ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΟΥΝ ΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ;

ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΟΥΝ ΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο κ. Γεράσιμος Θηκαράς μας έστειλε το ακόλουθο ενδιαφέρον σχόλιο: 

“Ἡ σύνοδος τοῦ μεγάλου Φωτίου και ἡ  Ἡσυχαστικὴ σύνοδος τοῦ 1351 ὑπὸ τὸν ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶν, θὰ ἀναγνωρισθοῦν ὡς Οἰκουμενικὲς ἀπὸ ὁμόδοξους και ὁμοπίστους αὐτῶν.

Καθὼς ἡ θεολογία τοὺς, εἶναι ἡ ἀντίθετος τῆς θεολογικῆς κατανοήσεως τῶν Οἰκουμενιστῶν, και  εἰς ἐκ διαμέτρου ἀντίθετον παράθεσιν, δὲν πρόκειται ποτέ οἱ Οἰκουμενιστὲς νά τὶς ἀναγνωρίσωσιν ὡς οἰκουμενικὰς, καθώς, δέν τὶς ἀναγνωρίζουσιν ὡς ἐφαρμοσοστέας οὐδὲ καὶ ἐπί τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωσταντινουπόλεως, εἰς  τὴν ὁποίαν και ἀνήκουσιν.

Ὅμως ἡ ἄρνησις τῆς ἀναγνωρίσεως ὀφείλεται εἰς ἄλλον λόγον.

Εἰς τὴν ἐπαπειλουμένη Ἐκκλησιαστικὴ καταδίκην αὐτῶν, εἰς στέρησιν  τῆς Ἱερωσύνης ὅσων ΑΘΕΣΜΩΣ κοινωνοῦν μετὰ τῶν συνοδικῶς  κατεγνωσμένων  αἱρετικῶν, ἰδία τῶν ἀβαπτίστων Λατίνων.

Διά νὰ μὴν καταδικαστοῦν, δὲν θὰ τὰς ἀναγνωρίσουν.

Ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν σύνοδον τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τοῦ ἔτους 1755  ὑπὸ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην Κωσταντινουπολεως Κύριλλον Ε΄, ἡ ὁποία μὲ τὸν Ὀρο Πίστεως αὐτῆς  ΕΠΑΝΑΒΕΒΑΙΕΙ τὸ ἀβάπτιστον  τῶν λατίνων.

Αδιαφοροῦν διὰ τὴν σύνοδο τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τοῦ 1848 ὑπὸ τὸν Οἰκουμενικὸν  Πατριάρχην Κωσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία διὰ τῆς ἐγκυκλίου της, ἀφενὸς μὲν ὁρίζει τὸν πιστὸν λαὸν προστάτην τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ ἀλλαγὲς ἐπὶ τῆς πίστεως ἐκ μέρους Πατριαρχῶν και συνόδων και ἀφετέρου δέ, ὁρίζει ΑΘΕΣΜΗ τὴν όποια πνευματικὴ και θρησκευτικὴ κοινωνία τῶν Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν ἀβαπτίστων Λατίνων.

Ἡ κήρυξις τῶν λατίνων εἰς  αἵρεσιν  ὑπὸ τῆς  συνόδου  του μεγάλου Φωτίου.

“εἰ δὲ τὶς ἑτέραν ἔκθεσιν παρὰ τοῦτο δὴ τὸ ἱερὸν σύμβολον τὸ ἄνωθεν ἐκ τῶν μακαρίων καὶ ἱερῶν πατέρων ἡμῶν μέχρις ἡμῶν διαφοίτησαν τολμήσειεν ἀναγράψασθαι, καὶ ὀρὸν πίστεως ὀνομάσαι, συλῆσαι τὸ ἀξίωμα τῆς τῶν θεσπέσιων ἐκείνων ἀνδρῶν ὁμολογίας, καὶ ταῖς ἰδίαις αἰρεσιολογίαις τοῦτο περιάψαι, κοινὸν τε μάθημα τοῦτο προθεῖναι πιστοῖς, ἡ καὶ τοῖς ἐξ αἱρέσεως  τινὸς ἐπιστρέφουσι, καὶ ῥήμασι νόθοις  ἢ προσθήκαις ἢ ἀφαιρέσεσι τὴν ἀρχαιότητα τοῦ ἱεροῦ τούτου καὶ σεβάσμιου ὀροῦ κατακιβδηλεῦσαι  ἀποθρανσυνθείη, κατὰ τῶν ἤδη καὶ πρὸ ἡμῶν ἐκφωνηθεῖσα ψῆφον ὑπὸ τῶν  ἁγίων καὶ οἰκουμενικῶν συνόδων, εἰ μὲν τῶν ἱερωμένων εἵη τὶς, παντελεῖ καθαιρέσει τοῦτον καθυποβάλομεν, εἰ δὲ τῶν λαϊκῶν, τῷ ἀναθέματι παραπέμπομεν.

Πρᾶξις ς' τῆς 12ης Μαρτίου 880 τῆς ἐν Κωσταντινουπόλεως γενικῆς  συνόδου. (Πρακτικὰ τῶν ἁγίων  καὶ οἰκουμενικῶν συνοδῶν, Ι. Σ. Ἁγίας Ἄννης, Ἅγιον Ὅρος, τόμος Γ΄ σ. 475).

Ἀπογύμνωσις ἐκ τῆς Ἱερωσύνης τῶν Ὀρθοδόξων  τῶν συνιερουργούντων μετὰ τῶν συνοδικῶς κατεγνωσμένων λατίνων ὑπὸ  τῆς  συνόδου τοῦ 1351.

