ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΠΑΝΤΟΥ: ΙΣΤΟΡΙΑ, ΠΙΣΤΗ, ΘΕΟΛΟΓΙΑ

ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΠΑΝΤΟΥ: ΙΣΤΟΡΙΑ , ΠΙΣΤΗ, ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ πρόσφατο βιβλίο τοῦ πρωτ. Ἰω. Φωτοπούλου:
«ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ – Ο ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ»
(ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ», Ἀθῆναι 2010)

================

. (…) Μεγάλο ρόλο στήν ἐξαγωγή ἐσφαλμένων συμπερασμάτων σχετικά μέ τό πρόσωπο καί τό συγγραφικό ἔργο τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ, στήν ἀντορθόδοξη αὐτή παραχάραξη, παίζει ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς φιλολογικῆς καί θεολογικῆς ἔρευνας. Kαί ὅσον ἀφορᾶ στούς μή ὀρθοδόξους ἐρευνητές εἶναι φυσικό νά κάμουν τίς ἐπιστημονικές τους παρατηρήσεις καί εἰκασίες χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς βάσεις καί ἀρχές ἀναζητώντας τήν ἀντικειμενική «ἀλήθεια», γκρεμίζοντας κάθε προηγούμενη τοποθέτηση ἤ ἀντίληψη πού ἀφορᾶ στόν ἅγιο Ἰσαάκ· ἔτσι ὅπως ἀκριβῶς κάμουν μέ ὁποιοδήποτε πρόσωπο ἤ γεγονός τό ὁποῖο μελετοῦν. Kαί βέβαια εἶναι ἐπίσης φυσικό, ἐφ᾽ ὅσον δέν ἔχουν ποῦ νά ἀκουμπήσουν κι ἀπό ποῦ νά πιαστοῦν, νά ὁδηγοῦνται σέ ἐσφαλμένα καί καταγέλαστα συμπεράσματα.

. Ὅμως εἶναι θλιβερό καί ἐπιεικῶς ἀπαράδεκτο γιά ὀρθοδόξους θεολόγους ἐρευνητές κληρικούς καί λαϊκούς νά ὁμιλοῦν, νά προβληματίζονται, νά ἐρευνοῦν καί νά καταλήγουν σέ ἀντορθόδοξες τοποθετήσεις, ἀθετώντας τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Kι αὐτό τόσο σέ σχέση μέ τόν ἀββᾶ Ἰσαάκ, ὅσο καί σέ σχέση μέ κάθε ἐκκλησιολογική καί θεολογική-δογματική ἀρχή. Στό βωμό τοῦ ἐπιστημονισμοῦ Ἕλληνες καί ξένοι «ὀρθόδοξοι» ἐρευνητές θυσιάζουν τήν Ἀλήθεια καί Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

. Στήν περίπτωση αὐτή, ὁ ἐπιστημονισμός χρησιμοποιεῖται γιά νά ὑπηρετήσει τήν ὑπόθεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀφοῦ ὁ Οἰκουμενισμός δέν διαθέτει θεολογικά καί ἐκκλησιολογικά ἐπιχειρήματα, προκειμένου νά ἐπιβληθεῖ στή συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων χρησιμοποιεῖ τήν «ἐπιστήμη».
(βλ. σχετ.: http://christianvivliografia.wordpress.com/2011/02/23/ἀντικρούεται-ἡ-ἐσκεμμένη-παραχαραξ/)

Ἀναδιφώντας χειρόγραφα καί ἐρευνώντας μιά πολύ μακρινή ἐποχή, χρησιμοποιώντας τήν εἰκασία καί τή φαντασία προσπαθοῦν οἱ θεράποντες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νά ὁδηγήσουν τούς πιστούς σέ οἰκουμενιστικές ἰδέες καί συμπεράσματα. Στήν περίπτωση τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ παρατηροῦμε ὅτι κάποιοι ὀρθόδοξοι θεολόγοι δέν εἶναι σέ θέση νά ἐρευνήσουν ἐπιστημονικά τά σχετικά μέ τόν βίο καί τά ἔργα τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ. Ἁπλῶς ἀναμασοῦν καί προσαρμόζουν τά συμπεράσματα ἄλλων ἐρευνητῶν σύμφωνα μέ τίς οἰκουμενιστικές προκαταλήψεις τους.

