ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ “ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ” ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ “ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ” ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ

Του Γραφείου επί των Αιρέσεων της Ι. Μ. Πειραιώς

=====

Τελικά ο αιρεσιάρχης της Ρώμης, με την σύμφωνη γνώμη του Οικουμενικού Πατριαρχείου και δυστυχώς και της Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος και την επίσημη πρόσκληση της Ελληνικής Πολιτείας, «πάτησε» για μια ακόμη φορά το πόδι του στην Ορθοδόξη Πατρίδα μας, την αιματοβαμμένη από τα τίμια αίματα των αγίων και οσιομαρτύρων της αμωμήτου ημών Πίστεως, που εμαρτύρησαν ανά τους αιώνας από τους προκατόχους του νυν «Πάπα». 

ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ

_______

Η «φιέστα» της Λέσβου ήταν ένα θέατρο εντυπώσεων, που αποσκοπούσε να παρουσιάσει τον πάπα παγκοσμίως ως τον προστάτη των φτωχών και των πονεμένων προσφύγων, με κομπάρσους τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο.

ΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ

_________

Αποσκοπούσε ακόμη να παρουσιάσει τον πάπα ως γνήσιο και κανονικό επίσκοπο Ρώμης, αναγνωριζόμενο ως τέτοιο από δύο Ορθοδόξους Προκαθημένους και να δώσει έτσι μια ισχυρή ώθηση στην απόδοση εκκλησιαστικότητος στην αιρετική παρασυναγωγή του Παπισμού από την μέλλουσα να συνέλθη προσεχώς Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. 

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ Η ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

_________

Υπέγραψαν ακόμη κατά την διάρκεια της παρουσίας τους στο νησί της Λέσβου, οι τρεις θρησκευτικοί ηγέτες μια κοινή διακήρυξη, την οποία, αν αξιολογήσουμε από καθαρά εκκλησιολογική σκοπιά, την θεωρούμε στο σύνολό της επιεικώς απαράδεκτη.

Το κείμενο αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ως ηγέτες των αντίστοιχων Εκκλησιών μας, εκφράζουμε από κοινού την επιθυμία μας για ειρήνη και την ετοιμότητά μας να προωθήσουμε την επίλυση των συγκρούσεων μέσω του διαλόγου και της συμφιλίωσης…. Απευθύνουμε κοινή έκκληση για τον τερματισμό του πολέμου και της βίας στη Μέση Ανατολή, μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη, και την έντιμη επιστροφή όσων αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Ζητούμε από τις θρησκευτικές κοινότητες να εντείνουν τις προσπάθειες τους στην υποδοχή, παροχή βοήθειας και προστασίας στους πρόσφυγες όλων των θρησκειών, και τις θρησκευτικές και πολιτικές υπηρεσίες ανακούφισης, (των προσφύγων), να εργάζονται για να συντονίζουν τις πρωτοβουλίες τους. Για όσο διάστημα υπάρχει η ανάγκη, επιμόνως ζητούμε από όλες τις χώρες να παράσχουν προσωρινό άσυλο, να προσφέρουν την ιδιότητα του πρόσφυγα σε όσους έχουν δικαίωμα, να επεκτείνουν τις προσπάθειες αρωγής τους και να συνεργαστούν με όλους τους ανθρώπους καλής θέλησης για τον άμεσο τερματισμό των συνεχιζομένων συγκρούσεων».

Κατ’ αρχήν η φράση «ως ηγέτες των αντίστοιχων Εκκλησιών μας» είναι τελείως άστοχη και απαράδεκτη, διότι αναγνωρίζεται από τους δύο Ορθοδόξους Προκαθημένους, σαφέστατα και δημοσίως, ότι ο Παπισμός είναι αδελφή Εκκλησία και ότι ο προκαθήμενος αυτής είναι ο Πάπας Φραγκίσκος, πράγμα που αποτελεί βαρύτατο εκκλησιολογικό σφάλμα.

Ουδεμία διάκριση γίνεται μεταξύ της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και της αιρέσεως του Παπισμού.

ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

_____________

Στη συνέχεια απευθύνουν οι τρεις ηγέτες «κοινή έκκληση για τον τερματισμό του πολέμου και της βίας στη Μέση Ανατολή». Και παρά κάτω ζητούν από όλους τους αρμόδιους θρησκευτικούς και πολιτικούς φορείς να προχωρήσουν σ’ όλες τις αναγκαίες ενέργειες για την οριστική επίλυση του προσφυγικού ζητήματος. 

