ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ,ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ, ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΠΟΡΤΕΣ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

________

Μητροπολίτου Νικοπόλεως κυρού Μελετίου, Ανοίγοντας πόρτες, έκδ. Ιεράς Μονής Προφήτου Ηλίου, Πρέβεζα 2021, σσ. 100.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

 

Τη ρητορική δεινότητα αλλά προ πάντων το χειμαρρώδη και μεστό νοημάτων λόγο του μακαριστού ιεράρχου Μελετίου αντιλαμβάνεται με την πρώτη ματιά ο αναγνώστης του παρόντος. 

Πρόκειται για τρεις ομιλίες του μακαρία τη λήξει γενομένου Επισκόπου, που τιτλοφορούνται: 

1.) Επιστρέφοντας στο σπίτι του πατέρα, 

2.) Ακούγοντας το Θεό να μας μιλάει, και 

3.) Ετοιμάζοντας τα δώρα μας. 

Προς επίρρωση του ισχυρισμού μας για τον ανωτέρω χαρακτηρισμό του επισκόπου Μελετίου παραθέτουμε τη θέση του για τη 

μετάνοια:

 

“Σίγουρα η μετάνοια δεν πρέπει να είναι απλώς ένα στιγμιαίο συναίσθημα. Δεν πρέπει να είναι σαν να μας ήλθε … ένα τούβλο στο κεφάλι κι είπαμε: “ωχ! έκανα λάθος”. Δεν είναι  σαν να μας ξύπνησε ένα ξυπνητήρι, το κλείσαμε και μετά γυρίσαμε στο άλλο πλευρό να συνεχίσουμε το “μακάριο” ύπνο της αμαρτίας! Μετάνοια είναι σταθερή αποκοπή από την αμαρτία. Και σ’ αυτή την αποκοπή πρέπει να βάλουμε κι εμείς το χεράκι μας. Προφανώς δεν είναι εύκολη “δουλειά” αυτή. Θέλει κόπο ψυχής και σώματος. Θέλει να στάξει η καρδιά μας αίμα! Και την κάναμε εμείς επώδυνη αυτή την αποκοπή από την αμαρτία, διότι όλα τα θυσιάζουμε με μεγάλη ευκολία, εκτός από το αμαρτωλό εγώ μας! Και η μετάνοια θέλει ταπείνωση. Χωρίς ταπείνωση μετάνοια δεν γίνεται.

Διαφωνεί κανείς ότι κτυπάει κέντρο; Όλα φανερώνουν πολύπειρο και σοφό ποιμένα των λογικών προβάτων. Καμμιά φλυαρία, ουδέν περιττόν 

κι όλα επί της ουσίας. 

Σε άλλο σημείο του βιβλίου παρακολουθούμε το διάλογο κάποιου με τον πνευματικό του. Κάνοντάς του το δάσκαλο (του πνευματικού) του λέει: “Πάτερ, ο Θεός θέλει  να μη σκοτώσεις, να μη κλέψεις να μη μοιχεύσεις. Τα περισσότερα τι χρειάζονται;” 

Κι ο Γέροντας απάντησε: “Όταν αποφύγεις τα πιο πάνω το μόνο που έχεις εξασφαλίσει είναι ότι δεν θα πας στο δικαστήριο και στη φυλακή! Αλλά με αυτά τα λίγα πράγματα μην περιμένεις να έχεις “καλήν απολογίαν επί του φοβερού βήματος του Χριστού” και πολύ περισσότερο μην περιμένεις να πάρεις στεφάνι από το Θεό”. Κλείνω, χωρίς δεύτερη σκέψη, με το κατωτέρω καταληκτικό σχόλιο: “αντλήσατε ύδωρ μετ’ ευφροσύνης εκ των πηγών του σωτηρίου”.