ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, ΠΑΛΙΑ ΟΙ ΚΟΠΕΛΕΣ ΜΕ ΘΥΣΙΕΣ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ 

Παλιὰ μὲ θυσίες κρατοῦσαν τὴν ἁγνότητά τους οἱ κοπέλες!

Τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου

=====

Παλιὰ μὲ θυσίες κρατοῦσαν τὴν ἁγνότητά τους οἱ κοπέλες! 

Θυμᾶμαι, στὸν πόλεμο εἶχαν ἀγγαρέψει μερικοὺς χωρικοὺς μὲ τὰ ζῶα τους καὶ εἶχαν ἀποκλεισθεῖ σὲ ἕνα ὕψωμα ἀπὸ τὰ χιόνια. Οἱ ἄνδρες κάτω ἀπὸ τὰ χιονισμένα ἔλατα ἔκαναν κάτι ὑπόστεγα μὲ κλωνάρια ἀπὸ ἔλατα, γιὰ νὰ προφυλαχθοῦν ἀπὸ τὸ κρύο. Οἱ γυναῖκες πάλι ἀναγκάσθηκαν νὰ προστατευθοῦν ἀπὸ συγχωριανούς, γνωστοὺς ἀνθρώπους. 

Μιὰ κοπέλα καὶ μιά γριὰ ἦταν ἀπὸ κάποιο μακρινὸ χωριὸ καὶ ἀναγκάσθηκαν καὶ αὐτὲς νὰ μποῦν σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἐλάτινα ὑπόστεγα. Ἀλλὰ δυστυχῶς ὑπάρχουν μερικοὶ ἄπιστοι καὶ δειλοί, οἱ ὁποῖοι δὲν συγκλονίζονται ἀκόμα καὶ ἐν καιρῷ πολέμου. Δὲν πονᾶνε γιὰ τοὺς διπλανούς τους, ποὺ τραυματίζονται ἢ σκοτώνονται, ἀλλά, ἐὰν βροῦν εὐκαιρία, ἐπιδιώκουν ἀκόμα καὶ νὰ ἁμαρτήσουν, γιατὶ φοβοῦνται μήπως σκοτωθοῦν καὶ δὲν προλάβουν νὰ γλεντήσουν, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε, τοὐλάχιστον ἐν ὥρᾳ κινδύνου, νὰ μετανοήσουν. 

Ἕνας λοιπὸν ἀπ᾽ αὐτοὺς ἐνοχλοῦσε τὴν κοπέλα τόσο ἄσχημα, ποὺ ἀναγκάσθηκε ἡ κοπέλα νὰ φύγει μέσα στὴν ἀβάσταχτη παγωνιά. Προτίμησε νὰ ξυλιάσει, ἀκόμα καὶ νὰ πεθάνει, παρὰ νὰ χάσει τὴν τιμή της. Βλέποντας ἡ καημένη ἡ γριὰ ὅτι ἔφυγε ἡ κοπέλα, ἀκολούθησε καὶ αὐτὴ τὰ ἴχνη της καὶ τὴν βρῆκε τριάντα λεπτὰ μακριά, κάτω ἀπὸ ἕνα μικρὸ ὑπόστεγο ἑνὸς ἐξωκκλησιοῦ τοῦ «Τιμίου Προδρόμου». 

Ὁ «Τίμιος Πρόδρομος» ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὴν τίμια κοπέλα καὶ τὴν ὁδήγησε στὸ ἐξωκκλησάκι του, ποὺ ἡ κοπέλα οὔτε κἂν τὸ ἤξερε. Καὶ στὴ συνέχεια τί ἔκανε ὁ «Τίμιος Πρόδρομος»! 

Παρουσιάστηκε σ᾽ ἕνα στρατιώτη, (σημείωσις: Πρόκειται γι᾽ αὐτὸν τὸν ἴδιον, τὸν μετέπειτα γέροντα Παΐσιο, ποὺ ἔκανε τότε τὴ θητεία του σὰν στρατιώτης. Ὅμως ὁ τότε στρατιώτης καὶ μετέπειτα ἅγιος Γέροντας, δὲν φανερώνει ἐδῶ τὸ ὄνομά του!) στὸν ὕπνο του, καὶ τοῦ εἶπε νὰ πάει στὸ ἐξωκκλησάκι του τὸ συντομώτερο. Σηκώνεται λοιπὸν ἐκεῖνος ὁ στρατιώτης καὶ ξεκινάει μέσα στὴ φωτισμένη νύχτα ἀπὸ τὰ χιόνια καὶ πάει στὸ ἐξωκκλησάκι. Ἤξερε περίπου ποῦ εἶναι. 

Τί νὰ δεῖ ὅμως! Μιὰ γριὰ καὶ μιὰ κοπέλα καρφωμένες μέσα στὸ χιόνι μέχρι τὸ γόνατο, μελανιασμένες καὶ ξυλιασμένες ἀπὸ τὸ κρύο. Ἄνοιξε ἀμέσως μὲ τὴ λόγχη του τὸ ἐκκλησάκι, μπῆκαν μέσα καὶ συνῆλθαν κάπως. Δὲν εἶχε τίποτα ἄλλο νὰ τοὺς προσφέρει ὁ στρατιώτης παρὰ μόνο τὸ κασκὸλ του στὴ γριὰ καὶ ἀπὸ ἕνα γάντι στὴν καθεμιά, καὶ τοὺς εἶπε νὰ τὸ ἀλλάζουν στὰ χέρια. Τοῦ διηγήθηκαν μετὰ τὸν πειρασμό, ποὺ συνάντησαν. «Καλά, λέει στὴν κοπέλα ὁ στρατιώτης, πῶς ἀποφάσισες νὰ φύγεις νύχτα, μέσα στὰ χιόνια σὲ ἄγνωστο μέρος;». Καὶ ἐκείνη ἀπάντησε: «Ἐγὼ μόνο αὐτὸ μποροῦσα νὰ κάνω καὶ πίστευα ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ μὲ βοηθήσει ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα». Τότε ὁ στρατιώτης, τελείως αὐθόρμητα λέει: «Τελείωσαν πιὰ τὰ βάσανά σας. Αὔριο θὰ εἶσθε στὰ σπίτια σας». 

Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ χάρηκαν πολὺ καὶ ζεστάθηκαν περισσότερο. Καὶ πράγματι, (μὲ τὴν παρέμβαση τοῦ στρατιώτη) ξεκίνησαν τὰ Λ.Ο.Μ (Λόχοι Ὀρεινῶν Μεταφορῶν), ἄνοιξαν τὸ δρόμο τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωΐ, καὶ οἱ καημένες πῆγαν στὰ σπίτια τους.

Τέτοιες Ἑλληνοποῦλες ποὺ εἶναι ντυμένες καὶ μὲ Θεία Χάρη –καὶ ὄχι ἀπογυμνωμένες– πρέπει νὰ θαυμάζονται καὶ νὰ ἐπαινοῦνται.

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Γεωργίου Καλπούζου· «Ἔφηβοι καὶ προγαμιαῖες σχέσεις», σελ. 60-67, ἐκδόσεις «Φωτοδότες»)

ΠΗΓΗ: 

Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2019, Ἀρ. Τεύχους: 132-141, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ www.chrvassiliades.blogspot.com