ΤΟ ΟΣΙΑΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΟ ΟΣΙΑΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

=====================

Λίγο πριν από την κοίμησή του ρώτησε ένα πνευματικοπαίδι του:

—Παιδί μου, έχεις εξοικειωθεί με το ενδεχόμενο της αναχωρήσεως μου;

—Γέροντα, δεν ξέρω αν έχω εξοικειωθεί. Το μόνο το όποιο ξέρω είναι ότι η αγάπη σας θα μας συνοδεύει πάντοτε. Άλλωστε κι αν σας καλέσει ο Θεός, σε σας θα προστρέχουμε διά της προσευχής.

—Αυτό, παιδί μου, γίνεται μόνο με τους Αγίους.

—Γέροντα, κάποτε σας είχα ρωτήσει αν μπορούμε στην προσευχή μας να επικαλούμεθα τις πρεσβείες κάποιου για τον οποίο η συνείδησή μας, μας πληροφορεί ότι έχει βρει παρρησία στον Θεό και μου είχατε απαντήσει πως μπορεί να γίνει αυτό υπό τον όρο ότι στην παράκλησή μας θα προτάσσουμε τη φράση «αν έχεις παρρησία στον Θεό».

—Ναι, αλλά εγώ δεν είμαι από αυτούς.

—Γέροντα, αν.

—Σου είπα δεν είμαι από αυτούς.

—Μα, Γέροντα, ούτε με το αν;

—Καλά…Αν είναι με το αν…

—Καλά, Γέροντα, δεν φοβάσθε το θάνατο; τον ρώτησε απορημένο κάποιο πνευματικοπαίδι του, όταν λίγες μέρες προ της κοιμήσεως του καθόριζε ο ίδιος τα της κηδείας του (αγγελτήρια, νεκρώσιμο ακολουθία κ.λπ.) τόσο απαθώς σαν να επρόκειτο για την κηδεία κάποιου άλλου.

—Όχι, δεν τον φοβάμαι καθόλου το θάνατο. (Μικρή παύση.) Και δεν τον φοβάμαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού.

—Γέροντα, μη λέτε τέτοια πράγματα τώρα!, του είπε κάποιο πνευματικοπαίδι του, όταν τον άκουσε να καθορίζει τα της κηδείας του. Και αυτός με ετοιμότητα:

—Γιατί, παιδί μου; Άπιστοι είμαστε;

Είχε ζητήσει η νεκρώσιμη ακολουθία να ψαλή στη Χρυσοσπηλιώτισσα. Τον ρώτησε τότε κάποιος:

—Το σκήνος σας που θα το έχουμε; Που θα αγρυπνήσουμε;

—Θα είμαστε (έτσι, σε πρώτο πρόσωπο) στους Τρεις Ιεράρχες μέχρι τήν ώρα της ακολουθίας. Θα πάμε στη Χρυσοσπηλιώτισσα για την κηδεία και μετά στο μοναστήρι.

Δυό-τρεις μέρες πριν κοιμηθεί, μέσα στο βύθισμα του, ακούσθηκε να ψιθυρίζει: «Ο σπείρων φειδομένως, φειδομένως και θερίσει και ο σπείρων επ’ ευλογίαις, επ’ ευλογίαις και θερίσει» (Β’ Κορ. θ’ 6) χωρίο το οποίο κατά θεία συγκυρία είναι απόσπασμα από τον Απόστολο της Κυριακής, κατά την οποία τελέσθηκαν τα τριήμερα μνημόσυνά του.

Ψιθύριζε επίσης κομμάτια από τον Ακάθιστο Ύμνο: «Συγκατάβασις γάρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε…», «Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε!» ή από τη Νεκρώσιμο Ακολουθία το: «Εικών ειμί της αρρήτου δόξης Σου…» και τέλος το αγαπημένο του τροπάριο: «Τί ανταποδώσομεν τω Κυρίω…».

ΠΗΓΗ:

ΒΑΤΟΠΕΔΙΠΡΕΣ