ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, ΑΡΧΙΜ ΔΑΝΙΗΛ ΑΕΡΑΚΗ, ΑΓΙΟΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ;

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

________

Αρχιμανδρίτου Δανιήλ Γ. Αεράκη, Άγιοι μόνο τότε; Έκδοση δευτέρα, Αθήνα 2011, σσ.396.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

======

Το παρόν βιβλίο σχετίζεται άμεσα με τη διακονία του κηρύγματος από το συγγραφέα. Το θεματολόγιο του είναι παρμένο από τους Βίους των Αγίων της Εκκλησίας. Στον πρόλογό του ο π. Δανιήλ μας πληροφορεί ότι το βιβλίο του «παρουσιάζει μερικούς Αγίους, αλλά προεκτείνοντας τη ζωή τους στη σύγχρονη εποχή». Στο υπό κρίσιν βιβλίο παρελαύνουν Άγιοι γνωστοί στους πολλούς, όπως η Αγία Αικατερίνη, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. 

Βλέπουμε επίσης να παρουσιάζονται γιορτές της Θεοτόκου, όπως η Γέννησή της, τα Εισόδια της, ο Ευαγγελισμός, η Κοίμηση. Από την άλλη δεν παραλείπει ο συγγραφέας να μιλήσει για τους Αγίους Αγγέλους, ούτε αφήνει τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, όπως τον πύρινο προφήτη Ηλία ή τον προφήτη Δανιήλ. Ακόμα περιλαμβάνει στις σελίδες του έργου σχόλιο για την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. 

Ασχολείται, επίσης, με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, στον οποίο τρέφει ιδιαίτερη συμπάθεια, στο κεφάλαιο που τιτλοφορείται «Κήρυκας της ελεημοσύνης» παρουσιάζει τις ακόλουθες ενότητες: 

1.) «Μειρακίσκος». Σ’ αυτήν αναπτύσσει το θέμα του αφορμώμενος από φράση του ιερού Πατρός όταν ανέβηκε για πρώτη φορά στον άμβωνα στην Αντιόχεια. 

2.) Γνώστης της Γραφής-Καλλιεπής στο λόγο είναι η επόμενη ενότητα. Εδώ αναπτύσσεται το θέμα της λιπαρής γνώσης του λόγου του Θεού από τον Άγιο και πώς η άγνοια της Αγίας Γραφής αποτελεί μητέρα όλων των κακών που πλήττουν την κοινωνία των ανθρώπων. Από την άλλη τονίζει την ανυπέρβλητη δύναμη του λόγου του Αγίου, για τον όποίο έλεγε τότε ο κόσμος: “Καλύτερα να σβήσει ο ήλιος, παρά να κλείση το στόμα του Χρυσοστόμου». 

3.) Αγάπη στο λαό, όπου αναφέρει ότι όλοι έτρεχαν κοντά του για την επίλυση των προβλημάτων τους, γιατί ήξεραν πως το ενδιαφέρον του γι’ αυτούς ήταν γνήσιο. 

4.) Ελεημοσύνη. Εδώ εμφανίζεται συνοπτικά η περί ελεημοσύνης διδασκαλία του Χρυσοστόμου, Φάρμακο κατά της αμαρτίας ονομάζει ο Χρυσόστομος την πιο πάνω αρετή διότι μ’ αυτήν γιατρεύουμε τα τραύματα της ψυχής μας, τις αμαρτίες μας. 

Αξίζει να ενσκύψει  με προσοχή ο αναγνώστης στις σελίδες του παρόντος πονήματος. Τον βοηθά να εννοήσει ότι οι Άγιοι είναι παράδειγμα για τη δική μας ζωή εδώ και τώρα κι όχι πρόσωπα του μακρινού παρελθόντος τα οποία απλώς θαυμάζουμε. Το χρυσοστομικό «τιμή μάρτυρος μίμησις μάρτυρος» αποτελεί την περίληψη αλλά και το συμπέρασμα του παρόντος βιβλίου.