ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ “ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ”

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ “ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ”

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

===========

Τα ερωτήματα που θέτει ο κ. Γ. Παπαθανασόπουλος αναφορικά με το άνοιγμα της Εκκλησίας στην αριστερά είναι σημαντικά και χρήζουν απάντησης. Γράφει λοιπόν:

“Τελευταίως Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος κάνουν ένα άνοιγμα στην Αριστερά. Η ευκαιρία δόθηκε από την καπηλεία του θρησκευτικού συναισθήματος των Ελλήνων από Κόμμα που τάσσεται υπέρ μιας "πειθαρχημένης" - "στον γύψο" κοινωνίας και επιδιώκει να επιβάλει τις  θέσεις του χρησιμοποιώντας τη βία. 

Το θέμα ξεκίνησε όταν ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος, με  αφορμή ενέργειες και ομιλίες στελεχών του εν λόγω Κόμματος, δήλωσε ορθώς τα αυτονόητα για κάθε Χριστιανό. Ότι δηλαδή το πιστεύω του εν λόγω Κόμματος είναι απολύτως ξένο προς την Ορθόδοξη Παράδοση και Διδασκαλία. Δεν μπορεί κάποιος να λέγει ότι είναι Χριστιανός και να πιστεύει στο ρατσισμό, στη βία,  στο μίσος. Βεβαίως οι θέσεις και οι ενέργειες του εν λόγω Κόμματος είναι γνωστές από καιρό και καλόν θα ήταν προ των εκλογών η Ιερά Σύνοδος να είχε υπενθυμίσει στο Λαό τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού περί αγάπης, ανεκτικότητας, σεβασμού του άλλου και αλληλεγγύης και να είχε επισημάνει πως στη χριστιανική κοινωνία αποκλείεται ο ρατσισμός, η ανελευθερία και η βία. Αν τονίζονταν αυτές οι Χριστιανικές Αρχές  πιθανόν πολλοί Χριστιανοί να μην είχαν παραπλανηθεί και να μην είχαν ψηφίσει το εν λόγω Κόμμα.

Μετά όμως την απρόσμενη επιτυχία του κ. Παύλου στους "προοδευτικούς" κύκλους οι επικοινωνιακοί υπεύθυνοι του Αρχιεπισκόπου και ορισμένοι  Μητροπολίτες ακολούθησαν με έμμεσες ή άμεσες δηλώσεις κατά του εν λόγω Κόμματος. Το άνοιγμα φάνηκε και από το ότι Μητροπολίτης  έδωσε με την ευκαιρία συνέντευξη στην "Αυγή", ιδεολογικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να ήταν από τις λίγες στην ιστορία της εν λόγω εφημερίδας. 

Η επιχείρηση προσέγγισης των ποιμένων της Εκκλησίας με την Αριστερά φαίνεται και από το ύφος των δηλώσεων τους, που είναι προσεγμένο, χωρίς αιχμές σε βάρος της και με  γενικές καταδίκες της βίας, οι οποίες από αυτήν είναι αποδεκτές. Ο Μητροπολίτης εξάλλου στη συνέντευξη που έδωσε στην "Αυγή", μεταξύ των άλλων, επισήμανε ως αρνητικό για την Εκκλησία το ότι "σε παλαιότερους χρόνους ιεράρχες ύμνησαν δικτατορικά καθεστώτα και συνεργάστηκαν με την χούντα". Σημειώνεται ότι ο ίδιος είναι χειροτονία του αείμνηστου Μητροπολίτου Εδέσσης Καλλινίκου (Πούλου), που είχε εκλεγεί επί δικτατορίας και, υποχρεωτικά, είχε συνεργασθεί μαζί της και ότι ο ίδιος ο σημερινός Μητροπολίτης υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας στη Μητρόπολη Εδέσσης  κατά την περίοδο της δικτατορίας.

Ο σχετικά νεαρός και άσχετος με την Ιστορία και την Παράδοση του Έθνους κ. Αλ. Τσίπρας έχει δώσει μιαν άλλη διάσταση στη σχέση της Εκκλησίας με την Αριστερά. Όταν τον Μάϊο του 2011 συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο δήλωσε στα ΜΜΕ πως "η Αριστερά θεωρεί ότι πρέπει να έχει σύμμαχο την Εκκλησία στην προσπάθεια της για αλληλεγγύη προς όσους περνάνε το κατώφλι της φτώχειας και της εξαθλίωσης". 

Ο κ. Τσίπρας δηλαδή βλέπει  την Εκκλησία ως ένα φορέα, που οφείλει να ακολουθήσει την Αριστερά και να γίνει σύμμαχος της  στις κοινωνικές της ανησυχίες και πρωτοβουλίες, δηλαδή θέλει να Την μετατρέψει από ηγέτιδα και ζωογόνο δύναμη της κοινωνίας σε κομπάρσο και ουραγό της Αριστεράς, επειδή αυτή κατέχει στην Ελλάδα το αντιχριστιανικής αντίληψης, υλιστικό, ηδονιστικό και μαρξιστικό ιδεολογικό εποικοδόμημα και πιστεύει στο αλάθητο κριτήριό της περί αλήθειας, δικαιοσύνης και ελευθερίας. Αυτή η ιδεολογική νοοτροπία  της Αριστεράς είναι που οδήγησε σε πολυετή βάσανα τους λαούς της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και έφερε στη σημερινή κατάντια τους Έλληνες.

Το ερώτημα που τίθεται, με αφορμή το άνοιγμα ποιμένων της Εκκλησίας προς την Αριστερά, είναι αν πιστεύουν ότι θα την εξευμενίσουν και  ότι θα της αλλάξουν απόψεις για την Εκκλησία. 

