ΤΟ ΚΟΥΝΟΥΠΙ ΠΟΥ ΚΑΘΗΣΕ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΥ

ΤΟ ΚΟΥΝΟΥΠΙ ΠΟΥ ΚΑΘΗΣΕ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Από το αναγνωστικό του Ι. Ζούκη, που διδασκόμαστε για το μάθημα των αρχαίων Ελληνικών στην Α΄ τάξη του Γυμνασίου, βρήκα ένα λακωνικό επί της ουσίας μύθο του Αισώπου.

“Κώνωψ ἐπιστὰς κέρατι ταύρου καὶ πολὺν χρόνον ἐπικαθίσας, ἐπειδὴ ἀπαλλάττεσθαι ἔμελλεν, ἐπυνθάνετο τοῦ ταύρου εἰ ἤδη βούλεται αὐτὸν ἀπελθεῖν. 

Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν· 

«Ἀλλ᾿ οὔτε, ὅτε ἦλθες, ἔγνων, οὔτε, ἐὰν ἀπέλθῃς, γνώσομαι.»

Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις πρὸς ἄνδρα ἀδύνατον, ὃς οὔτε παρὼν οὔτε ἀπὼν ἐπιβλαβὴς ἢ ὠφέλιμός ἐστι.”

Για όσους τυχόν δυσκολεύονται να κατανοήσουν το κείμενο στο πρωτότυπο διευκρινίζουμε ότι αναφέρεται σε ένα κουνούπι, που κάθησε στο κέρατο ενός ταύρου και τον ρώτησε αν τον ενοχλεί η παρουσία του, για να πάρει την απάντηση από τον ταύρο ότι ούτε όταν κάθησε στο κέρατό του το πήρε είδηση, αλλά ούτε όταν θα φύγει θα αισθανθεί κάποια διαφορά.

Συγκρίνετε την εύστοχη δωρική λιτότητα του Αισώπου με το ατέλειωτο κατεβατό χωρίς νόημα που αραδιάζουμε οι περισσότεροι στα γραπτά μας ή που ακούμε στα κηρύγματα ορισμένων.

Πόσο ωραία, αλήθεια, κατορθώνει ο Αίσωπος με αυτή τη σύντομη αναφορά, που μοιάζει σαν παραμύθι, να πει μια μεγάλη αλήθεια της ζωής.

Το περιστατικό που διηγείται ο Αίσωπος θα το ακούσει σαν παραμύθι ευχάριστα ένα μικρό παιδί, αλλά θα προβληματίσει δημιουργικά και τον πιο δυνατό και φιλοσοφημένο νου.

Αλλά μήπως δεν μιλούν με την ίδια εύστοχη δωρική λιτότητα ο Κύριος στις Παραβολές του, τα "αποφθέγματα των Γερόντων" στο "Γεροντικό" και στον "Ευεργετινό" ή οι Αγιοι Πατέρες με τα "κεφάλαιά" τους στη "Φιλοκαλία";