Η ΘΩΡΙΑ ΜΗ ΞΕΜΑΚΡΑΙΝΕΙ

Η ΘΩΡΙΑ ΜΗ ΞΕΜΑΚΡΑΙΝΕΙ

                                                    

Του Βασίλη Χαραλάμπους

=============

Θύμισης σάλεμα

που ξαναρχίζει από τη Σαλαμίνα

στιγμές που κουβαλούν τον ήλιο

στην Κωνσταντία που προσκαρτερεί.

Αγνάντια στη θάλασσα

η Βασιλική της Καμπανόπετρας

και του παππού η ορμήνεια

η θωριά μη ξεμακραίνει

από τούτο το τρίκλιτο θυμητάρι

η θωριά μη ξεμακραίνει

από τούτο το τρίστωο αίθριο.

Τήραγμα από τον ορθοστάτη

στου αίθριου την πύλη

από κείνο του διωγμού τ’ αποδείλινο.

Περπατησιά δίχως τελευτή

στα μαρμάρινα χνάρια από τη μακρινή Προικόννησο

λησμοσύνη που συντρίβεται στην περίστοη αυλή.

Κι έτσι συλλαβίζοντας

τ’ αλφαβητάρι της απαντοχής μας

έμεινα να συντροφεύω για λίγο ακόμα

το βαπτιστήριο προς βορέαν

και τ’ αφεύγατο «θεοδοσιανό» κιονόκρανο.

Περνοδιαβαίνω ώρα πολλή

ανάμεσα σ’ ότι απόμεινε από τις αψίδες του νάρθηκα

με παρακάλι περίεργο

ανέγγιχτη η Βασιλική ετούτη να μείνει

κάτω από το σκλάβο κύμα ίσαμε να’ πιστρέψουμε.

(Από την ποιητική συλλογή «Ασπελία»)