ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ 1940

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ 1940 ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ 

Συγκινητικές στιγμές ἔζησαν οἱ  προσκυνητές τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου τήν Κυριακή 28-10-2012, ἡμέρα μνήμης τῆς ἐθνικῆς μας ἑορτῆς, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἑορτάζουμε ἐπίσης τήν Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, δηλαδή τήν προστασία πού πρόσφερε στό ἑλληνορθόδοξο Ἔθνος μας ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Στό Ἱερό Κοινόβιο, ἀμέσως μετά τήν θεία Λειτουργία καί τό καθιερωμένο κέρασμα, πραγματοποιήθηκε ὁμιλία ἀπό τόν κ. Ἀστέριο Πράτσα, ἀπόστρατο ἀξιωματικό τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας. Ὁ ὁμιλητής μᾶς μετέφερε 72 χρόνα πίσω, θυμίζοντάς μας ὅτι οἱ παππούδες μας πολέμησαν γιά τήν Πατρίδα ἐπάνω στά παγωμένα βουνά τῆς Βορείου Ἠπείρου, χωρίς ὑλικά ἐφόδια. Εἶχαν ὅμως ὡς ἰσχυρό ἐφόδιο μέσα στήν καρδιά τους τήν θέρμη τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς ἀγάπης πρός τόν Χριστό καί τήν Παναγία. Θυσιάστηκαν γιά νά ζοῦμε ἐμεῖς σήμερα ἐλεύθεροι. 

Ὁ ἀγαπητός ὁμιλητής μᾶς ὑπενθύμισε ὅτι τή νίκη ἐπί τῶν Ἰταλῶν ἀλλά καί τήν σθεναρή ἀντίσταση κατά τῶν Γερμανῶν Ναζί δέν τήν κατήγαγαν τά ὅπλα, ἀλλά ἡ δυνατή πίστη τῶν στρατιωτῶν. Περιέγραψε ἀκόμη μέ γλαφυρότητα τό πόση βοήθεια προσέφεραν καί οἱ γυναῖκες τῆς  Ἠπείρου, αὐτά «τά ξαφνιάσματα τῆς φύσης» γιά νά θυμηθοῦμε τήν ἀείμνηστη Σοφία Βέμπο, πού κουβαλοῦσαν πολεμοφόδια, τρόφιμα, νερό καί ὅ,τι ἄλλο ἦταν ἀπαραίτητο ἐπάνω στά χιονισμένα βουνά. 

Περισσότερο ὅμως ὁ ὁμιλητής ἀναφέρθηκε στή φανερή προστασία τῆς Παναγίας ὑπέρ τοῦ Ἔθνους. Ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός πλεῖστες φορές ἐμψύχωσε, προφύλαξε καί ἔφερε τή νίκη στό Ὀρθόδοξο στράτευμα, πού πολεμοῦσε γιά τήν Πατρίδα. Πόσες φορές τά πιστά παλληκάρια μας δἐν ἐναπέθεσαν τήν ἐλπίδα τους ἀποκλειστικά στή βοήθεια τοῦ Θεοῦ; Καί ὁ Θεός δέν τούς ἐγκατέλειψε. Πόσοι δέν πρόσφεραν μέ αὐταπάρνηση τή ζωή τους ἐπάνω σέ κάποια χιονισμένη βουνοπλαγιά, παραμένοντας ἀφανεῖς ἥρωες, προσδοκώντας «Ἀνάσταση νεκρῶν»;... Ρίγη ἐθνικῆς συγκινήσεως καί θαυμασμοῦ γιά τόν ἡρωϊσμό τῶν προγόνων μας κατέκλυαν κάθε τόσο τό πολυπληθές ἀκροατήριο· τά δάκρυα δέν σταματοῦσαν νά θολώνουν πάλιν καί πολλάκις τά μάτια μας.

Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός «εἴτε ζεῖ εἴτε ἀποθνήσκει» γιά τόν Χριστό ζεῖ ἤ ἀποθνήσκει. Τά παλλικάρια μας ἐπάνω στά βουνά διατηροῦσαν τήν εὐλάβεια τῶν προγόνων μας, καί προσεύχονταν. Ὁ κ.Ἀστέριος τόνισε ἀκόμη ὅτι ἡ φτωχή Πατρίδα μας δέν ἔχει νά περιμένει ἀπό κανένα ξένο σύμμαχο ὁποιαδήποτε οὐσιαστική βοήθεια. Οὔτε τότε, οὔτε καί σήμερα.

Τήν ὁμιλία ἔκλεισε ὁ σεβαστός Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος ἐπισημαίνοντας μεταξύ ἄλλων ὅτι τό ἀνεκτίμητο κεφάλαιο τῆς Πατρίδας μας εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Τό ἔθνος μας εἶναι «χρεωμένο» ἀπό τόν Θεό μέ τήν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδοξίας. Πρίν ἀπό κάθε πόλεμο ἤ κάποια ἄλλη ἐθνική συμφορά, κυριαρχεῖ ἀποστασία καί ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό. Ἡ κρίση πού διέρχεται τώρα ἡ Πατρίδα μας εἶναι πρωτίστως πνευματική, κατά δεύτερον λόγον ἡθική καί κατά τρίτον οἰκονομική. Ὁμοιάζουμε μέ τόν Ἄσωτο Υἱό. Πρῶτον, ἀποχωριστήκαμε ἀπό τόν Θεόν Πατέρα. Δεύτερον, ξοδέψαμε τήν περιουσία Του μέ τήν ἀνηθικότητα· χιλιάδες παιδιά μένουν ὀρφανά ζώντων τῶν γονέων τους. Τρίτον, πτωχεύσαμε καί καταντήσαμε νά βόσκουμε χοίρους, τά πάθη μας. Ὁ Ἄσωτος Υἱός ὅμως ἐπέστρεψε καί ἐφόρεσε τήν στολή τήν πρώτη. Ἆραγε ἐμεῖς θά ἀνανήψουμε ἐγκαίρως; Ἤ κάποια ἄλλα βαρύτερη τιμωρία, ὅπως μιά ἐθνική καταστροφή, μᾶς ἐπιφυλάσσεται γιά νά συνετιστοῦμε;... 

«Φεῖσαι τῶν ψυχῶν ἡμῶν, Χριστέ ὁ Θεός, καί σῶσον ἡμᾶς...»