ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ “ΝΕΩΚΟΡΙΚΟ” ΑΡΘΡΟ “ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ”

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ “ΝΕΩΚΟΡΙΚΟ” ΑΡΘΡΟ “ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε, στη Romfea.gr, το ακόλουθο λίαν περισπούδαστο “Νεωκορικό” άρθρο το οποίο παραθέτουμε αυτούσιο λόγω της μεγάλης του σπουδαιότητας και σε αντίθεση με την πάγια τακτική μας να μη δημοσιεύουμε εκτενή άρθρα:

“Σε ένα λευκό δωμάτιο. Εκεί με είχαν κλεισμένο. Κοντά δύο μήνες. Ξάπλα. Ο αμφιβληστροειδής μου δεν ξεκολλούσε από το ταβάνι. Ταβανοθεραπεία αυξημένης δοσολογίας. Στην αρχή δεν ήξεραν από τι έπασχα.

Ένας γιατρός απέδωσε την κατάστασή μου στις συσσωρευμένες αρχιερατικές, ιερατικές και εξωτικές κατάρες. «Βουντού στα Φίτζι σου έκαναν νομίζω νεωκόρε», είπε ο αρχίατρος.

Με είχαν ένα βήμα πριν την εξόδιο. Κακή κίνηση να πάω για ιεραποστολή στη Λιβερία. «Έμπολα», διαπίστωσαν στο νοσοκομείο.

«Έχει συνηθίσει στις κακουχίες, και θα ζήσει», ενημέρωσαν τον προϊστάμενο στο Ναό.

Έμπολα ο νεωκόρος, τόμπολα οι δεσποτάδες που ακόμη μπορώ και κρατώ πένα στα χέρια μου.

Δεν έπρεπε να πάω στην Αφρική. Καλά μου έλεγαν «βρε πήγαινε στην μεσαιωνική παραμυθένια Μπρύζ στο Βέλγιο, όπως πήγε το προηγούμενο σαββατοκύριακο ο άλλος ο νεόκοπος και πολυταξιδεμένος δεσπότης». Δεν άκουσα.

Με έφαγαν. Υπέφερα. Μόλις και μετά βίας ανοιγόκλεινα τα μάτια μου. Άκουγα μόνο τον χτύπο από τον καρδιογράφο. Στην αρχή έγραφε 41. Με είχαν του πεθαμού. Μετά ανέβηκε στο 58. Κάτι έγινε. Αναθάρρησα. Όταν άνοιξα τα μάτια στην οθόνη έγραφε 72 χτύπους. Τα μαντάτα ήταν ευχάριστα για τη μανούλα μου. Για τους άλλους δεν είμαι σίγουρος.

Το πρώτο πράγμα που ζήτησα να μου φέρουν να διαβάσω ήταν τις ειδήσεις από τα εκκλησιαστικά σάιτ. Τι είχε γίνει στον κόσμο τόσο καιρό που μέσα στις φλέβες μου κυλούσε η αρρώστια.

Είχα χάσει όλα τα νέα. Δεσποτάδες έγιναν. Βοηθοί έγιναν. Μεγάρων, Γρεβενών, Νέας Ιωνίας, Μεθώνης, Κερνίτσης και Αδριανουπόλεως. Μεγάλη η συγκίνησή μου στο άκουσμα των ειδήσεων.

Ο Πατρών, μόλις που πέρασε τα πενήντα, μου ζήτησε και βοηθό! Άμα είναι έτσι, στην επόμενη ιεραρχία να ζητήσουν βοηθό και οι Κομοτηνής και Νέας Ιωνίας επικαλούμενοι και αυτοί αδυναμία λόγω ηλικίας. Εκεί που ήμουν να συνέλθω από τον Έμπολα, μου ανέβαινε το ζάχαρο με αυτά που διάβαζα.

Γαλήνεψα μόνο όταν ανέγνωσα στου «εξαδέλφου» το σάιτ τα τόσο όμορφα λόγια που είπε ο Πατριάρχης στη χειροτονία του Αδριανουπόλεως του «Επταγιαννιώτη».

Επιτρέψτε μου να τον αποκαλώ με τούτο το προσωνύμιο, για να τιμώ εσαεί τις επτά ηρωικές ψήφους που του έδωσε η ιεραρχία για να εκλεγεί μητροπολίτης Ιωαννίνων.

Πόσα ωραία πράγματα είπε ο Πατριάρχης μας. Για την προσωπικότητα του Αδριανουπόλεως, για το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Τόσο όμορφα λόγια δε λένε ούτε οι δεσποτάδες όταν τους παίρνεις τηλέφωνο το προηγούμενο βράδυ από την ιεραρχία για να ζητήσεις την ψήφο τους.

Ο Παναγιώτατος, ανάμεσα στα πολλά και όμορφα, θύμισε και τα λόγια του Αρχιεπισκόπου που είχε πει στο Φανάρι, στην πρώτη του επίσκεψη, όταν εξελέγη.

