Ο ΣΕΒ. ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΧΝΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

  Ο ΣΕΒ. ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΧΝΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

=====

Οἱ διαχριστιανικοί διάλογοι, τόσο μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς, πού ἐπιμένουν στήν διατήρησι τῆς Οὐνίας καί τίς αἱρετικές τους ἀποκλίσεις ἀπό τά ὀρθόδοξα δόγματα καί τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία, ὅσο καί μέ τούς Ἀγγλικανούς, μέ τήν χειροτονία γυναικῶν σέ «ἱερεῖς» καί «ἐπισκόπους» καί τίς διάφορες αἱρέσεις τους, διέρχονται βαθειά κρίσι καί καρκινοβατοῦν, ἐπειδή, προφανῶς, δέν γίνονται ἐν φόβῳ Θεοῦ καί ὡς κατενώπιον Κυρίου Παντοκράτορος. Γι' αὐτό, καί δέν προάγονται, οὔτε τελεσφοροῦν. Ἴσως δέν ὑπάρχει σ' αὐτούς ἡ ἀκόρεστος δίψα ἀναζητήσεως τῆς σωζούσης ἀληθείας καί ὁ ἅγιος πόθος τῆς κατά Θεόν ἑνώσεώς των μέ τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία. Δέν τολμοῦν νά ἀποπτύσουν τίς αἱρετικές τους θέσεις καί διδασκαλίες καί νά ἀσπασθοῦν τά ὀρθόδοξα δόγματα καί τήν κοινή ἀνόθευτη ὀρθόδοξη παράδοσι τῶν 9 πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων.

            

Οἱ ἐπαφές τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μέ τόν Πάπα, ἄν περιορίζονταν σέ ἐπίπεδο θεολογικῶν συζητήσεων ἤ συνομιλιῶν καί συνεργασίας σέ θέματα πού ἀφοροῦν στήν εἰρηνική συνύπαρξι καί τίς καλές καί ὁμαλές σχέσεις μεταξύ τῶν λαῶν δέν θά ἦσαν κατακριτέες. Ὅταν, ὅμως, ἐξελίσσονται σέ συμπροσευχές, ὄχι ἁπλῶς σέ ἕνα σπίτι -πού κι' αὐτό καταδικάζει ὁ 10ος Ἀποστολικός Κανών, ὁρίζων ὅτι «εἴ τις ἀκοινωνήτῳ κἄν ἐν οἴκῳ συνεύξηται, οὗτος ἀφοριζέσθω»-, ἀλλ' εἴτε κατά τήν Θρονικήν ἑορτήν τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἤ σέ λατρευτική ἐκδήλωσι τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν στή Ρώμη, προεξάρχοντος τοῦ Πάπα, ὑπάρχει σοβαρό κανονικό πρόβλημα, διότι αὐτές οἱ ἐκδηλώσεις εἶναι κάτι περισσότερο ἀπό συμπροσευχή, καί ὑπολείπονται, βεβαίως, τῆς πλήρους συλλειτουργίας, πού προϋποθέτει τό κοινόν ποτήριον.

            

Ὅμως, οἱ ἐν ὥρᾳ λατρείας συμπροσευχές ἐγγίζουν τά κράσπεδα τῆς συλλειτουργίας, ἀφοῦ ὁ Πατριάρχης εὐλογεῖ τόν ρωμαιοκαθολικό διάκονο πρός τῆς ἀναγνώσεως τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί ὁ Πάπας τόν Ὀρθόδοξο. Εἰσέρχεται ὁ ἡγέτης τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν διά τῆς Ὡραίας Πύλης στό Ἱερό Βῆμα. Εἰρηνεύουν ἀμφότεροι τό ἀλλότριο γι' αὐτούς ποίμνιο, ἀνταλλάσσουν τόν λειτουργικό ἀσπασμό καί συμπροσευχόμενοι ἀπαγγέλλουν στό ἀλλότριο χριστιανικό πλήρωμα τό Σύμβολο τῆς πίστεως καί τήν Κυριακή προσευχή. Καί ταῦτα, ἐνῷ ὑφίστανται ἀβυσσαλέες δογματικές καί ἐκκλησιολογικές διαφορές καί γίνονται ἑκατέρωθεν προσπάθειες νά γεφυρωθοῦν μέ τήν «ἀγαπολογία» καί ὄχι μέ τήν ἀκραιφνῆ θεολογία καί ἐκκλησιολογία, τήν Ἀποστολική καί Ἁγιοπατερική καί τά δεδομένα τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως.

ΠΗΓΗ:

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