ΚI ΕΜΕΙΣ ΚΟΥΒΑΛΩΝΤΑΣ ΑΠ' ΑΝΤΙΚΡΥ

ΚI ΕΜΕΙΣ ΚΟΥΒΑΛΩΝΤΑΣ ΑΠ' ΑΝΤΙΚΡΥ

                                              

Του Β. Χαραλάμπους

=====

Δαμόκλειος της λευτεριάς σπάθη εγίνη

της γιαγιάς το μουρμουρητό

που σέρνει κάθε απόβραδο

αργά αργά την ελπίδα

ίσαμε το ξωκκλήσι τ’ Άη Γορδιανού

ν’ ανάψει το καντήλι

κάτω από την ημιλυκλική αψίδα

στους τοίχους πού ’μειναν να παραστέκουν

κατά την ανατολή.

Ο ίδιος καημός κι η ίδια περιδιάβαση

καταμεσίς στα λησμονημένα λιόδενδρα

σιμά στην πηγή με το κρυονέρι.

Το ίδιο ξαπόσταμα

στον βράχο που παλαιοί μαστόροι

λάξευσαν λιόμυλος να γίνει.

Η ίδια διαδρομή

ίσαμε τ’ Αγριδάκι της Κερύνειας μας.

Ακουμπισμένοι στον βράχο

πού ’πεσε από το βουνό αντικρύ

κι είναι από τότε αντιστύλι στ’ Άγιο Βήμα

λες και πρεπούμενο ήταν να ’χει

κάτι από της γης τ’ αψηλά

τ’ άλλο ύψος να σημαδεύει.

Κι εμείς κουβαλώντας απ’ αντίκρυ το ικέτευμα

στο ερειπωμένο ξωκκλήσι τ’ Άη Γορδιανού

πίστει ψελλίζομεν

«Άγιε του Θεού Γορδιανέ

Γορδίω δεσμώ εμών παθών

λύσον ταις σαις πρεσβείαις».