Αν πιστεύουν πως, χαϊδεύοντας τα αυτιά της και αποκτώντας το ευκαιριακό χειροκρότημα της, θα την μαλακώσουν, θα την κάνουν να σκεφθεί διαφορετικά, θα προστατεύσουν τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της Εκκλησίας... 

Μακάρι να γίνει το θαύμα. Όμως άλλα δείχνει η Ιστορία. Γιατί η Αριστερά  δεν κρύβει ότι θέλει την κοινωνική περιθωριοποίηση της Εκκλησίας, την οικονομική της εξουθένωση, την αποϊεροποίηση του γάμου και τη διάλυση της οικογένειας με την καθιέρωση ως υποχρεωτικού του πολιτικού γάμου και του "γάμου" μεταξύ των ομοφύλων, την κατάργηση του όρκου, την απομάκρυνση από τα σχολεία, από τα νοσοκομεία και από τα δικαστήρια της εικόνας του Χριστού, την κατάργηση των Θρησκευτικών ως ομολογιακού μαθήματος, την παραποίηση της Ιστορίας και άλλα, με τα οποία θα επιδιώξει να αλλάξει ριζικά την ψυχή των Ελλήνων.”

Οι παρατηρήσεις του κ. Παπαθανασόπουλου είναι ορθές.

Υπήρξε εκτροπή από την ουσία της συζήτησης που ήταν η βλάσφημη θεατρική παραγωγή.

Μετετέθη - ως μη όφειλε - στο αν πρέπει ως χριστιανοί να έχουμε σχέση προς τους νοσταλγούς του Χιτλερισμού, σ’ αυτούς που παίρνουν το νόμο με τα χέρια τους, σε όσους διακηρύσσσουν ανενδοίαστα ότι είναι “φυλετιστές” -ελληνοποίησαν τη λέξη “ρατσισμός” και νομίζουν ότι έκαναν κάτι πολύ έξυπνο!!! - και σε όσους έχουν σχέση με τον αποκρυφισμό, τη σατανική “μεταλλική” μουσική και τον Νεοπαγανισμό.

Να σημειώσω μάλιστα ότι το φαινόμενο του ρατσισμού δεν περιορίζεται στη “Χρυσή Αυγή”, αλλά επεκτείνεται και στο ΛΑΟΣ. 

Αν ακούσετε τον κ. Κώστα Πλεύρη λ.χ. να αναπτύσσει τις περί φασισμού ιδέες του θα οδηγηθείτε σε πραγματική απελπισία.

Οι χριστιανοί δεν έχουν, δεν πρέπει να έχουν και αλίμονον αν έχουν σχέση με τον φασισμό.

Ο κ. Παπαθανασόπουλος όμως ευλόγως διερωτάται γιατί θυμήθηκαν ορισμένοι τώρα να μιλούν για το θέμα με τρόπο που ευνοεί τα αριστερά κόμματα, οι εκπρόσωποι των οποίων δεν κρύβουν τις καθαρά εκκλησιομάχες και εθνομηδενιστικές τους απόψεις; 

Γιατί δεν ετέθη το θέμα των νοσταλγών του Χιτλερισμού προεκλογικά;

Η απάντηση την οποία δεν δίνει ευθέως - αλλά αφήνει νομίζω να αντιληφθούμε - είναι ότι έτσι θα εκαρπούτο ωφέλεια η Νέα Δημοκρατία και όχι όπως τώρα τα αριστερά κόμματα.

Οφείλουμε όμως για λόγους αληθείας και δικαιοσύνης να καταγράψουμε την πικρή αλήθεια ότι η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής στα διαδραματιζόμενα δεν έγινε τυχαία.

Κάποιοι θρησκευόμενοι, ως άτομα ή ως οργανωμένο σύνολο, προσκάλεσαν την Χρυσή Αυγή στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά του βλάσφημου έργου με αποτέλεσμα οι Εκκλησιομάχοι να βρουν την ευκαιρία να κάνουν τις γνωστές επιθέσεις τους και ορισμένοι ιεράρχες ως αντιστάθμισμα άρχισαν να πλειοδοτούν σε ανοίγματα προς την αριστερά.

Είναι ένα πράγμα η Εκκλησία να πολεμά για ένα θέμα και κάποιοι να πηγαίνουν αυθόρμητα να Tης συμπαρασταθούν οπότε ασφαλώς δεν έχει ευθύνη για τη συμμετοχή τους.

Αυτό λ.χ. συνέβηκε με την κατάθεση μήνυσης από τον Σεβ. Πειραιώς όταν ξαφνικά εμφανίστηκαν αυτοβούλως τέσσερις βουλευτές της Χρυσής Αυγής να του συμπαρασταθούν.

Είναι όμως εντελώς διαφορετικό πράγμα να δηλώνει η Χρυσή Αυγή ότι προσκλήθηκε στο χώρο της διαμαρτυρίας από κάποιους χριστιανούς, οι οποίοι, όχι μόνον δεν διέψευσαν τους ισχυρισμούς των Χρυσαυγιτών, αλλά αντιθέτως εξακολουθούν να μιλούν επαινετικά για την παρέμβασή τους.!!!

Ορίστε που τώρα ο εισαγγελέας - μετά την μήνυση του Αγίου Πειραιώς - κίνησε την νόμιμη διαδικασία. 

Πρέπει να καταλάβουμε ότι ένας δημοκρατικός άνθρωπος εκφράζει την αντίθεσή του με δημοκρατικά μέσα και όχι με την προσφυγή σε απαράδεκτες μεθόδους για χριστιανούς.