ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ,Η ΑΛΛΟΤΡΙΩΜΕΝΗ ΠΑΠΙΚΗ “ΕΚΚΛΗΣΙΑ”

 

Η ΑΛΛΟΤΡΙΩΜΕΝΗ ΠΑΠΙΚΗ “ΕΚΚΛΗΣΙΑ”

Του Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης

=====

Ἡ σχέσι τῆς παπικῆς “ἐκκλησίας” μὲ τὴν ἀληθινήν, τὴν ὄντως Ἐκκλησίαν εἶναι φτωχή, ψυχρὴ καὶ θνησιγενής.

Ἐντελῶς διαφορετικὸ γεγονὸς ἀπὸ τὸν παπισμὸν εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Ἐδῶ, στὴν Ἐκκλησία μας, ὑπάρχει ζωντανὴ κοινωνία μὲ τὴν Οὐράνιαν Ἐκκλησίαν. Καὶ αὐτὴ ἡ κοινωνία εἶναι σοφή, αὐθεντική, πλήρης, εἰλικρινής, μὲ ἁγιοπνευματικὸν πλοῦτον.

Ἐκεῖ (δηλ. στοὺς πλανεμένους “λατίνους”), ξεπροβάλλει παντοῦ ὁ πάπας. Ὅλοι στὸν “παπισμόν”, τιμοῦν καὶ προβάλλουν κατὰ κύριον λόγον τὸν ἴδιον τὸν πάπα καὶ ὄχι τοὺς ἁγίους.

Οἱ παγκόσμιοι ἅγιοι Ἀνατολῆς καὶ Δύσης στοὺς “παπικοὺς” ὑποτιμοῦνται, εἶναι κρυμμένοι, ἔχουν περιέλθει σὲ λήθη. Τὰ λείψανά τους τὰ δείχνουν πότε πότε στοὺς “πιστούς” τους, ἀλλὰ πιὸ πολὺ τὰ ἐπιδεικνύουν στοὺς τουρίστες. Συναφῶς καὶ σαφῶς οἱ “λειτουργικὲς ἀπολύσεις” (στὸ τέλος δηλαδὴ τῆς “λειτουργίας”) σ’ αὐτούς, εἶναι ἀτημέλητες καὶ ψυχρές. Σὰν νὰ λένε ξηρὰ καὶ ψυχρὰ στὸν κόσμο: “φύγετε τώρα, ἡ λειτουργία τελείωσε”!

Ἀντιθέτως, σὲ μᾶς, στὴν Μίαν καὶ Ἁγίαν Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, οἱ «Ἀπολύσεις» τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν μας εἶναι τόσο συγκινητικές, τόσο ταπεινὲς καὶ τόσο ἁγιοπνευματικές, γεμᾶτες ἐλπίδα: «Χριστός, ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν, πρεσβείαις τῆς Παναχράντου Αὐτοῦ Μητρὸς καὶ Πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς Ἀγαθὸς καὶ Φιλάνθρωπος…».

Ἐκεῖ, στοὺς “λατίνους”, ὁ πάπας εἶναι αὐτὸς ποὺ καθορίζει τὴν «τύχη» καὶ τῆς ἐπίγειας καὶ τῆς οὐράνιας “ἐκκλησίας” του, αὐτὸς διαχειρίζεται αὐθαίρετα “τὸ περίσσευμα” (ὅπως ὁ ἴδιος ὁ πάπας τὸ ἀποκαλεῖ), “ἀπὸ τὰ ἔργα καὶ τὴν χάρι τῶν ἁγίων”.

Ἄλλοτε ὁ πάπας ἀποφασίζει καὶ στέλνει τοὺς ἀνθρώπους στὸ Καθαρτήριο πῦρ καὶ ἄλλοτε τοὺς ἀπαλλάσει ἀπ’ αὐτό, μὲ ἰδική του ἀποκλειστικὴ ἀπόφασι. Αὐτὸς ἐκδίδει συγχωροχάρτια (δηλαδή ἔγγραφα μὲ τὰ ὁποῖα διατείνεται ὅτι δίνεται ἄφεσι ἁμαρτιῶν στοὺς πιστούς του).

Γελοῖα πράγματα! Ἀλλὰ, δυστυχῶς, δὲν εἶναι μόνο γελοῖα, ἀλλὰ ἐπιπρόσθετα εἶναι τόσο βλαβερά, ἐπικίνδυνα καὶ πικρὰ γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων! Εἶναι πολὺ λυπηρό, διότι δὲν βλέπουν καὶ δὲν κατανοοῦν αὐτό τους τὸ κατάντημα οἱ ἴδιοι οἱ πάπες, οἱ καρδινάλιοι ἀλλὰ καὶ οἱ τόσοι ἄλλοι τυφλοὶ ὀπαδοί τους!

Ἡ πίστι τῶν “παπικῶν” εἶναι ἐπιφανειακή. Ἐκεῖ, ὅλα πωλοῦνται καὶ ὅλα ἀγοράζονται. Δὲν ἀναγνωρίζουν ὡς κυρίαρχον τὸν Παντοκράτορα Χριστόν, ἀλλά, δυστυχῶς, τὸν “κοσμοκράτορα χρυσό”.

Ἐκεῖ, στὴν “λατινικὴν αἵρεσι”, ὅλη τὴν ἐξουσία τὴν συγκεντρώνει στὰ χέρια του ὁ τάχα «ἀλάθητος» πάπας καὶ ἡ σωτηρία τῶν ὀπαδῶν του θεωρεῖ ὁ ἴδιος ὅτι εἶναι ἀποκλειστικὰ στὴν ἰδική του δικαιοδοσία καὶ ἐξουσία. Γι’ αὐτὸ οἱ “λατῖνοι” δὲν ἔχουν σήμερα αὐθεντικὰ καὶ ἀληθινὰ ἀναγνωρισμένους ἁγίους, ἔχουν μόνο “πλαστούς”, ὅσους ἀνέδειξε σὰν “ἁγίους” ἡ αὐθαιρεσία τοῦ πάπα.

Ἀντιθέτως, ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας εἶναι ὅπως τὸν Κῆπο τῆς Ἐδέμ. Εἶναι γεμάτη ζῶντες πνευματοφόρους καὶ φωτεινοὺς Ἁγίους!».

ΠΗΓΗ: 

O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2019, 'Αρ. τεύχους 132-141, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.,

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ chrvassiliades.blogspot.com