ΚΑΤΑ ΤΗΝ Ι. Μ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Ο π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΣ! Β΄

ΚΑΤΑ ΤΗΝ Ι. Μ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Ο π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΣ!

Β΄

ΟΙ ΔΥΟ ΜΟΡΦΕΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

Του π. Νικόλαου Μανώλη

=====

Ο 31^ος Αποστολικός κανόνας και ο 15^ος της Πρωτοδευτέρας ιεράς Συνόδου απαντούν στη διαστροφική σκέψη των μητροπολιτικών ρασοφόρων, που από άγνοια, ίσως, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις από συκοφαντική διάθεση εμπλέκουν την λάθος διακοπή μνημοσύνου με την ορθή και επιβεβλημένη. Γιατί υπάρχουν δύο περιπτώσεις! Είναι σαφείς οι ιεροί κανόνες και για τις δύο περιπτώσεις.

Η πρώτη, η λάθος, αφορά τη διακοπή του μνημοσύνου του επισκόπου για λόγους παραπτωμάτων (εγκλημάτων) διοίκησης. Αυτήν είναι καταδικαστέα, τιμωρείται με την ποινή της καθαίρεσης και εμπλέκεται σε περιπτώσεις δημιουργίας Σχισμάτων στην Εκκλησία.

Η δεύτερη, η ορθή και επιβεβλημένη διακοπή μνημοσύνου (διακοπή της πνευματικής κοινωνίας) με τον εν δυνάμει αιρετικό επίσκοπο για λόγους Πίστεως, προ συνοδικής εξετάσεως και καταδίκης του επισκόπου αυτού, γλυτώνει και απαλλάσσει την Εκκλησία από Σχίσματα!

Στην πρώτη περίπτωση λοιπόν το αδίκημα είναι σοβαρότατο. Είναι σχισματικοί και καθαιρούνται όσοι με πρόφαση κάποια αμαρτήματα, κάποια εγκλήματα των Επισκόπων, δημιουργούν Σχίσμα (αναγνωρίζουν άλλον μητροπολίτη, άλλη ιεραρχία κτλ). «Πάσης ιερατείας παντελώς αλλότριον είναι, ει μόνον ελεγχθείη τούτο παρανομήσας». Πρέπει γι’ αυτό να ελεγχθεί, να τον καλέσουν σε δίκη και να τον ελέγξουν, δεν επιτρέπεται να τον καθαιρέσουν χωρίς να τον ακούσουν. Απλώς πρέπει η Σύνοδος να τον καλέσει για να δικαστεί και να απολογηθεί πριν τιμωρηθεί.

Στην δεύτερη περίπτωση όμως, δεν περιμένουμε να έρθει Σύνοδος και να καταδικάσει τον Επίσκοπο για την αίρεση, αλλά αν διαπιστώσουμε ότι έχει αίρεση ο Επίσκοπος και «προ συνοδικής διαγνώσεως», πριν η σύνοδος τον καταδικάσει, διακόπτουμε το μνημόσυνό του. Και αυτοί, οι διακόψαντες το μνημόσυνο ενός τέτοιου επισκόπου, όχι μόνο δεν τιμωρούνται, δεν καθαιρούνται ως σχισματικοί, αλλά αντίθετα «και της πρεπούσης τιμής τοις ορθοδόξοις αξιωθήσονται». Αυτοί πρέπει να τιμώνται.

Εκείνοι οι οποίοι κάνουν διακοπή μνημοσύνου του Επισκόπου, του Πατριάρχου, του Αρχιεπισκόπου, ο οποίος κηρύσσει αίρεση, όχι μόνο δεν τιμωρούνται αλλά και πρέπει να τιμώνται. Και δικαιολογεί γιατί πρέπει να τιμώνται και να μην τιμωρούνται.

«Ου γαρ Επισκόπων, αλλά ψευδεπισκόπων και ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν». Διότι δεν κατεδίκασαν Επισκόπους αληθινούς. Αυτός που κηρύττει αίρεση δεν είναι Επίσκοπος αλλά είναι ψευδεπίσκοπος και ψευδοδιδασκαλος. 

Επομένως καλά κάνουν και διακόπτουν το μνημόσυνό του. «Ου γαρ Επισκόπων, αλλά ψευδεπισκόπων και ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν και ου σχίσματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον, αλλά Σχισμάτων και μερισμών την Εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι». Και δεν έκαναν Σχίσμα μέσα στην Εκκλησία αλλά φρόντισαν να γλυτώσουν την Εκκλησία από Σχίσματα τα οποία προκαλούν αυτοί που κηρύσσουν αίρεση. Αυτός που κηρύσσει αίρεση, αυτός κάνει Σχίσμα μέσα στην Εκκλησία. Επομένως αυτός που διακόπτει το μνημόσυνο του κηρύσσοντος αίρεση, όχι μόνο δεν κάνει Σχίσμα αλλά αντίθετα γλιτώνει την Εκκλησία από τα Σχίσματα.