Π. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΥ,ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Μόλις ανέγνωσα ένα σπουδαίο εκτενές άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου για τον μακαριστό άγιο Ιεράρχη Κονίτσης κ. Σεβαστιανό.

Εξαιρετικά ευανάγνωστο και γλαφυρό άρθρο και προπαντός αποκαλυπτικό για την προσωπικότητα και την διακονία του κυρού Σεβαστιανού.

Ευχαριστούμε θερμά, από τα βάθη της καρδιάς μας, τον κορυφαίο θεολόγο Σεβ. Ναυπάκτου που μας χάρισε την ευλογία να γνωρίσουμε τον κυρό Σεβαστιανό μέσα από το άρθρο του και να τον αγαπήσουμε, έστω και αν δεν είχαμε -δυστυχώς- ποτέ την ευλογία να τον συναντήσουμε και να πάρουμε την ευχή του.

Το άρθρο είναι εκτενές και γι’ αυτό είναι αδύνατό να το αναρτήσουμε στο ιστολόγιό μας, γι’ αυτό παρακαλούμε θερμά τους καλούς αναγνώστες να το διαβάσουν, στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου “Παρέμβασις εκκλησιαστική” ή στην ιστοσελίδα “Ρομφαία” που αναδημοσίευσε το άρθρο.

Από το υπέροχο αυτό άρθρο αναδημοσιεύουμε ένα μικρό απόσπασμα για να βοηθήσουμε τον αναγνώστη να αντιληφθεί πόσο καταπληκτική μορφή ήταν ο κυρός Σεβαστιανός, αλλά και πόσο σημαντικό είναι τό άρθρο του Σεβ. Ναυπάκτου:

Ἐνῶ ἦταν στά Ἰωάννινα, ἀφιερωμένος στό ποιμαντικό του ἔργο, πληροφορήθηκε γιά τήν ἐκλογή του σέ Μητροπολίτη, χωρίς νά τό ἀναμένη καί αἰσθάνθηκε βαθύτατη θλίψη, ἦταν δέ ἀποφασισμένος νά μή δεχθῆ τήν ἐκλογή του.

Παρακαλοῦσε γιά πολλή ὥρα τόν τότε Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο μέ δάκρυα στά μάτια, γονατισμένος στά πόδια του νά ἀνακληθῆ αὐτή ἡ ἀπόφαση, ἐξεδήλωσε τήν ἐπιθυμία του νά μήν ἀποδεχθῆ τήν ἐκλογή του.

Ἐπειδή ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δέν δέχθηκε τήν παράκλησή του, μέ τήν ἀπειλή ὅτι ἄν δέν δεχθῆ τήν ἐκλογή του, θά τιμωρηθῆ, ἔγινε ἡ χειροτονία του σέ Ἐπίσκοπο μέσα σέ βαθύτατη θλίψη του καί ὁ χειροτονητήριος λόγος του ἦταν λιτός, σύντομος, δωρικός καί κατ’ ἐξοχήν πατερικός, πού ἔδειχνε ἕναν ἄνθρωπο πού δέν εἶχε ποτέ στόν νοῦ του αὐτήν τήν ὥρα, δέν εἶχε σκεφθῆ ποτέ τήν ἐκλογή του σέ Μητροπολίτη, ἔδειχνε ἕναν ἄνθρωπο πού δέν ἤθελε αὐτήν τήν ἐκκλησιαστική τιμή, ἀλλά τόν εἵλκυε περισσότερο ἡ θέση τοῦ Ἱεροκήρυκα.

Αὐτό τό περιστατικό εἶναι σπάνιο στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία, ὄχι μόνον στά νεώτερα χρόνια, ἀλλά καί στά παλαιότερα, ὅσο σπάνιος ἦταν καί ὁ π. Σεβαστιανός, ὡς ἄνθρωπος καί Κληρικός. Αὐτή ἡ στάση του δέν ἔδειχνε ἔλλειψη σεβασμοῦ στήν Χάρη τῆς Ἀρχιερωσύνης, ἀλλά φανέρωνε ὅτι ἦταν κάτι ξαφνικό καί δέν τό εἶχε ποτέ στόν νοῦ του, δέν τό σκεπτόταν, καί δέν τό ἐπιθυμοῦσε.

Μετά τήν χειροτονία του σέ Μητροπολίτη τόν συνάντησα στά Ἰωάννινα, ὅταν ἦλθε γιά νά γίνη ἡ ἐνθρόνισή του καί νά ἀρχίση τό ποιμαντικό του ἔργο στήν δύσκολη περιοχή τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης. Ἐκεῖνο πού μοῦ ἔκανε ἰδιαίτερη ἐντύπωση ἦταν ὅτι ὁ ἀγαπητός καί πεφιλημένος μας Ἱεροκήρυξ, ὁ π. Σεβαστιανός, μετά τήν χειροτονία του σέ Μητροπολίτη, ἔχασε τό παιδικό του πρόσωπο, τήν ἱλαρότητα τοῦ προσώπου του, τό ἑλκυστικό καί ἐκπληκτικό χαμόγελό του, τό χαρούμενο τοῦ χαρακτῆρος του καί φαινόταν πολύ λυπημένος. Δέν χάρηκε καθόλου τήν ἀνάδειξή του στόν ἀρχιερατικό βαθμό καί τό ἐκδήλωνε φανερά σέ ὅλους, χωρίς νά τό κάνη προσποιητά καί ὑποκριτικά.