“Τοὺς δὲ νῦν ἀναφανέντας καὶ συνοδικῶς ἐξελεγχθέντας ἐκείνοις ὁμόφρονας, καὶ ἁπλῶς ὅσοι τῆς συμμορίας αὐτῶν, ἀποκηρύκτους τε καὶ ἀποβλήτους ἔχομεν τῆς καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, εἰ μὴ μεταμεληθεῖεν, καὶ τῷ ἀπὸ Χριστοῦ ἀναθέματι καθυποβάλομεν, καὶ τοὺς κοινωνοῦντας τούτοις ἐν γνώσει ἀκοινωνήτους ἔχωμεν, καὶ πάσης ἱερατικῆς λειτουργίας τοὺς ἔχοντας ἀπογυμνοῦμεν". (Πρακτικὰ τῶν ἁγίων  καὶ οἰκουμενικῶν συνόδων, τόμος γ' σελὶς 572)

  

Τὸ ἂθεσμον  τῆς κοινωνίας μετά τῶν αἱρετικῶν λατίνων,  ἐκ τῆς  πατριαρχικῆς ἐγκυκλίου τοῦ ἔτους 1848, ὑπὸ τῆς συνόδου τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς.

Διὰ τοῦτο ἡ μιᾷ ἁγία Καθολικὴ και Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἑπομένη τοῖς ἴχνεσι τῶν ἁγίων Πατέρων, Ἀνατολικῶν τε και Δυτικῶν, ἐκήρυξε τε πάλαι ἐπὶ τῶν Πατέρων ἡμῶν, και κηρύττει πάλιν σήμερον Συνοδικῶς, αὐτὴν μὲν τὴν ῥηθεῖσαν καινοφανῆ δόξαν, ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐκπορεύεται ἐκ Πατρὸς και Υἱοῦ, εἶναι οὐσιωδῶς  α ἳ ρ  ε  σ  ι  ν, και τοὺς ὀπαδοὺς αὐτῆς,  οιοιδήποτε και ἂν ὦσιν, αἱρετικοῦς, κατὰ τὴν ρηθεῖσαν Συνοδικὴν ἀπόφασιν τοῦ Ἁγιωτάτου Παπᾶ Δαμάσου, και τὰς ἐξ αὐτῶν συγκροτουμένας συνάξεις αἱρετικὰς, και πᾶσαν κοινωνίαν πνευματικὴν και θρησκευτικὴν τῶν ὀρθοδόξων τέκνων τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας πρὸς τοὺς τοιούτους ἂθεσμον. Μάλιστα τῇ δυνάμει τοῦ Ζ΄  Κανόνος τῆς Γ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου (σ. 20 τῆς ἐκδόσεως τῆς ἐγκυκλίου ἀπὸ νήσου Κερκύρας)

Ἡ κήρυξις εἰς ἐπαναβεβαίωσιν του ἀβαπτίστου τῶν αἱρετικῶν λατίνων, ὑπὸ τῆς συνόδου τῶν Πατριαρχῶν τής Ἀνατολῆς, ἐν ἔτει 1755.

"Καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν ἡμῖν προσερχομένους ὡς ἀνιέρους καὶ ἀβαπτίστους δεχόμεθα, ἑπόμενοι τῳ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ."

Το σχόλιο του κ. Θηκαρά είναι πολύτιμο ως προς την κατατόπιση με πλούσιο πατερικό υλικό που κάνει το οποίο αποδεικνύει το άκυρο των μυστηρίων των αιρετικών και τον αιρετικό χαρακτήρα του Παπισμού.

Είναι κάθετη, όμως, η διαφωνία μου, με την εκτίμησή του ότι οι Οικουμενιστές δεν στέργουν να αναγνωρίσουν ως Οικουμενικές τις Συνόδους που δικαίωσαν τον Μέγα Φώτιο και τον Αγιο Γρηγόριο Παλαμά.

Οι Οικουμενιστές δεν φοβούνται τίποτα. Οχι μόνον επειδή είναι οι κατά κόσμον ισχυροί, αλλά προπαντός επειδή είναι αθεόφοβοι. Αφού τον Θεό δεν τον φοβούνται και καταπατούν συνεχώς και πολύ προκλητικά τους Ιερούς Κανόνες που απαγορεύουν τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς και με τους αλλόθρησκους και υπογράφουν προδοτικές για την Ορθοδοξία Συμφωνίες και κακόδοξα κοινά κείμενα, είναι παράλογο να πιστέψουμε ότι θα φοβηθούν τους ανθρώπους

Αλλωστε τώρα δεν καταπατούν τους Κανόνες επί καθημερινής βάσεως εργολαβικά; Δεν προβλέπουν καθαίρεση ή αφορισμό οι Κανόνες όσων τους παραβαίνουν; Ασφαλώς και προβλέπουν. Γιατί, επομένως, οι Οικουμενιστές δεν υφίστανται καμιά συνέπεια;

Ο λόγος που οι Οικουμενιστές δεν στέργουν να αναγνωριστεί η Η΄και Θ΄Οικουμενικές Σύνοδοι είναι επειδή, αν τις αναγνωρίσουν είναι σαν να φτύνουν στα γένεια τους.

Και αφού κάνουν ότι μπορούν στα παρασκήνια για να προωθήσουν φαλκιδευμένη ένωση με τους Παπικούς και με τους Μονοφυσίτες θα ήταν πολύ παράξενο αν έσπευδαν να αναγνωρίσουν ως Οικουμενικές τις Συνόδους που κατοχυρώνουν τον αιρετικό χαρακτήρα των Παπικών και το άκυρο των μυστηρίων τους.