ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ - ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ, Η ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

=======

Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών, Δρ θεολογίας, Η αντικανονικότητα της μετά των αιρετικών συμπροσευχής, Πάτρα 2008, σσ. 130.

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Ακόμη ένα βιβλίο του παραδοσιακού κληρικού Αρχιμανδρίτη Κύριλλου Κωστόπουλου με το οποίο αποδεικνύει ότι οι συμπροσευχές με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους είναι σαφώς απαγορευμένες από τους Ιερούς Κανόνες.

Παράλληλα ο σεβαστός συγγραφέας αναλύει γιατί ο Παπισμός και οι Προτεσταντικές ομολογίες δεν είναι Εκκλησίες και στοιχειοθετεί το αιώνιο κύρος των Ιερών Κανόνων.

Με πολλή χαρά διαπιστώνουμε ότι πληθώρα βιβλίων εκδίδεται τα τελευταία χρόνια που αποδεικνύουν ότι οι συμπροσευχές με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους είναι σαφώς απαγορευμένες από τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας.

Η συγγραφή αυτών των βιβλίων αναιρεί έμμεσα το λεγόμενο “λαικό οικουμενισμό”, δηλαδή “τη σταδιακή ψυχολογική προετοιμασία του Ορθοδόξου λαού, ώστε συν τω χρόνω η ένωσις να πραγματοποιηθή εις τον λαόν ανεξαρτήτως των αποφάσεων της ιεραρχίας” (π. Γεώργιος (Καψάνης) με τις συνεχείς συμπροσευχές και με άλλες κοινές εκδηλώσεις αβρότητος ή και συμμετοχής στη λατρεία άλλων χριστιανικών Ομολογιών και θρησκειών.

Με αυτή την πρακτική δίνεται έμμεσα το λανθασμένο μήνυμα στους πιστούς ότι όλες οι θρησκείες και οι ομολογίες είναι βασικά το ίδιο πράγμα.

Στις μέρες μας, δυστυχώς, ο “λαικός οικουμενισμός” ανθεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του οικουμενιστικού στερεώματος και γίνεται θρασύτερος με τα δώρα - σύμβολα άλλων θρησκειών (όπως το Κοράνι ή οι μανόρες) που οι Προκαθημένοι Ορθοδόξων Εκκλησιών δωρίζουν σε αιρετικούς και αλλόθρησκους.

Με αυτό τον τρόπο η πίστη στη μοναδικότητα της Αλήθειας της Ορθοδοξίας υποσκάπτεται και δημιουργείται, στη συνείδηση του ποιμνίου, η λανθασμένη πεποίθηση ότι υπάρχουν ίσως κάποιες διαφορές που συζητούν οι θεολόγοι και οι ειδικές επιτροπές αλλά όλοι βασικά πιστεύουμε στον ίδιο Θεό και έτσι δεν υπάρχει μεταξύ των θρησκειών - πολλώ μάλλον των χριστιανικών Ομολογιών - ουσιαστική διαφορά με την Ορθοδοξία.

Ισως ο σεβαστός συγγραφέας θα μπορούσε να στρέψει την προσοχή του στο θέμα του “λαικού οικουμενισμού” και να μας κατηχήσει κατάλληλα με ένα νέο βιβλίο που θα εκδώσει για να καλύψει αυτό το κενό; Ως ειδικός κανονολόγος και ως παραδοσιακός κληρικός έχει όλες τις προυποθέσεις.