Στις παρά πάνω φράσεις του κειμένου παρουσιάζονται οι δύο τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, (στα πρόσωπα των δύο Ορθοδόξων προκαθημένων), να συμπορεύονται και να συνεργάζονται με μια αιρετική κοινότητα, τον Παπισμό, για να επιτύχουν δύο βασικούς κοινούς στόχους, «τον τερματισμό του πολέμου και της βίας στη Μέση Ανατολή» και την επίλυση του προσφυγικού ζητήματος.

Ουδέποτε στο παρελθόν η Εκκλησία είχε την παραμικρή συνεργασία με αιρετικές κοινότητες για την επίτευξη παρομοίων στόχων.

ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ

_________

Το κείμενο καταλήγει με την εξής δήλωση: «Από την πλευρά μας, υπακούοντας στο θέλημα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, πιστεύουμε ακράδαντα, ολόψυχα και με αποφασιστικότητα, ότι πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειες μας για την προώθηση της πλήρους ενότητας όλων των Χριστιανών. Επιβεβαιώνουμε την πεποίθηση μας ότι η "συμφιλίωση (μεταξύ των Χριστιανών) περιλαμβάνει την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης εντός και μεταξύ όλων των λαών… Μαζί, θα κάνουμε το χρέος μας, ώστε να προσφέρουμε στους μετανάστες, τους πρόσφυγες, και τους αιτούντες άσυλο, μία ανθρώπινη υποδοχή στην Ευρώπη" (Οικουμενική Χάρτα, 2001). Με την υπεράσπιση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των προσφύγων, των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών, καθώς και των πολλών περιθωριοποιημένων ανθρώπων στις κοινωνίες μας, έχουμε ως στόχο να εκπληρώσουμε την αποστολή των Εκκλησιών, που είναι η διακονία του κόσμου». 

Η αποστολή της Εκκλησίας του Χριστού και όχι των «Εκκλησιών», (συμπεριλαμβανομένου του Παπισμού), δεν είναι η διακονία του κόσμου με τα κοσμικά κριτήρια, που αυτοί θέτουν, αλλά η σωτηρία του κόσμου από τη δουλεία του διαβόλου, από την κυριαρχία των αντιχρίστων δυνάμεων του κόσμου και των δαιμονοθρησκειών, οι οποίες δημιουργούν πολέμους με όλα τα συνεπακόλουθά του, όπως το προσφυγικό, προκειμένου να προωθήσουν τους στόχους της Νέας Εποχής, δηλαδή την ενοποίηση της ανθρωπότητος, πολιτική, οικονομική, πολιτισμική και θρησκευτική και την επίτευξη μιας παγκόσμιας κυβερνήσεως υπό την ηγεσία ενός νέου Μεσσία.

Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

________

Τέλος στο κείμενο παρεμβάλλεται εν είδει «σφήνας» το θέμα της «συμφιλίωσης μεταξύ των Χριστιανών».

Εκφράζουν την ανάγκη να «εντείνουμε τις προσπάθειες μας για την προώθηση της πλήρους ενότητας όλων των Χριστιανών». Δεν μας λένε όμως σε ποιά βάση.

Στη βάση της επιστροφής του Παπισμού στην αλήθεια της Ορθοδοξίας, η στη βάση μιας συγκρητιστικού τύπου ενότητος, την οποία προωθεί η παναίρεση του Οικουμενισμού;

Περαίνοντας, εκφράζουμε τη λύπη μας για το θλιβερό γεγονός της συναντήσεως του Οικουμενικού Πατριάρχου και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών με τον αμετανόητο αιρεσιάρχη της Ρώμης.

Δέχτηκαν εκόντες, άκοντες να υπηρετήσουν τα πολιτικά σχέδια του Βατικανού. Δέχτηκαν να προωθήσουν το δήθεν φιλειρηνικό και φιλάνθρωπο προσωπείο του ιησουίτη πάπα, του οποίου το σκοτεινό παρελθόν βοά για το αντιχριστιανικό του έργο.

Διαπιστώνουμε τέλος, πως μέσα από τέτοιες κακοστημένες φιέστες προωθείται αλματωδώς ο θρησκευτικός συγκρητισμός και καλλιεργείται πυρετωδώς ο λαϊκός Οικουμενισμός, εν όψει μάλιστα και της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, η οποία, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν θα είναι ούτε Μεγάλη, ούτε Αγία.

Και τούτο διότι προβλέπεται, εκτός απροόπτου, να αποδοθεί εκκλησιαστική υπόσταση στον αιρετικό Παπισμό και στις προτεσταντικές παρασυναγωγές.

Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, τον πιστό λαό του Θεού, ο οποίος δεν πρόκειται να αποδεχθεί μια τέτοια Σύνοδο.