Π. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΥ,ΓΙΑΤΙ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΡΩΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΝΤΕΞΕ ΤΙΣ ΑΦΟΡΗΤΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ;

ΓΙΑΤΙ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΡΩΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΝΤΕΞΕ ΤΙΣ ΑΦΟΡΗΤΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Tο Οικουμενικό Πατριαρχείο προσπαθούσε από μακρού χρόνου να εκπαραθυρώσει τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο. 

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ήθελε να τον εκλέξει Αρχιεπίσκοπο, αλλά εξαναγκάστηκε εξαιτίας της συγκυρίας των πραγμάτων. 

Οι πατριαρχικοί ενέδωσαν τελικά και τον εξέλεξαν Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, επειδή πόνταραν στο γεγονός ότι θα μπορούσε να καθησυχάσει τα πνεύματα μετά την τρικυμιώδη ταραχή που προκλήθηκε στην Εκκλησία της Αμερικής κατά την προηγηθείσα περίοδο. Όπερ και εγένετο. 

Επιπλέον -και προπαντός- πόνταραν στην ηλικία του. Όταν εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αμερικής ο Σεβασμιώτατος κ. Δημήτριος ήταν ήδη 71 χρόνων. Πόσο ακόμη θα ζούσε; Και κυρίως! Μέχρι πότε οι σωματικές του δυνάμεις θα άντεχαν το βαρύ φορτίο των αναγκών της Αρχιεπισκοπής Αμερικής;

Ο Θεός, όμως, τους χάλασε την μανέστρα, επειδή είχε άλλα σχέδια. Χάρισε στον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο άκρα σωματική υγεία και κρυστάλλινη διαύγεια πνεύματος ως την ημέρα της "οικειοθελούς" παραίτησής του. Και μέχρι σήμερα.

Γι’ αυτό οι πατριαρχικοί αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν κάθε θεμιτό και προπαντός κάθε αθέμιτο μέσο, για να τον εκδιώξουν από τον Θρόνο του.

Ο Σεβασμιώτατος πρώην Αμερικής Δημήτριος, όμως, έμεινε για πολύ μακρό χρονικό διάστημα αλώβητος από τα βέλη του πονηρού.

Γιατί;

Μόνον επειδή είναι ένας πανέξυπνος και πολύ συνετός άνθρωπος, ένας διαπρεπής Ακαδημαικός και προπαντός ένας πολύ πνευματικός άνθρωπος που ξέρει πώς να αντιμετωπίσει τις μεθοδείες του διαβόλου και των οργάνων του διαβόλου;

Όχι μόνον!, είναι η απάντηση.

Ο κύριος λόγος που ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος  κατόρθωσε να παραμείνει στον Θρόνο του, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, για 20 ολόκληρα χρόνια, και παρά την άγρια πολεμική που υφίστατο πανταχόθεν και δη από τους Πατριαρχικούς, είναι το γεγονός ότι είναι αδιάβλητος εν παντί Ιεράρχης. 

Δεν υπάρχει απολύτως τίποτε μεμπτό στην μακρά ζωή του και έτσι οι διώκτες του δεν μπορούσαν να βρουν τρόπο, ούτε να τον εκβιάσουν, ούτε να τον εκδιώξουν.

Δυστυχώς, όμως, -όπως είναι παγκοίνως γνωστό-, οι επίσκοποι της Εκκλησίας της Αμερικής -στην συντριπτική τους πλειοψηφία- έχουν βαρύ μητρώο. 

Αυτό φυσικά τους κάνει ευάλωτους σε κάθε λογής εκβιασμούς.

Άλλωστε είναι θέμα κοινής λογικής. 

Ποιο ανάστημα μπορεί να ορθώσει στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο ή στον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο ή στον π. Καρλούτσο ένας διαβεβλημένος -ή για άλλο λόγο ανάξιος- ιεράρχης;

Γι’ αυτό όσοι πολεμούν -και άριστα ασφαλώς πράττουν- τις αυθαιρεσίες του Οικουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαίου, του Οικουμενιστή Αρχεπισκόπου Ελπιδοφόρου και του father Alex είναι επιβεβλημένο να αντιληφθούν το αυτονόητο.

Η προαγωγή στο επισκοπικό αξίωμα αδιάβλητων παραδοσιακών κληρικών δεν είναι MONON δεδομένη ανάγκη που προνοούν οι Ιεροί Κανόνες. 

Είναι, επίσης, εντελώς απαραίτητη προυπόθεση για να τιθασσευθεί η αυθαιρεσία του Πατριάρχη, του Αρχιεπισκόπου Αμερικής και του π. Καρλούτσου, αλλά και για να προκόψει η Εκκλησία της Αμερικής και η Ομογένεια.