ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΙ, ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΑΡΕΣΚΕΙΑ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΙ, ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΑΡΕΣΚΕΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

======

Γράφει - μεταξύ άλλων - τα εξής ωραία ο π. Ιωήλ Κωνστάνταρος για τον Οικουμενισμό, την ανθρωπαρέσκεια και την εκκοσμίκευση:

“Δυστυχώς, σε κάθε εποχή, πολύ περισσότερο όμως στις ημέρες μας, πολλοί χριστιανοί (κληρικοί και λαϊκοί), υπολογίζουν πάρα πολύ στην συμπεριφορά τους και τη ζωή τους, το τι θα πει ο κόσμος. Ο μακράν του Θεού κόσμος. 

Το δε τραγικό για τις περιπτώσεις αυτές είναι, ότι δεν αντέχουν οι άνθρωποι αυτοί την διαφοροποίηση. 

Δεν τολμούν στο να ξεχωρίζουν από τους άλλους. Τρέμουν να εκδηλώσουν την πραγματική χριστιανική τους ιδιότητα, μόνο και μόνο για να αρέσουν στους πολλούς. Και η νοοτροπία αυτή ξεκινά από τα μικρότερα έως και τα μεγαλύτερα, τα  «βαρύτερα του Νόμου». 

Από την ενδυμασία (που δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση, τουλάχιστον για ένα Χριστιανό), αφού αποτελεί εντολή του Θεού να μη ξεγυμνώνεται αδιάντροπα ο άνθρωπος, αλλά και στο να μη φορούν οι γυναίκες ανδρική και οι άνδρες γυναικεία ενδυμασία (θέαμα όντως εξευτελιστικό για τον άνθρωπο), έως και το σοβαρότατο θέμα της τεκνογονίας (που η συνειδητή αποφυγή της, αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα). 

Και όλος αυτός ο ξεπεσμός πραγματοποιείται για να φαίνεται ο άνθρωπος αρεστός και για να τα έχει καλά με όλους. 

Ο πειρασμός της ανθρωπαρέσκειας, χτυπά ανθρώπους που διακονούν την ίδια την Εκκλησία. 

Κλασσικό παράδειγμα επί των όσων αναφέρουμε, αποτελεί το θέατρο του οικουμενισμού και οι συγκρητιστικές παραστάσεις του θιάσου της «αγαπολογίας και της ενώσεως».

Η ατμόσφαιρα όμως, η Ορθόδοξη Χριστιανική, είναι γεμάτη από το πνεύμα της πικρίας, ου μην αλλά και της αγανακτήσεως. Και τούτο, διότι, ναι μεν όσοι εν ψυχρώ καταπατούν τους θείους και ιερούς κανόνες, αποδεικνύουν οι ίδιοι ξεκάθαρα ότι έχουν αποβάλλει την πίστη του Χριστού και έχουν καταντήσει «κακοί επαγγελματίες». 

Αγανακτεί επίσης κανείς, όταν σε άλλες απλές περιπτώσεις «διυλίζεται ο κώνωπας» ενώ σε αυτές τις όντως απαράδεκτες καταστάσεις «καταπίνεται η κάμηλος» και έτι πλέον, όταν κάποιοι, κάπου και κάποτε, λαμβάνουν την παπική «ευλογία» (αλογία μάλλον και κατάρα), από τον πολιτικό αρχηγό του κράτους του Βατικανού, εντός μάλιστα Ορθοδόξων Ναών. (Φρίξον ήλιε, στέναξον γη). 

Φυσικά, η απάντηση σε όλα αυτά είναι, διότι υπάρχει αφ' ενός μεν η επάρατος ανθρωπαρέσκεια, αφ' ετέρου δε η αισχρή δειλία στους «καλούς καγαθούς».

Το ζητούμενο γι’ αυτούς τους «ποιμένες» είναι, όχι ποιά θα ήταν σε ανάλογες περιπτώσεις η στάσις των Αγίων Πατέρων, αλλά τι θα πει ο κόσμος. Πώς θα μας κρίνουν οι κοσμικόν το φρόνημα έχοντες, κληρικοί και λαϊκοί. Δεν μας ενδιαφέρει πλέον τώρα το τι θα πει ο Θεός, αλλά το τι θα πει ο αμαρτωλός κόσμος.

Τα δε περί συνέσεως, ταπεινώσεως, πραότητος κ.λ.π. που ακούγονται κατά καιρούς ως αδικαιολόγητες δικαιολογίες, αποτελούν αστειάκια για τα μικρά παιδιά...”

Ολα ωραία όσα λέγει ο π. Ιωήλ. Μόνον που δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι είναι “αστειάκια για μικρά παιδιά οι αδικαιολόγητες δικαιολογίες” ότι δήθεν συνιστά εκδήλωση σύνεσης, πραότητας, ταπείνωσης κτλ., κτλ., η ένοχη σιωπή για τις ατέλειωτες οικουμενιστικές ασχημίες οι οποίες πραγματοποιούνται σε όλα τα επίπεδα. 

Εκφράζω την ισχυρή πεποίθηση ότι όλες αυτές οι ασχημίες είναι κάτι πολύ χειρότερο από αστειάκια. 

Είναι μια καθαρά σατανικής εμπνεύσεως πρόταση που σκοπό έχει να φιμώσει κάθε ορθόδοξη διαμαρτυρία εναντίον όποιου χριστιανού δεν συνευδοκεί με τις οικουμενιστικές ασχημίες. 

Ας μη βαυκαλίζονται όμως οι Οικουμενιστές! 

Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι να τους αφήσουμε στο απυρόβλητο για να... αποκτήσουμε πραότητα και ταπείνωση. 

Δεν είναι με την προδοσία του Χριστού που αποκτούνται οι αρετές, αλλά με την ομολογία της αλήθειας Του, η οποία δεινώς κακοποιείται από τους Οικουμενιστές και τους εκκοσμικευμένους νεωτεριστές που θέλουν να κόψουν και να ράψουν την πίστη μας στα μέτρα τους, λες και τα μέτρα που καθόρισαν ο Χριστός και οι Αγιοι της Εκκλησίας χρειάζονται επαναοριοθέτηση.!!!