ΔΥΟ ΚΑΚΟΔΟΞΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΡΩΣΙΑΣ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΒΟΛΟΚΟΛΟΜΑΣΚ ΙΛΑΡΙΩΝΑ

ΔΥΟ ΚΑΚΟΔΟΞΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΡΩΣΙΑΣ ΚΥΡΙΛΛΟΥ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΒΟΛΟΚΟΛΑΜΣΚ ΙΛΑΡΙΩΝΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

================

Στο πυλώνα εκκλησιαστικών ειδήσεων “ΑΜΗΝ” δημοσιεύθηκαν αποσπάσματα δύο συνεντεύξεων του Πατριάρχη Ρωσίας Κύριλλου και του Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα. Και οι δύο ιεράρχες εκφράζουν πολύ προχωρήμενες οικουμενιστικές θέσεις και επιβεβαιώνουν τους φόβους που πάντα είχαμε ότι οι Ρώσοι είναι, αν όχι πιο επικίνδυνοι Οικουμενιστές από τους Φαναριώτες και τους Αντιοχειανούς, τουλάχιστον εξίσου επικίνδυνοι με αυτούς. Γι’ αυτό και πρέπει να πολιτευόμαστε ανάλογα.

Ουδέποτε όμως συνειδητοποίησα την έκταση του πόσο επικίνδυνοι είναι οι Ρώσοι στο θέμα του Οικουμενισμού πριν διαβάσω τα αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις του τότε Μητροπολίτη Σμολένσκ και σημερινού Πατριάρχη απασών των Ρωσιών Κύριλλου και του υπευθύνου για τις εξωτερικές σχέσεις του Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα.

Στην κατάπτυστες και κακοδοξότατες συνεντεύξεις τους οι Πατριάρχης Κύριλλος και Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας υπεραμύνονται:

1.) Την επί πενταετία παροχή της Θείας Κοινωνίας στους Παπικούς, την οποία ο Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς απεκαλούσε "την προδοσία του Ιούδα".

Και όμως! Ο Πατριάχης Ρωσίας, ακόμη και τώρα, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποστηρίζει ότι καλώς!!! εδίδετο η Θεία Κοινωνία στους Παπικούς και ότι η πρακτική αυτή τερματίστηκε μόνον εξαιτίας των πιέσεων που ασκήθηκαν εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδας και του Αγίου Ορους.

Πιστοποιείται, επομένως, για μια ακόμη φορά, η ισχυρή πεποίθηση ότι η Εκκλησία της Ελλάδας είναι ο βράχος της πίστεως πάνω στον οποίο προσέκρουαν και ακόμη προσκρούουν τα μανιασμένα κύματα του Οικουμενισμού, του Νεοβαρλααμισμού και των άλλων νεωτερισμών, όπως απέδειξαν:

α.) Η απόφαση της Ιεραρχίας της Ελλάδος να δώσει ορθόδοξες κατευθυντήριες γραμμές στους εκροσώπους της στο διάλογο Ορθοδόξων και Παπικών, και,

β.) Η καταδίκη του Νεοβαρλααμισμού από τη ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος.

2.) Οι Ρώσοι εκκλησιαστικοί ηγέτες ομολογούν ότι τα μυστήρια των Παπικών είναι έγκυρα!!!, και ότι - τουλάχιστον η Εκκλησία της Ρωσίας - δεν αναχειροτονεί τους παπικούς ιερείς όταν προσέρχονται στην Ορθοδοξία και αυτό, σύμφωνα με την πέρα για πέρα λανθασμένη τους άποψη - σημαίνει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνωρίζει ντε φάκτο τα μυστήρια του Παπισμού ως έγκυρα!!!

Πέρα της ασυγχώρητης άγνοιας ή εσκεμμένης διαστροφής της αλήθειας ότι άλλο πράγμα είναι να αναγνωρίζεις καθ’ εαυτά τα μυστήρια των αιρετικών έγκυρα και εντελώς διαφορετικό πράγμα να τα αναγνωρίζεις κατ’ οικονομίαν έγκυρα ΕΑΝ οι αιρετικοί επιστρέψουν στην Ορθοδοξία ο Πατριάρχης των Ρώσων Κύριλλος και το δεξί του χέρι Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας αποδεικνύονται υποστηρικτές της προδοτικής για την Ορθοδοξία συμφωνίας των “αδελφών Εκκλησιών”. Πολλώ μάλλον της “βαπτισματικής θεολογίας”.

Η αποκαλυπτική συνέντευξη του Ρώσου Πατριάρχη και του Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά και ουσιαστικά.

