ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΩΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΩΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==========

Mε βαθύτατη θλίψη διαβάσαμε, στη Romfea.gr, το ακόλουθο ρεπορτάζ:

“Συνεδρίαζε σήμερα, Τρίτη 29 Απριλίου η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αντιοχείας υπό την προεδρία του Πατριάρχη Αντιοχείας κ. Ιωάννη.

Η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου ασχολήθηκε για ακόμη μια φορά με την αιματοχυσία στην Συρία, κάνοντας έκκληση για ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων στη Συρία και το Λίβανο, καθώς και σε όλη την Μέση Ανατολή.

Να αναφερθεί ότι ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αντιόχειας, έθεσε εκ νέου το θέμα της Αρχιεπισκοπής Κατάρων, κάνοντας λόγο για εισπήδη στα όρια του Πατριαρχείου Αντιοχείας από την πλευρά του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Επίσης τέθηκαν προς συζήτηση όλες οι τελευταίες εξελίξεις επί του θέματος, καθώς και η μη υπογραφή του κειμένου των Προκαθημένων στο Φανάρι από την Αντιπροσωπεία της Αντιόχειας.

Ο Πατριάρχης Ιωάννης κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, ανέφερε ότι όλες οι συναντήσεις των δύο πλευρών ήταν άκαρπες.

Ακόμη πρόσθεσε ότι εν λόγω ζήτημα δεν συμπεριλήφθηκε στην ημερήσια διάταξη στη Σύναξη των Προκαθημένων, παρά το αίτημα του Πατριαρχείου Αντιοχείας.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr το Πατριαρχείο Αντιοχείας μετά την αδιάλλακτη στάση του Πατριαρχείου Ιερσολύμων, αποφάσισε ομόφωνα να διακόψει την κοινωνία και να μην μνημονεύεται ο Πατριάρχης Θεόφιλος όπως ορίζουν τα Δίπτυχα.

Τέλος το Πατριαρχείο Αντιοχείας θα αποστείλει επιστολή προς όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, για την εν λόγω απόφαση καθώς και να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ενότητα της Εκκλησίας.”

Δυστυχώς το Πατριαρχείο Αντιοχείας ενεργεί με κριτήρια εθνοφυλετικά και εθνικά και όχι εκκλησιαστικά υποκινούμενο προφανώς και από το Πατριαρχείο Ρωσίας.

Ακόμη και αν δικαίως θεωρεί το Κατάρ τμήμα της δικής του δικαιοδοσίας, το απολύτως σίγουρο είναι ότι αυτός δεν είναι λόγος για να γίνεται ανάστατη η Εκκλησία, να διακόπτεται η κοινωνία μεταξύ των δύο Εκκλησιών και να δημιουργούνται προβλήματα σε πανορθόδοξο επίπεδο.

Ο κ. Πανώτης, σε σχετικό άρθρο του που διαβάσαμε στο Amen.gr, είχε θέσει το θέμα στη σωστή του διάσταση.

Δηλαδή: Καλώς ή κακώς το Κατάρ έδωσε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων την ευθύνη να λειτουργήσει εκκλησία στην επικράτειά του, στην οποία να μπορούν να εκκλησιάζονται όλοι οι ορθόδοξοι της περιοχής ασχέτως εθνικής καταγωγής.

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων κακώς ανέδειξε μια ενορία σε επισκοπή. Επομένως η λύση του προβλήματος είναι το μεν Πατριαρχείο Αντιοχείας να αποδεχθεί την δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στο Κατάρ, αλλά να διατηρήσει το Κατάρ απλά σαν μια ενορία και όχι Αρχιεπισκοπή του Πατριαρχείου.

Είναι αστείο να ερίζουν Ορθόδοξες Εκκλησίες για ένα ναό, που βρίσκεται σε ένα φανατικά Ισλαμοκρατούμενο κράτος, το οποίο κατά ακροτάτη παραχώρηση επέτρεψε τη λειτουργία μιας ενορίας, χωρίς κανένα δικαίωμα να ασκεί ιεραποστολικό έργο και με μόνη δυνατότητα να καλύπτει τις βασικές λειτουργικές ανάγκες των εν τη περιοχή διαβιούντων Ορθόδοξων πιστών.