ΠΩΣ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΩ ΚΑΠΟΙΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΒΛΑΨΕ;
Του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσόστομου
===================
Ἴσως ἀναρωτηθεῖ κάποιος: «Συμφωνῶ, εἶναι μεγάλο κακὸ ἡ μνησικακία καὶ βασανιστικό. Πῶς, ὅμως, νὰ συγχωρήσω κάποιον, ποὺ μὲ ἔβλαψε τόσο πολύ; Εἶναι ἀνθρωπίνως δυνατόν;».
Ἀσφαλῶς καὶ εἶναι, ὅ,τι κακὸ κι ἄν σοῦ ἔχει κάμει.
Ἂν σὲ ἐσυκοφάντησε, θυμήσου τὸν ἅγιο Νεκτάριο, πόσες συκοφαντίες ὑπέστη καὶ πόσο ἀνεξίκακα τὶς ὑπέμεινε.
Ἂν σὲ ἀδίκησε, θυμήσου τὸν Πάγκαλο Ἰωσήφ, τὸν γιὸ τοῦ Ἰακώβ, ποὺ τὸν πούλησαν τὰ ἴδιά του τὰ ἀδέλφια σκλάβο στὴν Αἴγυπτο! Παρ’ όλο ποὺ ζοῦσε πρὸ Χριστοῦ, ὄχι μόνο συγχώρεσε, ἀλλὰ καὶ εὐεργέτησε τοὺς ἀδελφούς του!
Μήπως κάποιος σοῦ σκότωσε τὸν ἀδελφό;
Μήπως κάποιος ἐπιδιώκει νὰ σκοτώσει κι ἐσένα τὸν ἴδιο;
Θυμήσου τὸν Δαβίδ, ποὺ καταδιωκόταν ἀπὸ τὸν Σαοὺλ κι, ὅμως, δὲν τὸν ἐμίσησε κι, ἐνῶ μποροῦσε, δὲν τὸν σκότωσε!
Θὰ ἰσχυριστεῖ κανείς, ὅτι αὐτοὶ ἦσαν Ἅγιοι, γι’ αὐτὸ καὶ μπόρεσαν νὰ συγχωρήσουν.
Λάθος! Ἐπειδὴ συγχώρησαν, ἔγιναν ἅγιοι!
Γιατί, ὅμως, νὰ παίρνουμε παραδείγματα ἀπὸ τὰ πλάσματα καὶ νὰ μὴν δοῦμε τὸν Πλάστη;
Αὐτός, ἀφότου δημιούργησε τὸν ἄνθρωπο, ὑπέμεινε ἐπὶ αἰῶνες ἀμέτρητες προσβολὲς καὶ ὕβρεις καὶ παρ’ όλα αὐτὰ δὲν ἔπαψε νὰ τὸν ἀγαπᾶ!
Γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, μάλιστα, ἔγινε κι αὐτὸς ἄνθρωπος, χωρὶς νὰ πάψει νὰ εἶναι καὶ Θεός. Ἔφθασε μέχρι τὸν σταυρὸ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, λέγοντας γιὰ τοὺς σταυρωτές: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. 23, 34).
Καὶ ὁ Πατὴρ Τὸν ἄκουσε καὶ συγχωρεῖ ὅποιον τοῦ τὸ ζητήσει, ὑπὸ ἕνα πολὺ δίκαιο ὅρο· νὰ συγχωρεῖ κι αὐτὸς τοὺς συνανθρώπους του, ποὺ τυχὸν τὸν ἔβλαψαν.
Δὲν θὰ μπορεῖ, ἑπομένως, κανεὶς μνησίκακος νὰ δικαιολογηθεῖ γιὰ τὴν μνησικακία του, ὅταν τὴν ἡμέρα της κρίσεως τοῦ εἰπεῖ ὁ δίκαιος κριτής: «Δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκα σοι, ἐπεί παρεκάλεσάς με· οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν συνδοῦλον σου ὡς καί ἐγὼ σε ἠλέησα;» (Ματθ. 18, 32).
No comments:
Post a Comment