"ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΠΕΤΑΞΑΝ ΤΟ ΡΑΣΟ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ"

“ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΠΕΤΑΞΑΝ ΤΟ ΡΑΣΟ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ”

Περισσότερο όμως το κρατούν οι λοιποί Ορθόδοξοι Κληρικοί

Του Θεολόγου, κ. Ιώαννη Ρεντζίδη

==================

“Πληρώσατέ μου τὴν χαρὰν ἵνα τὸ αὐτὸ φρονῆτε͵ τὴν αὐτὴν ἀγάπην ἔχοντες͵ σύμψυχοι͵ τὸ ἓν φρονοῦντες͵ 2.3 μηδὲν κατ΄ ἐριθείαν μηδὲ κατὰ κενοδο ξίαν͵ ἀλλὰ τῇ ταπεινοφροσύνῃ ἀλλήλους ἡγούμενοι ὑπερέχοντας ἑαυτῶν͵...” (Φιλιππ. Β’ 2-3).

Οι πραγματικοί και πνευματοφόροι ηγέτες είναι πρωταθληταί της ιστορίας. Γράφουν ιστορία.

Εις αυτούς εκλάμπουν πλήρη και με ένταση τα εθνικά και θρησκευτικά ιδεώδη.

Λαλούν και πρωταγωνιστούν και δεν είναι βουβά πρόσωπα.

Διανοίγουν νέας τρίβους.

Πληρούν την ιστορία με τα ονόματά τους και η ιστορία περιδινείται περί τα ονόματα αυτών.

Α’. Χρειαζόμαστε πνευματικούς ηγέτες

Ίσως αυτό πού χρειάζεται η ανά την Οικουμένη Ρωμιοσύνη είναι οι ηγέτες. Έχουμε ανάγκη από πνευματικούς Ηγέτες εκκλησιαστικούς και πολιτικούς.

Δυστυχώς όμως διαπιστώνουμε ότι συνήθως αυτοί πού κατέχουν τις επίσημες καθέδρες δεν έχουν τα χαρακτηριστικά και τη στόφα τού Ηγέτου.

Β’. Οι αρχές τού διοικείν και οι εμπνεύσεις του ηγείσθαι

Οι κανόνες του διοικείν διδάσκονται. Μπορεί να τούς μάθη και ένα μέτριο μυαλό.

Οι μεγάλοι Ηγέτες δεν γνωρίζουν τούς κανόνες, αλλά εφαρμόζουν τις εξαιρέσεις-εμνπεύσεις. Και τις εφαρμόζουν μόνο αυτοί, διότι αυτοί τις επινοούν.

Δεν μπορεί να λάβει σάρκα και οστά ένα μεγάλο εθνικό η θρησκευτικό όραμα, χωρίς Ηγέτη.

Το “ηγείσθαι” (στην Εκκλησία και στο Έθνος) το σαρκώνουν μόνο οι μεγάλοι Ηγέτες.

Το “ηγείσθαι” δεν είναι, ούτε μόνο τέχνη, ούτε μόνο επιστήμη. Αυτά τα προϋποθέτει, αλλά πρέπει να προστεθεί το πάθος, η φαντασία, η διόραση, o ενθουσιασμός το θάρρος, το ήθος, η μετριοφροσύνη, η ανιδιοτέλεια, η αυταπάρνηση και η παρά Κυρίου Άνωθεν βοήθεια.

Γ’. Τα υποκατάστατα των ηγετών γνωρίζουν μόνο να συμβιβάζονται

Αυτοί πού δεν έχουν την έμπνευση και τη στόφα τού Hγέτου γνωρίζουν μόνο να συμβιβάζονται και να παρασύρονται από τα δολερά ρεύματα των εχθρών μας, για να διατηρήσουν τούς θρόνους και την εξουσία.

Δεν έχουν γνώσι και γνώμη, “μεταρρέουν ὡς Εὔριπος”. Πάνε όπου φυσάει ο άνεμος που σηκώνουν διάφοροι ισχυροί τού κόσμου. Ακολουθούν τα κελεύσματα που δίδουν πολλές “μυστικές και παράνομες οργανώσεις” ή καλύτερα “συναγωγές πονηρευομένων”.

Δ’. Οι εξυπνάκηδες πέταξαν την σημαία του ράσου

Αυτά τα υποκατάστατα ηγετών έδωσαν εντολή να αφαιρεθεί η σημαία του ράσου από τους κληρικούς του εξωτερικού.

