Ο κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΠΡΟΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ο κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΠΡΟΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

========

Επί των ημερών του αειμνήστου η Εκκλησία της Ελλάδος περιήλθε στο έσχατο σκαλοπάτι της ανυποληψίας. 

Περιφρονήθηκε κάθε έννοια συνοδικότητας, κυριάρχησε ο αυταρχισμός, η αυθαιρεσία, η παρανομία και η αθέτηση των ιερών κανόνων κατά την άσκηση της εκκλησιαστικής εξουσίας, ανήλθαν στον ύπατο βαθμό της ιερωσύνης σκανδαλοποιοί κληρικοί.

Ο καταστατικός χάρτης του 1977 τον όπλισε με παπικές υπερεξουσίες και τον κατέστησε παντοδύναμο εξουσιαστή. 

Οι παρανομίες της υπό τον αοίδιμο πειθήνιας ΔΙΣ τον Αύγουστο του 1976 ανάγκασαν τον τότε υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων να αποστείλει έγγραφο με το οποίο τον εγκαλούσε γι’ αυτήν του την τακτική και τον προέτρεπε να σταματήσει την τακτική της αυθαιρεσίας. 

Δυστυχώς η τότε ΔΙΣ δεν τον άκουσε και συνέχισε τις παρανομίες προχωρώντας σε παράνομες εκλογές μητροπολιτών. 

Δυστυχώς η περίφημη, υποκριτικά ονομασθείσα, αποχουντοποίηση δεν άγγιξε τον Σεραφείμ.

Αντέδρασε λυσσαλέα στην απόφαση του ΣΤΕ το 1990 με την οποία επιτέλους μετά 16 χρόνια αποδόθηκε δικαιοσύνη στην Εκκλησία διά της δικαιώσεως των άνευ δίκης και απολογίας σφαγιασθέντων 12 ιερωνυμικών μητροπολιτών. 

Και κίνησε γη και ουρανό προκειμένου να μην την εφαρμόσει όπως επιτάσσει το Σύνταγμα. 

Η πολιτική του προκάλεσε σφοδρότατες αντιδράσεις των πιστών όπως καταδεικνυεται απ’ τα δημοσιεύματα του τε εκκλησιαστικού και πολιτικού τυπου απ το 1974 και εντεύθεν. 

Αποκορύφωση της ολέθριας παρουσίας του στο τιμόνι της ΔΙΣ υπήρξαν τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα μητροπολιτών ιδιαίτερα στη δεκαετία του 1970 που προσπάθησε η υπ’ αυτόν ΔΙΣ να τα συγκαλύψει.

Άνευ ουσιαστικής αντιστάσεως από της πλευράς του πέρασε απ τη Βουλή πλειάδα αντιχριστιανικών νομοσχεδίων όπως του αυτομάτου διαζυγίου, των αμβλώσεων, της αποποινικοποιήσεως της μοιχείας, της αόπλου θητείας των χιλιαστών που προώθησε ο τότε υπουργός και φίλος του Αβέρωφ κ.ά. 

Επίσης κάθε άλλο παρά αγωνίστηκε εναντίον της σύναψης διπλωματικών σχέσεων της χώρας μας με το κρατίδιο του Βατικανού. 

Υπάρχουν και πολλά άλλα στοιχεία της πολιτείας του που παραλείπουμε για λόγους οικονομίας του δημοσιογραφικού χώρου αλλά και για λόγους έλλειψης χρόνου απ την πλευρά μας. 

Είναι πάντως άκρως λυπηρό να τιμάται ένας αρχιεπίσκοπος που ουδεμία ουσιαστική υπηρεσία προσέφερε στην Εκκλησία της Ελλάδος ενώ αντιθέτως συνετέλεσε όσον ουδείς άλλος στην καθίζηση του κύρους της λόγω και της μακρόχρονης αρχιεπισκοπείας του που βόλεψε άριστα τους διάφορους πολιτικούς στους αντιεκκλησιαστικούς σχεδιασμούς τους. 

Την ίδια στιγμή άλλοι αρχιεπίσκοποι με ουσιαστική προσφορά παραθεωρούνται αν δε διαβάλλονται υποκριτικά σαν αντικανονικοί. 

Δυστυχώς ενώ ο μακαριστός εμφανίστηκε το 1974 σαν ειρηνοποιός, κρατών κλάδο ελαίας και υποσχόμενος ότι μετά εξάμηνο θα επανερχόταν στα Ιωάννινα στην πορεία και πιθανώς πεσών θύμα ολεθρίων συμβούλων μετέβαλλε την ελαία σε φονική μάχαιρα κατά 12 εκλεκτών συνεπισκόπων του. 

Η επιλογή της ηγεσίας της Εκκλησίας να τιμήσει το μακαριστό αρχιεπίσκοπο πλήγωσε το αίσθημα δικαιοσύνης πολλών πιστών και τους προβλημάτισε αρνητικά.