Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ ΤΟΥ Ι. Ν. ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑ

Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ ΤΟΥ Ι. Ν. ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Πρώτη φορά εκκλησιάστηκα στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονα στην Μακεδονίτισσα.

Πρόκειται για μεγάλη νεόδμητη εκκλησία βυζαντινού ρυθμού στο παρεκκλήσι της οποίας έγινε αγρυπνία για την εορτή της Περιτομής του Κυρίου και της Ιερής μνήμης του Μ. Βασιλείου.

Λειτουργός ο π. Τέλλος Παπαδόπουλος. 

Πρόκειται για αγία ψυχή που σε σκλαβώνει από την πρώτη στιγμή που τον συναντάς.

Ασκητικός, παραδοσιακός, με πολύ αξιόλογη θεολογική και νομική παιδεία. Αν δεν λανθάνομαι είναι Διδάκτωρ Θεολογίας και Νομικής. 

Προπαντός είναι άδολη ψυχή, που χαίρει μετά χαιρόντων και κλαίει μετά κλαιόντων.

Μοιράζει την αγάπη, την γνήσια χριστιανική ανυστερόβουλη αγάπη, σαν τα κόλλυβα.

Kληρικός διαμάντι. 

Γι’ αυτό δεν είναι παράξενο ότι στο πετραχήλι του αναπαύονται πλήθος ψυχές.

Τελεί με πολύ φόβο Θεού την Θεία Λειτουργία.

Ο ιεροψάλτης της αγρυπνίας, ένα νεαρό παιδί με φωνή μπάσου, καλλίφωνος ψάλτης, ψάλλει με ευλάβεια.

Ούτε ρερουρέμ, τεριρέμ, νενινέμ και χαζουρέμ άκουσα, ούτε γυναίκες είδα στο ψαλτήρι, ούτε άκουσα λαρρυγισμούς, ούτε προσπαθούσε να επιδείξει την φωνή του.

Πήγε να προσευχηθεί και βοηθούσε, με την ψαλμωδία του, τους πιστούς να προσευχηθούν με κατάνυξη.

Το πιο ωραίο “Άγιος ο Θεός” που άκουσα στην ζωή μου. Του πήρε μόλις δύο λεπτά να το ψάλλει και όχι 15 ή 17 λεπτά, που χρειάζονται άλλοι ψάλτες για να επιδείξουν τις φωνητικές τους ικανότητες, αντί να βοηθήσουν τους πιστούς να νοιώσουν την αγιότητα του Θεού.

Το ευρύχωρο παρεκκλήσι πολύ κατανυκτικό. Δεν είναι μεν αγιογραφημένο, αλλά δεν υπάρχει στο κάτω μέρος της επιφάνειάς του, που να μην είναι καλυμμένο με δεκάδες φορητές εικόνες.

Ωραίο παραδοσιακό κήρυγμα μας έκανε ο Διδάκτωρ της Θεολογίας, κ. Νίκος Ροδοσθένους, πατέρας 5 παιδιών, στενός συνεργάτης του π. Τέλλου.

Λίγες ψυχές υπήρχαν στην αγρυπνία, όχι μόνον επειδή ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς, αλλά και επειδή ήταν πολύ βροχερός ο καιρός.

Η κατάνυξη, όμως, υπέροχη.

Ο π. Τέλλος διαβάζει τις ευχές εκφώνως. Δεν ξέρω αν υπάρχει σχετική Εγκύκλιος, επειδή σχεδόν σε όλες τις Θείες Λειτουργίες και Ακολουθίες που παραβρέθηκα οι ιερείς διαβάζουν τις ευχές εκφώνως ή -ελάχιστοι- χαμηλόφωνα.

Δεν είναι αυτή η παράδοση της Εκκλησίας. Οι ευχές διαβάζονται μυστικώς.

Επιβεβλημένο, επίσης, είναι οι ιεροψάλτες, αλλά και όσοι διακονούν στον Ιερό Βήμα, να φέρουν ράσο, για να νοιώθουν και οι ίδιοι ότι επιτελούν εκκλησιαστικό διακόνημα, αλλά και για να βοηθά τους πιστούς να συνειδητοποιούν την σπουδαία διακονία που επιτελούν στο ναό.

Είμαι πραγματικά συγκινημένος με όσα ζω τους τελευταίους μήνες στην Κύπρο. 

Συναντώ ευλαβείς ιερείς, ψάλτες που ψάλλουν με φόβο Θεού και όχι για να επιδείξουν την φωνή τους, πλήθος εκκλησιαζομένων κάθε ηλικίας, ευλαβείς οικογένειες -πολλές από αυτές πολύτεκνες-, παρατηρώ μεγάλη συμμετοχή στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και οργασμό ανοικοδόμησης δεκάδων μεγάλων Βυζαντινής τεχνοτροπίας κατανυκτικών ναών, που είναι υπερπλήρεις πιστών.

Το πιο συγκινητικό είναι ότι η πνευματική πρόοδος της Εκκλησίας της Κύπρου ή τουλάχιστον της Ιεράς Αρχιεπισκοπής που γνώρισα, έγινε αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες. 

Ακριβώς όπως ο Άγιος Θεός θέλει να κατεργαζόμαστε την σωτηρία μας.