθινού Ορθοδόξου, είτε είναι Κληρικός, είτε Μοναχός, είτε και λαϊκός. Όσον αφορά το θέμα των Μυστηρίων είναι θέμα αποκλειστικά της φιλανθρωπίας του Θεού μας. Και εγώ πιστεύω και θεωρητικά και εμπειρικά, ότι στην Εκκλησία που διοικούν οι Φιλοοικουμενιστές μέχρι και τώρα που ομιλούμε, παρά τα όσα έχουν γίνει, υπάρχει ο Χριστός μας και η Χάρις Του Αγίου Πνεύματος στα Μυστήρια, αλλά το θέμα αυτό δεν είναι δικό μας και ούτε έργο μας είναι η διερεύνηση της φιλανθρωπίας του Κυρίου μας, που υπάρχει πιθανόν για την άγνοια των πολλών ή και για την ανθρώπινη αδυναμία κάποιων αδελφών μας και ούτε αυτό ακυρώνει το καθήκον που έχουμε ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί να παραμείνουμε μακράν των όσων θεωρούμε ότι αποτελούν πλέον Αίρεση. Εκείνο όμως που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα είναι η υπέρβαση των ορίων, στις απόψεις και τους λόγους μας, που ορίζονται από τους Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας γι’ αυτά τα σοβαρά θέματα που κυρίως ανήκουν στην αρμοδιότητα μίας αληθινά Ορθοδόξου Συνόδου. Η Εκκλησία αγαπητή δεν είναι ένας τόπος που πηγαίνουμε απλά για να πάρουμε Την Χάρι, όπως πράττουμε στις εγκόσμιες συναλλαγές μας, αλλά αυτή η πνευματική σχέση προϋποθέτει την πραγματική αγάπη μας για τον Κύριό μας και δεν νομίζω ότι ένας αληθινός πνευματικός εραστής του Κυρίου μας θέλει να έχει σχέσεις πνευματικές με όσους συνειδητά αντιμάχονται, τον Χριστό μας και το σωτηριώδες έργο Της Εκκλησίας Του, όπως αποτυπώθηκε με την Πίστη και την Παράδοση τόσων αιώνων. Καλό υπόλοιπο της Αγίας Τεσσαρακοστής.

Λωρίτου Ελένη
"Ελάχιστε αδελφέ", ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος έλεγε ότι είναι αίρεση να ανάγουμε ένα θέμα από δευτερεύον σε πρωτεύον, σε θέμα πίστεως. Θεωρώ ότι προέχει η ομολογία με πλέον επίσημη μορφή της την διακοπή μνημοσύνου των αιρετικών επισκόπων. Συμφωνώ ότι λόγω της κρισιμότητος των εκκλησιαστικών πραγμάτων είναι "δυνητικώς" επιβεβλημένη όσο ποτέ άλλοτε. Όμως η Αποτείχιση δεν αποτελεί αντικείμενο προς λατρείαν, ώστε να ερίζουμε για τον βαθμό και την απόχρωση της Αποτείχισης. Ενώ συμφωνούμε στα βασικά καθιστούμε υδροκέφαλες τις διαφορές και αιτίες για έριδες και αντεγκλήσεις. Επίσης εύχομαι καλή πορεία προς το Πάσχα.