ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΩΝ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ

ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΩΝ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Το απόσπασμα που παραθέτουμε στο τέλος του άρθρου μας, είναι παρμένο από εκτενές άρθρο του θεολόγου κ. Παναγιώτη Σημάτη, στο ιστολόγιο “Πατερική παράδοση”, και επιγράφεται “Αντιπατερικές έως παράλογες και κακόδοξες θέσεις του π. Βασ. Βολουδάκη.”

Με το εκτενές αυτό άρθρο του των 9,208 λέξεων ο κ. Σημάτης σφυροκοπεί άγρια τον κακόδοξο κληρικό π. Βασίλειο Βολουδάκη για τις πλανεμένες θέσεις του αναφορικά με την Αποτείχιση, τουτέστιν για τη δυνητική διακοπή του μνημοσύνου του αιρετίζοντος ιεράρχη που κηρύσσει γυμνή τη κεφαλή κατεγνωσμένη αίρεση.

Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο και κυριολεκτικά κακόδοξο να αρνούμαστε το αναφαίρετο δικαίωμα των πιστών που τους παρέχουν οι Ιεροί Κανόνες να διακόψουν το μνημόσυνο αιρετίζοντος ιεράρχη πριν συνοδική διαγνώμη.

Η κακοδοξία αυτή ελέγχεται απολύτως πλανημένη. Αρκεί να διαβάσουμε τι λέγει ο ιε΄ Κανόνας της ΑΒ΄ Συνόδου και οι ανά τους αιώνες πιο έγκυροι κανονολόγοι για να αντιληφθούμε το μέγεθος της πλάνης του σεβαστού π. Βασίλειου Βολουδάκη.

Το άρθρο του κ. Σημάτη δεν είναι μόνον πολύτιμο εξαιτίας της συστηματικής αναίρεσης των πλανεμένων θέσεων του κακόδοξου κληρικού αλλά και επειδή κάνει πολύ ενδιαφέρουσα αποκάλυψη αναφορικά με το Παποκαισαρικό κόμμα “Κοινωνία” που ίδρυσε και κατευθύνει από τα παρασκήνια το σεβαστός -πλην όμως κακόδοξος- κληρικός π. Βασίλειος Βολουδάκης.

Πολλές φορές έγραψα σχόλια αρνητικά σχόλια για τις θέσεις του κ. Σημάτη αναφορικά με την ακοινωνησία με όλη την Εκκλησία. Ουδέποτε, όμως, αμφισβήτησα την ανθρωπιά και την αγαθότητα της ψυχής του. Πρόκειται για αγωνιστή και πολύ συμπαθή άνθρωπο και εκφράζω την ελπίδα ότι ο Χριστός κάποια στιγμή θα τον φωτίσει να αντιληφθεί ότι πρέπει να μετακινηθεί από την ακοινωνησία με όλη την Εκκλησία που βρίσκεται τώρα στην κατά Θεόν διακοπή του μνημοσύνου του αιρετίζοντος οικείου ιεράρχη. Την ίδια ελπίδα τρέφω για τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά, ο οποίος, επίσης, όπως ακούω, είναι αγωνιστής και ενάρετος άνθρωπος. 

Στο μεταξύ, φυσικά, θα ήταν ασυγχώρητη αμαρτία εκ μέρους μας αν αφήναμε αναξιοποίητη όλη την έγκυρη συστηματική αναίρεση που κάνει ο κ. Σημάτης των θέσεων του κακόδοξου κληρικού π. Βασίλειου Βολουδάκη. Γι’ αυτό και προτιθέμεθα να αναδημοσιεύσουμε πολλά αποσπάσματα από το άρθρο του κ. Σημάτη που θα χωρίσουμε και θα τιτλοφορήσουμε αυθαίρετα σαν ξεχωριστά κείμενα.  

*****

ΠΩΣ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ Η ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

Του κ. Παναγιώτη Σημάτη, Θεολόγου

=====

«α) Κανὼν ιε΄ΑΒ΄ Συνόδου: «Οἱ γὰρ δι' αἱρεσίν τινα ...πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ...τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι».

