ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, Γ. ΚΡΑΣΑΝΑΚΗ, ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ, Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

________

Γεώργιου Ε. Κρασανάκη, Ομότιμου Καθηγητή Ψυχολογίας Πανεπιστημιου Κρήτης, Εξομολόγηση, Η Χριστιανική Ψυχοθεραπεία, Eκδόσεις «Παρρησία», Α΄ Έκδοση Αθήνα 2011, σσ. 69.

Του κ. Ανδρέα Κυριακού, Θεολόγου

=====

Το παρόν αποτελεί, όπως μας πληροφορεί ο συγγραφέας, εισήγηση σε ιερατικά συνέδρια στη Σητεία (2004) και στο Αρκαλοχώρι Κρήτης (2011) με την ευλογία των επιχωρίων επισκόπων. 

Ο κ. Κρασανάκης αναλύει καταρχήν τον όρο ψυχοθεραπεία και τις επί του θέματος θεωρίες των Φρόυντ, Γιούγκ, Άντλερ και Φράνκλ. Στέκεται περισσότερο στο Β. Φράνκλ διότι, όπως σημειώνει «πρόκειται για μια ψυχοθεραπευτική θεωρία που πλησιάζει πολύ τις θεολογικές θεωρίες για τον άνθρωπο και τα προβλήματά του». Πιο κάτω κάνει την εξής σημαντική παρατήρηση: «Στο παρελθόν, λέει ο Φρανκλ, όσοι υπέφεραν από το συναίσθημα του υπαρξιακού κενού προσέφευγαν για θεραπεία στους ιερείς. Σ’ αυτούς πρέπει να προσφεύγουν και σήμερα, αν θέλουν να βρουν την ψυχική τους υγεία». 

Όμως όλ’ αυτά για τον Καθηγητή Κρασανάκη είναι εισαγωγικά. Ο ιερέας είναι αυτός που θα οδηγήσει τον άρρωστο άνθρωπο στη θεραπεία μέσω του μυστηρίου της Εξομολογήσεως. Γράφει χαρακτηριστικά: «μπορεί ένας ιερέας να μην έχει δίπλωμα ψυχοθεραπευτή κατά τα κριτήρια του κόσμου, τα επιστημονικά, είναι όμως ένας χορηγός της χάρης του Θεού που απορρέει από το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως». 

Καταρρίπτει ούτω τις καινοφανείς θεωρίες που θέλουν τον ιερέα κατά πρώτον και κύριον κατηρτισμένον στα της ψυχοθεραπείας, όπως φρονεί ο π. Β. Θερμός και οι ομόφρόνες του. Φανταστείτε τον Άγιο Νικόλαο Πλανά τον ολιγογράμματο, αλλά θαυματουργό, να υστερεί έναντι ενός ιερέως με διδακτορικό στη Ψυχοθεραπεία ή την Ψυχιατρική! 

Ο κ. Κρασανάκης τονίζει εμφαντικά ότι στην Ψυχοθεραπεία «έχομε ένα έργο εντελώς ανθρώπινο. Έχομε μια συνομιλία, μια επικοινωνία  θεραπευτή-αρρώστου». Από την άλλη στην Εξομολόγηση «έχομε κάτι άλλο, πιο μεγάλο. Είναι η παρουσία του Θεού». Ο κ. Κρασανάκης προτρέπει τους ιερείς να μελετούν τα έργα των Πατέρων, όπου μπορούν να βρίσκουν εξατομικευμένες λύσεις. «Παράλληλα η γνώση των δεδομένων της σύγχρονης ψυχοθεραπείας δεν θα βλάψει αλλά θα οφελήσει τον ιερέα» αναφέρει. Ζητά να δείχνουν πολλή αγάπη προς τον εξομολογούμενο και να ασκούν έργο εξατομικευμένο. Και συμπληρώνει: «Ώστε το Μυστήριο της Εξομολογήσεως πρέπει να γίνεται όπως ορίζουν η Εκκλησία και οι Ιεροί Κανόνες της». Στρέφεται όμως και προς τον εξομολογούμενο και του εφιστά την προσοχή για τη σοβαρότητα του πράγματος και τον καθιστά έτοιμο να προσέλθει στο Μυστήριο. 

Παραθέτει τέλος θέσεις των συγχρόνων Αγίων Παϊσίου και Πορφυρίου των Αγιορειτών και η όλη συγγραφή κατακλείεται με την Ακολουθία των Εξομολογουμένων. 

Χρήσιμο, συνοπτικό, σαφές και υποβοηθητικό για όλους θα χαρακτήριζα το παρόν βιβλίο του Καθηγητή Κρασανάκη.