Τα συμπεράσματα αναβλύζουν πηγαία:

1.) Οι Ρώσοι είναι αφερέγγυοι παίκτες στον αγώνα κατά του Οικουμενισμού,

2.) Η κακόδοξη “Βαπτισματική θεολογία” και η προδοτική συμφωνία του Μπαλαμάντ γίνονται υπόγεια ή μερικές φορές απροκάλυπτα (όπως δείχνουν οι συνέντευξεις των Ρώσων εκκλησιαστικών ηγετών) δεχτές.

3.) Η Εκκλησία της Ελλάδος και το Αγιον Ορος συνιστούν το βράχο της ορθοδόξου πίστεως. Εκ ου και οι τεράστιες ευθύνες που έχουν οι Αγιοι Αρχιερείς της αλλά και γενικά ο κλήρος και ο λαός όπως και το Αγιον Ορος η Ακρόπολη της Ορθοδοξίας έναντι του Θεού και της Εκκλησίας.

4.) Οσοι πρωτοστάτησαν στη σύνταξη και προώθηση της “Ομολογίας πίστεως για τον Οικουμενισμό” άριστα έπραξαν και είναι άξιοι κάθε επαίνου. Η ενέργειά τους ήταν και είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΠΙΒΛΗΜΕΝΗ υπό τις περιστάσεις και όχι “εκ του περισσού” ή “ομολογία για πράγματα πράγματα που δεν χρειάζονται”, όπως ατυχώς ορισμένοι διατείνονται.

5.) Επ’ ουδενί λόγω δεν επιτρέπεται ο κακοδοξότατος και θρασύτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος (Σαββάτος) να εκπροσωπεί την Εκκλησία της Ελλάδος στους διαλόγους.

Είναι φυσικά απολύτως επιβεβλημένο να εξαναγκαστεί να ανακαλέσει την αιρετική δήλωσή του στη Σύνοδο της Ιεραρχίας ότι η Εκκλησία είναι διηρημένη. Εκφράζω, όμως, την ισχυρή πεποίθηση ότι είναι τεράστιο λάθος να λέμε: Ας μετανοήσει για τις κακόδοξες δηλώσεις που έκανε και ας συνεχίσει να είναι επίσκοπος και μάλιστα εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος στο διάλογο με τους Παπικούς.

Επ’ ουδενί λόγω δεν είναι επιτρεπτό ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββάτος να ξεφύγει την καθαίρεση. Μα αν μετανοήσει; ίσως ερωτήσουν κάποιοι; Απαντώ: Η μετάνοια δεν είναι έργο ΜΟΝΟΝ των επισκόπων αλλά όλων μας. Ας καθαιρεθεί επομένως, προς παραδειγματισμό, έτσι και αλλιώς, και μετά ας μετανοεί (για να ακριβολογούμε ΠΡΕΠΕΙ να μετανοεί) σε όλη του τη ζωή.

6.) Αφού η Ελλάδα είναι ο βράχος της πίστεως δεν είναι δυνατόν πια να ασχολούμαστε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με τον θρασύτατο και προκλητικότατο Μεσσηνίας αλλά να κατευθύνουμε πυρ ομαδόν συντονισμένα ανελέητες επιθέσεις εναντίον του σκοτεινού ανθρώπου και αρχιτέκτονα των μηχανορραφιών που κυβερνά σήμερα την Ελλαδική Εκκλησία: Του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Β΄.

Μόνον πνευματικά ανάπηροι δεν αντιλαμβάνονται ότι το στήριγμα του Μεσσηνίας και ο μέγας ένοχος για την οικουμενιστική θρασύτητα του αλλοτριεπίσκοπου της Μεσσηνίας είναι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τον οποίο ατυχέστατα ορισμένοι αδελφοί χαρακτηρίζουν “αχυρένιο” και “ανύπαρκτο” ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για ιοβόλο όφι που ακυρώνει με τις μηχανορραφίες του στην πράξη ΟΛΟΥΣ τους αγώνες της Εκκλησίας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ματαίωσε πέρυσι την αντικατάσταση του Μεσσηνίας στη σύνοδο της ιεραρχίας. Την ίδια τακτική παρασκηνιακά ετοιμάζεται να υιοθετήσει τώρα.

Ο Μακαριότατος ενέπαιξε τον Αγιο Αττικής και καταπάτησε, για μια ακόμη φορά, το δίκαιο και την εκκλησιαστική τάξη.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είναι υποχείριο των άθεων κρατούντων για να επιβάλουν τους αντιχριστιανικούς νόμους στην Εκκλησία, στην κοινωνία στην οικονομία, στην παιδεία και για να ξεπουληθούν τα εθνικά μας θέματα.

Γι’ αυτά, όπως και για πολλά άλλα, εγκαλείται ο Αρχεπίσκοπος Ιερώνυμος.

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει σε τι ακριβώς χρησιμεύει στην Εκκλησία ένας τέτοιος Αρχιστράτηγος;