ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΜΕΤΑΞΑΚΗΣ

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΜΕΤΑΞΑΚΗΣ

Του Θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Αφορμή κι αφετηρία για το παρόν κείμενο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το πρόσφατο Συνέδριο για τον Μελέτιο Μεταξάκη που πραγματοποιήθηκε στη Μητρόπολη Κιτίου της Κύπρου στις 11 τρέχοντος.

Ποιος άραγε σελασφόρος ανήρ να εμπνεύστηκε από τα κατορθώματα του Μεταξάκη ώστε να σπρώξει τους της Μητροπόλεως Κιτίου εις την οργάνωσιν του συνεδρίου; 

Ας έλθομεν όμως εις το προκείμενον. Οταν αναφέρεται κανείς σε επισκόπους της Εκκλησίας πάντα μαζί με το όνομα τίθεται και το όνομα της επισκοπής που ανέλαβε να διαποιμάνει ο επίσκοπος. Ετσι είθισται. Ομως εδώ αν θελήσουμε να μιλήσουμε για επισκοπή ποια να προκρίνουμε; Τη μητρόπολη Κιτίου της Κύπρου; Τη μητρόπολη Αθηνών μήπως ή την Αρχιεπισκοπή Αμερικής; Το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κων/πόλεως ή τέλος το Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας της εν Αιγύπτω; 

(Πώς να μην επαινέσει κανείς τον μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεο, που τελευταία αρνήθηκε να μετατεθεί στην πολύφερνη μητρόπολη Ιωαννίνων, από την οποία και καταγόταν και προτίμησε να παραμείνει στη μικρή κι ασήμαντη Ναύπακτο, διότι έτσι επιτάσσουν οι Ιεροί Κανόνες);

Οπως καταλαβαίνετε το μεταθετό κι οι σχετικοί κανόνες της Εκκλησίας δεν απασχολούσαν τον προρρηθέντα πολυπράγμονα επίσκοπο (Μητροπολίτη, ή Αρχιεπίσκοπο ή Οικουμενικό Πατριάρχη ή τέλος Πατριάρχη της μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας-τρίτον καί δέκατον των αποστόλων κ.ο.κ). 

Ολα τα παραπάνω δεν ήτο τίποτε άλλο για τον Μεταξάκη, παρά συντηρητισμός τον όποιο έπρεπε να πολεμήσει και ει δυνατόν να αφανίσει από προσώπου της γης.

Για να μη νομίσει κανείς πως υπερβάλλουμε ένα μόνο οφείλω να τονίσω. Δεν αμφισβητούμε καθόλου τις φοβερές δυνατότητες του Μελέτιου Μεταξάκη. Ούτε τα φοβερά διανοητικά του προσόντα. Εκείνο που δεν μπορούμε να δεχθούμε επ’ ουδενί είναι η μανία του κι η σπουδή του να μεταρρυθμίσει (γράφε απορρυθμίσει) την Εκκλησία. Γι’ αυτόν η παραδόση της Εκκλησίας ήταν ένα βαρίδι που έπρεπε να απαλλαγεί άπαξ και διά παντός για να εκσυγχρονιστεί επιτέλους!!!

Ετσι έσπευσε αγαλλομένω ποδί να αναγνωρίσει τις “χειροτονίες” των Αγγλικανών. Ας μετροφυλλήσουμε για λίγο την Ιστορία. Η Αγγλία υπήρξε ποτέ ορθόδοξη χώρα; Μάλιστα. Μέχρι το 1066 που ο Γουίλιαμ ο Κατακτητής εισέβαλε εκεί από τη Γαλία κι έφερε μαζί του και Φράγκους επισκόπους που εξεδίωξαν τους Αγγλους ορθόδοξους επισκόπους.

Αρα από τότε ούτε ιερωσύνη, ούτε αποστολική διαδοχή υφίσταται. Να θυμηθούμε τον Ερρίκο Η΄, που για να παντρεύεται όποτε του καπνίσει, τσακώθηκε με τον Πάπα κι αναγορεύθηκε αυτός κεφαλή της “Εκκλησίας”; 

Αυτούς τους ανθρώπους που ούτε αιρετικοί δεν μπορούν πλέον να ονομάζονται (ιέρειες, δεσπόταινες, “γάμοι” σοδομιτών κ.ο.κ) έσπευσε να αναγνωρίσει ο προρρηθείς ιεράρχης!!!

Κι όλα αυτά τα εννοούσε μέχρι κεραίας. Διαβάζουμε στην “Εκκλησιαστική Αλήθεια” της Κων/πόλεως στις 26.5.1923 ότι τις μέρες εκείνες επισκέφτηκε το Φανάρι ο αγγλικανός “επίσκοπος” Τσάρλς Γκόρ. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης (δηλαδή ο Μ. Μεταξάκης) τον συνόδευσε στον Εσπερινό στον πατριαρχικό ναό, όπου ο Γκορ κι η συνοδεία του στάθηκαν απέναντι στον πατριαρχικό θρόνο. Στο τέλος της ακολουθίας δόθηκε στον Γκορ σταυρός ευλογίας και με αυτόν “ευλόγησε” το εκκλησίασμα, ενώ ο χορός των ψαλτών έψαλλε (με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια φυσικά) το: “Εις πολλά έτη Δέσποτα”.!!!

Κλείνοντας το πελώριο θέμα με αυτά τα λίγα (και δειγματοληπτικώς) αναφέρουμε ότι εκτός από το Ημερολόγιο στο Πανορθόδοξο συνέδριο της Κων/πόλεως (10.5-8.6.1923) μεταξύ των θεμάτων που τέθηκαν ήταν και ο δεύτερος γάμος των ιερέων και η μείωση των νηστειών της Εκκλησίας!!! Δεν χρειάζεται να μαντέψει κανείς για να καταλάβει ποιος ήταν ο εισηγητής.

Γι’ αυτό όταν βλέπουμε σήμερα οικουμενιστικές ασχημίες να ξέρουμε ποιός ήταν ο πρώτος διδάξας. Γι’ αυτό τον άνθρωπο έσπευσαν να κάνουν συνέδριο και να τον προβάλουν. Κρίμα.