ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Ζ΄

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ζ΄

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεόδωρου Ζήση

=====

6. Ἀπὸ τὸ νομικὸ στὸ θεολογικὸ ἐπίπεδο

Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, Παναγιώτατε, θὰ μεταφέρω τὸν λόγο μου ἀπὸ τὸ νομικὸ ἐπίπεδο μὲ τὴν προβληματικὴ διαδικασία στὸ ἐκκλησιατικὸ καὶ θεολογικὸ ἐπίπεδο, γιὰ νὰ δοῦμε ἂν ἡ δικαστικὴ δίωξη ποὺ ἀσκήσατε ἐναντίον μου εὐσταθεῖ. Σᾶς ὑπενθυμίζω, ὅτι στὰ δύο ἔγγραφα ποὺ σᾶς ἀπέστειλα δὲν ἀμφισβητοῦσα οὔτε τὴν νομιμότητα οὔτε τὴν κανονικότητα τῆς ἐκλογῆς σας ὡς ἐπισκόπου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, μολονότι ἄλλοι τὴν ἀμφισβήτησαν, λόγῳ τῆς ἀντικανονικῆς μεταθέσεώς σας ἀπὸ τὴν Ἀλεξανδρούπολη. Οὔτε ἐπίσης διάφορες οἰκουμενιστικές σας ἐνέργειες καὶ πράξεις ἢ παραλείψεις ὡς πρὸς τὴν καταδίκη τῶν αἱρέσεων τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ Προτεσταντισμοῦ καὶ τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ ὁδήγησαν στὴν σκέψη νὰ διακόψω τὴ μνημόνευση τοῦ ὀνόματός σας στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες. Ἐκτιμοῦσα ὅτι δὲν πληροῦνται οἱ προϋποθέσεις ποὺ θέτει ὁ 15ος Κανὼν τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου τοῦ Μεγάλου Φωτίου (861), δηλαδὴ ὁ ἴδιος ὁ ἐπίσκοπος νὰ κηρύσσει “γυμνῇ τῇ κεφαλῇ” αἵρεση, ὑπὸ συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην. Σεῖς, μολονότι εἶσθε κρυπτοοικουμενιστής, φανερὰ καὶ ἀπροκάλυπτα δὲν κηρύξατε κάποια αἵρεση. Ὑπῆρχε βέβαια τὸ θέμα τῆς ἐκ μέρους σας μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος δικαιολογημένα θεωρεῖται ὡς λατινόφρων καὶ πρωτεργάτης τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, σύμφωνα δὲ μὲ τὴν στάση ποὺ κράτησαν πολλοὶ Ἅγιοι ἔναντι τῶν λατινοφρόνων μετὰ τὶς προδοτικὲς συνόδους τῆς Λυὼν (1273) καὶ Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-39) καὶ γενικῶς ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶναι ἀκοινώνητος, δὲν πρέπει νὰ ἔχει κάποιος καμμία σχέση μαζί του, πολὺ περισσότερο δὲν πρέπει νὰ τὸν μνημονεύει ψευδῶς ἐνώπιον τῆς Αὐτοαληθείας, τοῦ θυομένου ἐν τῇ Ἁγίᾳ Τραπέζη Κυρίου Ἰησοῦ, ὡς ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Ἀκόμη καὶ ἂν δὲν τὸν θεωρήσουμε ὡς λατινόφρονα ἀλλὰ ὡς κήρυκα «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ μόνο γι᾽ αὐτὸ κατὰ τὴν πατερικὴ καὶ κανονικὴ παράδοση καθίσταται ἀκοινώνητος καὶ πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως, ὅπως κατέστησαν ἀκοινώνητο τὸν αἱρετικὸ πατριάρχη Νεστόριο οἱ κληρικοὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πρὶν νὰ καταδικασθεῖ ἀπὸ τὴν Γ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.

(Συνεχίζεται)