β) Βαλσαμών. Ὁ Κανονολόγος Βαλσαμὼν ἑρμηνεύοντας τὸν Ἱ. Κανόνα ὁμιλεῖ γιὰ ἀποτείχιση: «...Ἐὰν ἑαυτὸν ἀποτειχίσῃ, ἤγουν χωρίσῃ ἐκ τῆς κοινωνίας τοῦ πρώτου αὐτοῦ, οὐ μόνον οὐ τιμωρηθήσεται, ἀλλὰ καὶ τιμηθήσεται, ὡς ὀρθόδοξος» (P.G. 137, 1068-1069). [Δηλαδή, αὐτὸν ποὺ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τιμᾶται ὡς ὀρθόδοξος, ὁ τραγικὸς π. Βασίλειος Βολουδάκης θεωρεῖ ἐκτὸς Ἐκκλησίας!!!].

γ) Ζωναρᾶς. Ἑρμηνεύοντας τὸν Ἱ. Κανόνα ὁ Κανονολόγος Ζωναρᾶς ὁμιλεῖ κι αὐτὸς γιὰ ἀποτείχιση: «Εἰ δ’ ὁ πατριάρχης τυχὸν αἱρετικὸς εἴη, καὶ τοιοῦτος ὡς δημοσίᾳ, κηρύττειν τὴν αἵρεσιν, καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, ἀντὶ τοῦ, ἀνυποστόλως καὶ μετὰ παρρησίας, διδάσκει τὰ αἱρετικὰ δόγματα, οἱ ἀποσχίζοντες αὐτοῦ, ὅποιοι ἂν εἶεν, οὐ μόνον κολάσεως ἄξιοι οὐκ ἔσονται διὰ τοῦτο, ἀλλὰ καὶ τιμῆς, ὡς ὀρθόδοξοι, ἀξιωθήσονται, χωρίζοντες ἑαυτοὺς τῆς τῶν αἱρετικῶν κοινωνίας. Τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ ἀποτειχίζοντες. Τὸ γὰρ τεῖχος τῶν ἐντὸς αὐτοῦ πρὸς τοὺς ἐκτὸς χωρισμός ἐστιν» (P.G. 137, 1069).

δ) Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: Ἀλλὰ καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος, ὁ ὁποῖος συχνὰ ἀναφέρεται στοὺς Κανονολόγους, στὴν ἴδια γραμμὴ κινεῖται: «Ἐὰν δὲ οἱ ρηθέντες πρόεδροι ἦναι αἱρετικοί, καὶ τὴν αἵρεσιν αὐτῶν κηρύττουσι παρρησία, καὶ διὰ τοῦτο χωρίζονται οἱ εἰς αὐτοὺς ὑποκείμενοι, καὶ πρὸ τοῦ νὰ γένῃ ἀκόμη συνοδικὴ κρίσις περὶ τῆς αἱρέσεως ταύτης, οἱ χωριζόμενοι αὐτοί, ὄχι μόνον διὰ τὸν χωρισμὸν δὲν καταδικάζονται, ἀλλὰ καὶ τιμῆς τῆς πρεπούσης ὡς ὀρθόδοξοι, εἶναι ἄξιοι, ἐπειδή, ὄχι σχίσμα ἐπροξένησαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μὲ τὸν χωρισμὸν αὐτόν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐλευθέρωσαν τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεσιν τῶν ψευδεπισκόπων αὐτῶν. Ὅρα καὶ τὸν λα'. Ἀποστολικόν» (Πηδάλιον, σελ. 292).

ε) Τέλος ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, μὲ τὸν ὁποῖον συνεδέετο πνευματικὰ ὁ π. Βασίλειος καὶ θεωρεῖ ὅτι ἀκολουθεῖ τὴν «γραμμή» του, χρησιμοποιεῖ τὴν ἐπίμαχη λέξη· ἔγραφε: Ἡ ἀποτείχιση εἶναι, «κανονικὸν δικαίωμα... Ἄν τις, χρησιμοποιῶν τὸ δικαίωμα αὐτοῦ, παύσῃ τὸ μνημόσυνον, καλῶς ποιεῖ!» (π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, «Τὰ Δύο Ἄκρα», σελ. 90).