Είναι τόσο “έξυπνοι” που δεν είδαν ότι ποτέ δεν έδωσαν εντολή ανάλογη οι Ηγέτες των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών της Ανατολής.

Αυτοί με τιμή φορούν το ράσο τους.

Μόνο οι εξυπνάκηδες οι Ρωμιοί το πέταξαν με εντολή της ψευδοηγεσίας μας.

Και αν κάποιος κληρικός θέλει να το κρατήσει του κηρύττουν τον πόλεμο.

Και όταν κάποιος παραδοσιακός κληρικός μεταβεί στην Πόλη των οραματισμών και των ελπίδων μας, εκεί τον παραλαμβάνει και τον “μπαρμπερίζει” η εκεί Εκκλησιαστική διοίκηση. Τον καταντάει σαν να έχει πέσει σε ναρκοπέδιο...

Συχνά παραδοσιακοί κληρικοί με τις ευπρεπείς γενειάδες τους επιστρέφουν από κει εξευτελισμένοι και σαν αποτυχημένοι γαμπροί.!

Οι αρχαίοι Έλληνες φρονούσαν πως τα μαλλιά και τα γένια κάνουν τούς σοβαρούς ευπρεπεστέρους και τους κακούς πιο αποκρουστικούς στην όψι: “Λυκοῦργος ὁ Λακεδαιμόνιος εἴθισε τοὺς πολίτας κομᾶν λέγων ὅτι τοὺς μὲν καλοὺς ἡ κόμη εὐπρεπεστέρους ποιεῖ͵ τοὺς δὲ αἰσχροὺς φοβερωτέρους”.

Ε’. Κάνουν θραύση οι παλαιοημερολογίτες

Δυστυχώς διάφοροι επικίνδυνοι ζηλωτικοί τύποι παλαιοημερολογητών, φορώντας την σημαία του ράσου και με παραδοσιακές γενειάδες προσελκύουν πολλούς και κάνουν θραύση. Παρασύρουν πολλούς στην πλάνη και στην θρησκοληπτική ψευδεπίγραφο “Ελληνορθοδοξία”.

ΣΤ’ Ηγέτες σαλπιγκτές και σημαιοφόροι

Χρειαζόμεθα πραγματικούς πνευματικούς Ηγέτες και όχι ψευδεπιγράφους θεσιθήρες:

• Εκκλησιαστικός Ηγέτης είναι ο άνθρωπος, που δονείται από τούς παλμούς των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας.
• Εκκλησιαστικός Ηγέτης είναι ο άνθρωπος, που σκορπά το φως στις αυλές του Κυρίου.
• Εκκλησιαστικός Ηγέτης είναι αυτός, του οποίου ο κτύπος της καρδιάς γίνεται λόγος και το δάκρυ του εγερτήριο σάλπισμα.
• Εκκλησιαστικός Ηγέτης είναι αυτός, πού γεύεται τα βιώματα της πατερικής ποιμαντικής και τα μεταδίδει ακαινοτόμητα.
• Εκκλησιαστικός Ηγέτης είναι αυτός πού κατευθύνεται από το Πνεύμα το Άγιο εις τας προσφιλείς τρίβους Αυτού.
• Το Εκκλησιαστικό Ηγέτη τον θωρούμε:

“Οἷόν τινα κόσμον δεύτερον͵

Ἐν μικρῷ μέγαν͵ ἐπὶ τῆς γῆς ἱστάμενον͵

ἄγγελον ἄλλον͵ προσκυνητὴν μικτὸν͵

ἐπόπτην τῆς ὁρατῆς κτίσεως͵

μύστην τῆς νοουμένης͵

βασιλέα τῶν ἐπὶ γῆς͵

βασιλευόμενον ἄνωθεν͵

ἐπίγειον καὶ οὐράνιον͵

πρόσκαιρον καὶ ἀθάνατον͵

ὁρατὸν καὶ νοούμενον͵

μέσον μεγέθους καὶ ταπεινότητος·

τὸν αὐτὸν͵ πνεῦμα καὶ σάρκα·

πνεῦμα διὰ τὴν χάριν͵

σάρκα διὰ τὴν ἔπαρσιν·

τὸ μὲν͵ ἵνα μένῃ καὶ δοξάζῃ τὸν εὐεργέτην·

τὸ δὲ͵ ἵνα πάσχῃ͵ καὶ πάσχων ὑπομιμνήσκηται

καὶ παιδεύηται τῷ μεγέθει φιλοτιμούμενος· ”

(Γρ. Θεολόγου).