. Εἰδικώτερα: Ὁ ἐπίσκοπος Ἱλαρίων Ἀλφέγιεφ μέ τό βιβλίο: «Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος. Ὁ πνευματικός του κόσμος» καί ὁ ἐπίσκοπος Kάλλιστος Ware μέ τόν Πρόλογό του στό βιβλίο αὐτό, ἐπικροτώντας τή στρεβλή εἰκόνα τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ, τήν ὁποία «φιλοτέχνησαν» οἱ ποικίλοι ἐρευνητές, καταλήγουν σέ δογματικές καί ἐκκλησιολογικές παρεκκλίσεις. Πιό συγκεκριμένα:

. – Ἀρνοῦνται τίς αἱρέσεις τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καί τοῦ Νεστοριανισμοῦ καί τίς ἐξισώνουν μέ τήν Ὀρθοδοξία, ἐνῷ δέχονται ὅλες τίς προκαταλήψεις περί τῆς πνευματικῆς καταγωγῆς τοῦ Ἁγίου ἀπό τόν χῶρο τῆς νεστοριανῆς «Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς»

. – Δημιουργοῦν μιά σύγχυση καί ἐνσπείρουν ἀμφιβολίες περί τῆς Μοναδικότητος καί τῆς Ἀληθείας τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή ἀμφισβητοῦν ὅτι ἡ Ἀλήθεια, ἡ Χάρις καί ἡ Σωτηρία εὑρίσκεται μόνο στήν Μία, Ἁγία, Kαθολική, Ἀποστολική Ἐκκλησία, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Τό κάνουν αὐτό διευρύνοντας μέ τεχνάσματα τήν Ἐκκλησία καί καταρρίπτοντας, «μεταίροντες» τά Ὅριά Της, τά ὁποῖα ἔθεσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες διά τῶν ἀγώνων, τῶν συγγραφῶν τους καί τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων κι ἔτσι,

. – Ἐμβάλλουν ἀμφιβολίες περί τῆς Ἀληθείας πού ἐκφράζεται διά τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

. – Ὑπακούοντας στό πνεῦμα τοῦ ἀγαπισμοῦ, πού καλλιεργεῖ ὁ Οἰκουμενισμός, καί χρησιμοποιώντας τά ψευδο-ισαάκεια συγγράμματα δέχονται συγκεκαλυμμένα τήν ἀντίχριστη διδασκαλία περί ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ Θεός κάποια στιγμή θά καταργήσει τήν Kόλαση καί θά βάλει ὅλους τούς ἀνθρώπους καί ὅλους τούς δαίμονες στόν Παράδεισο. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἐξαφανίζεται κάθε διαφορά: Ὀρθόδοξοι, αἱρετικοί, ἄνθρωποι κάθε θρησκείας, ἀμετανόητοι, θέλοντας καί μή, ἐπί τῇ βάσει μιᾶς «ἀγάπης» θά ἑνωθοῦν μέ τόν Θεό.

. – Θέτουν, ὡς μή ὄφειλε, στό στόμα τοῦ Ἁγίου βλάσφημες κακοδοξίες κλονίζοντας ἔτσι τήν ἐμπιστοσύνη τῶν πιστῶν στή διδασκαλία καί τήν ἁγιότητά του καί τέλος

. – Kατατάσσοντας τόν ἅγιο Ἰσαάκ στούς νεστοριανούς, τόν ἀδικοῦν, ἀκυρώνουν τήν ὀρθοδοξία του καί διαστρέφουν τή βασική πίστη τῆς Ἐκκλησίας ὅτι Ἅγιος εἶναι ὁ θεωθείς καί ὅτι μόνο μέσα στήν κοινωνία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας προσφέρεται τό δῶρο τῆς θεώσεως.

ΠΗΓΗ:

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