ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Ε΄

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ε΄

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεόδωρου Ζήση

=====

4. Παραδείγματα ἀδίκων ἀποφάσεων ἀπὸ παράνομα δικαστήρια

Πόσες φορὲς δὲν συνέβη στὴν ἱστορία νὰ ληφθοῦν τέτοιες ἀποφάσεις ἀπὸ παρανόμους κριτὲς καὶ δικαστές; Αὐτὸ δὲν μᾶς θυμίζει ὁ ὑπέροχος ὕμνος τῆς Μεγάλης Πέμπτης γιὰ τὴν ἄδικη ἀπόφαση ποὺ πῆρε τὸ προεδρευόμενο ἀπὸ τὸν ἀρχιερέα Καϊάφα Ἰουδαϊκὸ συνέδριο ἐναντίον τοῦ ἀθωοτέρου στὴν ἱστορία κατηγορουμένου, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ; «Ἤδη βάπτεται κάλαμος ἀποφάσεως παρὰ κριτῶν ἀδίκων, καὶ Ἰησοῦς δικάζεται καὶ κατακρίνεται σταυρῷ». Ἤθελε καὶ ὁ Καϊάφας νὰ ἐμπλέξει τὸν Κύριο στὴν ἄδικη δικαστικὴ διαδικασία ὡς κατήγορος καὶ δικαστὴς συγχρόνως καὶ νὰ τὸν παρασύρει σὲ διάλογο καὶ ἀπολογία, ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς ἐσιώπα[9]. Μήπως θὰ ἄλλαζε ἡ προειλημμένη ἀπόφαση καταδίκης Του, ἂν ἀπελογεῖτο; Ποιός ἐμπαθὴς καὶ σκοτισμένος νοῦς θὰ πρόσεχε τὰ ἐπιχειρήματα τοῦ θείου ὑποδίκου, τοῦ κατ᾽ ἄνθρωπον ἀπείθαρχου καὶ ἀνυπάκουου; «Ἐσιώπας δὲ Χριστέ, φέρων αὐτῶν τὴν προπέτειαν», σημειώνει ἄλλος ὕμνος τῆς ἡμέρας τῶν Ἁγίων Παθῶν.

Αὐτὴν τὴν στάση ἐκράτησαν καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι σὲ δίκες ποὺ τοὺς ἔστηναν αἱρετικῶν συνέδρια καὶ ἀδίκων. Ὑπενθυμίζουμε ἁπλῶς τὴν παρόμοια στάση ποὺ κράτησε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος στὴν δίκη ποὺ ἔστησε ἐναντίον του στὴν διαβόητη «Ἐπὶ δρῦν» σύνοδο τοῦ 403, ὁ ἐμπαθὴς πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόφιλος. Καὶ σημειώνουμε ὅτι ὁ μεγαλειώδης Ἅγιος Πατὴρ ἦταν ἄριστος νομομαθὴς καὶ δικηγόρος, μελλοντικὸς διάδοχος τοῦ περιφήμου ρήτορος Λιβανίου, ἂν δὲν προσχωροῦσε στὸ θεῖο κήρυγμα καὶ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μᾶς διηγεῖται λοιπὸν ὁ πιστὸς μαθητής του ἐπίσκοπος Ἑλενουπόλεως Παλλάδιος, ὅτι ἔστειλε ἡ παράνομη σύνοδος ἐκπροσώπους της στὸ πατριαρχεῖο καὶ δι᾽ αὐτῶν ἐκάλεσε τὸν Ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο νὰ μεταβεῖ ἀπέναντι στὴν Χαλκηδόνα, στὴν τοποθεσία «Ἐπὶ δρῦν», ὅπου συνεδρίαζε τὸ παράνομο συνέδριο τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου. Καὶ τί ἔπραξε, τί ἀπήντησε ὁ μέγας Ἅγιος καὶ Πατὴρ καὶ σπουδαῖος νομομαθής; Γνωρίζοντας ὅτι ὅσα ἔπραττε ὁ Θεόφιλος ἦσαν παράνομα καὶ ἀντικανονικά, «ὃ μάλιστα καὶ παρὰ κανόνας καὶ παρὰ πάντας νόμους ἦν», ἀρνήθηκε νὰ παρουσιασθεῖ ὡς ὑπόδικος, διότι δὲν θὰ πήγαινε σὲ ἀμερόληπτο δικαστήριο ἀλλὰ σὲ ἐχθρικό· «συνειδότες ὅτι οὐ πρὸς δικαστὴν ἀφικνούμεθα (ἢ γὰρ μυριάκις ἂν παρεγενόμεθα), ἀλλὰ πρὸς ἐχθρὸν καὶ πολέμιον, καθάπερ τὰ ἔμπροσθεν καὶ τὰ μετὰ ταῦτα ἐδήλωσεν». Δὲν ἦταν ἐναντίον μιᾶς δίκαιης καὶ ἀμερόληπτης δίκης, ἀλλὰ ἐναντίον τῆς ἐμπαθοῦς καὶ μεροληπτικῆς κρίσεως τοῦ Θεοφίλου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ· δὲν ἀπέφευγε τὴν ἀνάκριση, ἀλλὰ τὴν φανερὴ ἀπέχθεια καὶ ἐχθρότητα· «καὶ ἀκρόασιν οὐ φευγόντων, ἀλλ᾽ ἀπέχθειαν φανεράν»[10].

(Συνεχίζεται)