ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΑ

Συνέντευξη του Καθηγητή κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη, «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

Ὅλα εἶναι μεθοδευμένα

_______

Καθηγητής: Δηλαδή, αὐτό τό ὁποῖο λεγεται στό Κείμενο, δέν  ἦρθε ξαφνικά. Κυοφορήθηκε ὅλο αὐτό τό διάστημα. Μετά τό 1920 ἔχουμε προσπάθειες, γιά νά γίνει αὐτή ἡ «Οἰκουμενική Σύνοδος» ἀπό τούς συγκεκριμένους αὐτούς Ἀρχιερεῖς. Στήν συνέχεια, κατεξοχήν ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔκανε ὅλα αὐτά τά ἀνοίγματα πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση, ἔχοντας αὐτή τή συνείδηση. Καί ὁ καημός ὅλος ἤτανε, νά δώσουμε τήν ἐκκλησιαστικότητα αὐτή στούς Ρωμαιοκαθολικούς καί τούς Προτεστάντες. Νά εἶναι νόμιμοι. Δέν κατορθώθηκε ὅμως αὐτό ἱστορικά. Ὑπῆρχε μιά προσπάθεια νά γίνει ἡ Σύνοδος αὐτή τό 1925, γιά νά συμπέσουν μέ τήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο, 1600 χρόνια μετά, καί στή συνέχεια τό 1928, τό 1935 νομίζω, καί διάφορες ἄλλες, κατά διαστήματα, ἡμερομηνίες. Τελικῶς, τό πρᾶγμα ἔφτασε ὡς σήμερα, μέ τίς πρωτοβουλίες, ἐξίσου καί στήν ἴδια ἀκριβῶς κατεύθυνση τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, τοῦ νῦν Πατριάρχου Βαρθολομαίου, μέ τίς ἴδιες μεθόδους, μέ κατά πόδας, θά ἔλεγα, ἀντιγραφή αὐτῆς τῆς μεθοδολογίας, ἡ ὁποία δέν ἔχει νά κάνει τίποτε μέ τήν Ὀρθόδοξη διαφανῆ πρακτική.

Δημοσιογράφος: Νά ποῦμε κάτι, γιά νά βοηθήσουμε λίγο τό ἀκροατήριο καί ὅλους μας. Εἴπατε, ὅτι ξεκίνησε μέ κάποιες Ἐγκυκλίους. Πού σημαίνει, ὅτι εἶναι ἕνα Κείμενο, πού στέλνει ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ἄς ποῦμε, στίς ἄλλες Ἐκκλησίες.

Καθηγητής:  Πρός ἐνημέρωση.

Δημοσιογράφος: Πρός ἐνημέρωση... καί διαβούλευση...ποιός ξέρει...

Καθηγητής: ...Ζύμωση στίς συνειδήσεις.

Δημοσιογράφος: Ἄρα, οὔτε αὐτό ἦταν δεσμευτικό Κείμενο οὔτε ἦταν κάτι ὡς ἀπόλυτα δογματικό, πού θά ’πρεπε νά τό ἀκολουθήσουν.

Καθηγητής: Δογματικό εἶναι τό περιεχόμενο, διότι ἀναφέρεται στό χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά δέν ἦταν ὑποχρεωτικό, ὑπό τήν ἔννοια ὅτι δέν συζητήθηκε, δέν υἱοθετήθηκε, παρά μόνον μέ ἕναν πλάγιο τρόπο ἔγινε μιά πρακτική ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τήν ὁποία σύντομα ἀκολούθησαν καί τά ἄλλα Πατριαρχεῖα. Εἶναι αὐτή ἡ ἀντίληψη, ἡ ὁποία λέει, ἐμεῖς θά τό κάνουμε πράξη καί μετά θά ἔρθει ἡ ἱστορία μέσα ἀπό συγκεκριμένα πρόσωπα, γιά νά νομιμοποιήσει καί θεσμικά αὐτό, τό ὁποῖο ἤδη τρέχει ὡς ζωή τώρα ἐδῶ. Αὐτό, ὅμως, δέν ἔχει καμμιά νομιμότητα, ἐξ ἐπόψεως Ὀρθοδόξου. Ἡ νομιμότητα ἐκφράζεται μέσα ἀπό τήν συνοδικότητα, τήν ἁγιοπνευματική δηλαδή αὐτή λειτουργία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καί ὅλα αὐτά, τά ὁποῖα μέχρι τώρα ἦταν ἄτυπα, δηλαδή οὐσιαστικά μετέωρα, ἔρχονται τώρα νά νομιμοποιηθοῦν. Αὐτό, ὅμως, κάνει τά πράγματα πολύ σοβαρά. Γιατί, θά μοῦ πεῖτε, ἄν ἡ ἀπόφαση τῆς Συνόδου εἶναι ἐσφαλμένη; Θά δημιουργηθεῖ μία κατάσταση, ἡ ὁποία θά εἶναι χειρότερη ἀπό αὐτήν πού ὑπάρχει αὐτή τή στιγμή, ἄν δέν εἶναι στή σωστή κατεύθυνση. Γι’ αὐτό, θεωρῶ κι ἐγώ σκόπιμο ἐκ μέρους μου νά ἀνταποκριθῶ σ’ αὐτό τό προσκλητήριο, πού μοῦ κάνατε, προκειμένου νά δώσω αὐτή τή συνέντευξη, ἐπειδή τό θέμα εἶναι ἐξαιρετικά σοβαρό. Βεβαίως, ἔχει καί πολλές ἄλλες πτυχές καί δέν εἶμαι ἐκεῖνος, πού διεκδικῶ τήν ἀπάντηση σέ ὅλα τά θέματα καί μέ πληρότητα· θά βρεθοῦν κι ἄλλοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, οἱ ὁποῖοι θά κάνουν τά περαιτέρω βήματα.