«Το Πατριαρχείο είναι το παρόν και το μέλλον» είπε ο Πατριάρχης, επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Ιερωνύμου. Πόσο μικρός είναι ο κόσμος. Αυτό θυμήθηκα διαβάζοντας τα καθέκαστα στου εξαδέλφου το σάιτ.

Τι είπε ο Πατριάρχης; Λόγια αγάπης για το Φανάρι που τα είχε πει ο Αρχιεπίσκοπος. Ποιος ήταν λογογράφος του Αρχιεπισκόπου εκείνη την εποχή και πιθανότατα τα έγραψε; Ο νυν Αδριανουπόλεως. Αυτό θα πει σύμπτωση. Γιάννης γράφει, Γιάννης τ’ ακούει!

Η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης, άλλωστε.

Ας τ’ αφήσουμε στην άκρη τώρα αυτά. Περασμένα, ξεχασμένα. Κανένας δεν κρατάει κακία, ούτε στην Αθήνα, ούτε στο Φανάρι.

Οι σχέσεις είναι εξαιρετικές. Μία παραφωνία υπάρχει κι αυτή θα «τακτοποιηθεί» μου σφύριξαν κάτι νοσοκόμες που έχουν πρόσβαση στον φωτογράφο του Βοσπόρου.

Αν ο δεσπότης που τρίζει τα δόντια στο Πατριαρχείο σαν τον οδοντωτό σιδηρόδρομο δεν ζητήσει ταπεινά και γονυπετής συγγνώμη, τότε η καμπάνα της ακοινωνησίας θα κουδουνίζει στ’ αυτιά του για μία πενταετία.

Τέτοιους γρίφους μου μετέφεραν και είπα να τους μοιραστώ μαζί σας μέσα από το δωμάτιο της ανάρρωσης.

Πήρα τα φάρμακα της ημέρας, ξανάβαλα τις βεντούζες που μετράνε τους χτύπους της καρδιάς και ξάπλωσα στο κρεβάτι του πόνου. «Μια χαρά είμαι και έτσι», σκέφτηκα.”

Εκφράζω την ανυπόκριτη χαρά μου επειδή ο “Νεωκόρος” μας εξελέγη μεν Νέας Ιωνίας -και μάλιστα σχεδόν με την καθολική ψήφο των ιεραρχών-, αλλά το επάγγελμα του “Νεωκόρου” δεν θα το εγκαταλείψει. Ελπίζω ούτε όταν μετ’ ου πολύ θα ενθρονιστεί Αρχιεπίσκοπος.

Εξ όσων ξέρω, “Νεωκόρε” μου, η υγεία σου μια χαρά είναι. Τα σαράντα δεν πάτησες και άρχισες να παραπονιέσαι για την υγεία σου;

Εξω από τα αστεία τώρα.

Ο Πατριάρχης απειλεί τον Καλαβρύτων με πενταετή ακοινωνησία; Αυτό μας λες;

Δεν μου λες: Ποιος είναι ο νεόκοπος πολυταξιδεμένος Μητροπολίτης που το Σαββατοκύριακο έσπευσε στο Μπριζ; Η αφεντιά σου; Και τι δουλειά είχες εκεί πέρα;

Στην Ελβετία -όπως πληροφορούμαι εγκύρως- τον Αύγουστο πήγες δήθεν για διακοπές ενώ στην πραγματικότητα πήγες για να στρατολογήσεις Ελβετοφρουρούς που θα χρειαστείς μόλις εκλεγείς Αρχιεπίσκοπος για να μπεις του Πάπα Φραγκίσκου. Στο Μπριζ όμως; Τι δουλειά είχες;

Και τι σπόντες είναι αυτές που έριξες για τον Αδριανουπόλεως με την επωδό μάλιστα ότι όλα είναι περασμένα ξεχασμένα και ότι ούτε στην Αθήνα ούτε στο Φανάρι κρατούν κακία. Φαντάσου να κρατούσαν τι θα γινότατε.

Πολύ μου άρεσε επειδή είσαι εναντίον της εκλογής βοηθών επισκόπων, έστω και αν η αφεντιά σου μέχρι πριν λίγες μέρες ήσουν βοηθός επίσκοπος.

Για να δούμε όταν με το καλό θα είσαι Αρχιεπίσκοπος σε λίγο καιρό αν θα καταργήσεις επιτέλους αυτό τον κυριολεκτικά αντικανονικό θεσμό.

Τώρα αυτά τα νησιά Φίτζι δεν τα κατάλαβα. Την επόμενη φορά που θα μας ξαναγράψεις “Νεωκορικό” άρθρο -ελπίζω πολύ σύντομα- να αφήσεις του γρίφους για να καταλάβουμε πού το πάς και ποιον καρφώνεις με αυτά τα Φίτζι σου.