ΔΙΚΑΙΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΖΩΣΙΝ

(Βασίλειος Βασιλειάδης)

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Κοιμήθηκε χθες στην Λευκωσία στην Κύπρο ένας ήρωας του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.

Ο Βασίλειος Βασιλειάδης έλαβε μέρος σε πολλές ενέδρες. Έλαβε μέρος στη μάχη στο Μιτσερό 18 Νοεμβρίου 1955, στην ενέδρα στο Μεταλλείο του Αμιάντου 20 Νοεμβρίου 1955, στην μάχη του Πεύκου 23 Νοεμβρίου 1955, την οποία διεύθυνε ο ίδιος ο αρχηγός Διγενής (Στην μάχη αυτή ο Βασίλης έριξε και την πρώτη χειροβομβίδα), στο Κόκκινο Φανάρι 5 Δεκεμβρίου 1955, και στην ανατίναξη του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού στον Καρβουνά 5 Δεκεμβρίου 1955. Ακολούθως ο Βασίλης έμεινε στα κρησφύγετα των Σπηλιών με τον αρχηγό Διγενή μέχρι την προδοσία.

Κατόπιν προδοσίας από συναγωνιστή του συνελήφθηκε από τους Άγγλους. Τον πήραν στις Πλάτρες και υπέστη φρικτά βασανιστήρια από τους Άγγλους, τα οποία διήρκεσαν τρεις εβδομάδες. Του έβαλαν ναρκωτικές ενέσεις. Είχε τόση θέληση, που ούτε και στις ναρκωτικές ενέσεις δεν πρόδωσε τίποτα. Απάντηση των Άγγλων: nothing (δηλαδή δεν τους είπε τίποτα). Για τρεις συνεχόμενες μέρες τον κτυπούσαν τρεις αξιωματικοί μέχρι λιποθυμίας, σπάσιμο παγίδων και αναισθησίας στο πάτωμα. Το έβαζαν γυμνό σε βαρύ χειμώνα, αφού ήταν χιονισμένα όλα γύρω τους στις Πλάτρες, όπου γινόντουσαν τα βασανιστήρια, κάτω από την παγωμένη βρύση, ξεπάγωναν τη βρύση και έτρεχε το παγωμένο νερό πάνω του. Του έβαζαν μεταλλικό εργαλείο κάτω από το πηγούνι του, και χτυπούσαν την κεφαλή του από πάνω με άλλο μεταλλικό εργαλείο. Τον απομόνωσαν σε ένα σκοτεινό κελί, χωρίς φως ούτε κάθισμα και συνεχίζονταν οι ανακρίσεις και το ξυλοκόπημα. Ο Βασίλης αναφέρει ότι ήταν τέτοια η κατάστασή του, που και με μαχαίρι να τον έκοβαν κομματάκια, δεν θα ένοιωθε περισσότερους πόνους. Τον απειλούσαν ότι θα βρουν ακόμη ένα μάρτυρα (προδότη) και θα τον κρεμάσουν. Σε όλα αυτά ο Βασίλης απαντούσε αρνητικά, ότι δεν πρόκειται να προδώσει τίποτα, που να αφορά τον αρχηγό Διγενή και την Ε.Ο.Κ.Α. Τελικά τον έκλεισαν στα κρατητήρια Κοκκινοτρουμιθιιάς μέχρι το τέλος του αγώνα.

Από τις Εκδόσεις "Αγία Ταϊσία" κυκλοφόρησε βιβλίο για τη δράση του Βασίλη Βασιλειάδη με τίτλο "Αναμνήσεις από τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α.".

Ο μακαριστός Βασίλειος, όμως, δεν ήταν μόνον ένας μεγάλος αγωνιστής της ελευθερίας της Κύπρου και μια ψυχή γεμάτη φλόγα για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ήταν, επίσης, υπέροχος άνθρωπος και εξαίρετος χριστιανός.

Η ζωή του ήταν γεμάτη πειρασμούς, δοκιμασίες και οδυνηρές αρρώστιες.

Ουδέποτε, όμως, παραπονέθηκε, ουδέποτε γόγγυσε, ποτέ δεν σταμάτησε να προσεύχεται και να δοξολογεί το Θεό.

Ήταν φύσει σεμνός και γνήσια ταπεινός.

Στη ζωή του δεν είχε καμιά θέση η χάρτα των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Η μόνη χάρτα που γνώριζε ήταν η χάρτα των καθηκόντων του ανθρώπου. 

Άνθρωπος θυσίας και αυταπάρνησης.

Ήταν μεγάλος αγωνιστής της ελευθερίας της Ελληνικής Κύπρου, αλλά ήταν προπαντός μεγάλος αγωνιστής του Μεγάλου αγωνοθέτη Χριστού.

Για τριανταεπτά ολόκληρα χρόνια, μέχρι την κοίμηση του, συζούσε με τη γυναίκα του εν παρθενία.

Κοιμήθηκε εν Κυρίω αφού κοινώνησε μόλις είκοσι λεπτά πριν παραδώσει την ψυχή του.

Όλοι όσοι τον γνώρισαν έχουν την εσωτερική βεβαιότητα ότι βρήκε παρρησία στον Κύριο.