ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΝΕΑ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΝΕΑ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ; 

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Θρησκευτικά” από το περιοδικό ΕΡΩ, ένα ωραίο κείμενο του Σεβ. Λαρίσης κ. Ιγνάτιου, ο οποίος μιλά με μεγάλο ενθουσιασμό για την υμνολογία της Εκκλησίας μας και για τα υπέροχα κείμενα που συνέθεσαν οι Αγιοι Πατέρες. 

Μας ανέπαυσε πλήρως η προσέγγιση του Σεβασμιότατου, αλλά ομολογούμε ότι υπάρχει κάτι το οποίο δεν κατανοήσαμε από το κείμενο πιθανότατα λόγω έλλειψης επαρκούς πληροφόρησης.

Δηλαδή πέραν της πιλοτικής μετάφρασης των Ευαγγελικών και Αποστολικών αναγνωσμάτων που εφαρμόστηκε κατά την Αρχιεπισκοπία του αείμνηστου Χριστοδούλου και πέραν από τις μεταφράσεις του αείμνηστου Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελετίου, έγινε προσπάθεια συγγραφής νέας Θείας Λειτουργίας και νέων κειμένων υμνολογίας για να αντικατασταθούν τα υπάρχοντα;

Κύριε ελέησον! Εφτασαν μέχρις εδώ; Και ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές αυτού του εγκλήματος;

Αναφέρει συγκεκριμένα ο Σεβασμιότατος:

“Μοῦ φαίνεται πώς δέν θά μποροῦσα να ζήσω χωρίς ὅλον αὐτό τόν Ὑμνολογικό διάκοσμο τῆς Θείας Λατρείας τῆς Ἐκκλησίας μας. Τί νά πρωτοερανισθῶ ἀπό τίς λειτουργικές μας δέλτους καί ἀπʼ τήν Ὑμνολογία μας γιά νά συγκινήσω τούς τολμητίες; Τίς ἁγιαστικές Εὐχές τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Μ. Βασιλείου καί τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου; Τήν Ὀκτώηχό μας; Τήν Μεγάλη μας Ἑβδομάδα; Τί; Τί ἀπ’ ὅλα; Ὡς κι αὐτή ἡ ἐξόδιος Ἀκολουθία μας, εἶναι ποίημα Κατανυκτικό μέ διαστάσεις Θεολογικές, σωτηριολογικές. Πῶς ἆραγε θἆναι αὐτά μεταποιημένα; Σέ ποιά γλῶσσα καί γιά ποιούς;

Κλάψαμε καί στενάξαμε ὅταν ἔγινε αὐτή ἡ πρό ὀλίγων ἐτῶν πιλοτική δοκιμή τῆς μεταφράσεως τῶν κειμένων τῆς Θείας Λειτουργίας, τοῦ Ἀποστόλου καί τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Καί δόξα τῷ Θεῷ, ὁ Κύριος “ἐξήγαγεν ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν”. Και μάλιστα τότε ἦταν μόνον μία ἐπί πλέον ἀνάγνωσις τῶν κειμένων και στά νεοελληνικά. Τώρα ὅμως, ἀποτολμᾶται μία ἐκ θεμελίων ἐκρίζωσις ὅλων αὐτῶν γιά τά ὁποῖα πρέπει μόνον νά καυχώμεθα. Τώρα δυστυχῶς, ἀποτολμᾶται μιά ἀπαξίωσις τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ θησαυροῦ, ὁ ὁποῖος ἀναβιβάζει σέ ὕψος τή γλῶσσα μας, καταξιώνει το ἔθνος μας, κι ὅλες τίς ὁμόδοξες Ἑλληνόφωνες Ἐκκλησίες μας, και ὡραΐζει τήν Θεία μας Λατρεία. Και μάλιστα τό τολμοῦν αὐτό πρόσωπα πού ξέρουν πολύ καλά τήν ἀξία τῶν

κειμένων, πού ἀλλοτριώνουν και εὐτελίζουν. 

Ποιός μπορεῖ νά σταθῇ δίπλα στούς Μεγάλους Πατέρες μας, γιά νά γράψῃ Θεία Λειτουργία ἀντάξια τῆς ἰδικῆς των; Ποιός μπορεῖ νά ἀρθῇ σ’ αὐτό τό ὕψος, ὥστε νά ἀγνοήσῃ τούς μεγάλους μας Ὑμνογράφους Πατέρες; Μπορεῖ μιά μόνη πέννα νά πιστέψῃ ὅτι μπορεῖ νά ἀντικαταστήσῃ τόσους πολλούς δογματικούς Πατέρες καί Μητέρες Ὑμνογράφους τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας;” 

Οι υπογραμμισμένες από μας με έντονα στοιχεία προτάσεις του Σεβασμιότατου δημιουργούν βαθύτατη θλίψη. Είναι σαφές ότι ο Αγιος Λαρίσης δεν αναφέρεται στη μεταγλώττιση, ούτε του αείμνηστου Χριστοδούλου, ούτε του αείμνηστου Νικοπόλεως Μελετίου, αλλά σε κάποιο ή κάποιους προκομένους που θέλουν - ή μήπως το έκαναν ήδη; - να συνθέσουν δικά τους κείμενα.

Κρίμα!