Β. ΚΑΖΙΑΚΟΥ, “ΠΕΡΙ ΕΘΕΛΟΘΡΗΣΚΕΙΑΣ”

  “ΠΕΡΙ ΕΘΕΛΟΘΡΗΣΚΕΙΑΣ”

A'

Του κ. Βαγγέλη Καζιάκου

=====

Ένα από τα πολλά πνευματικά κακά που διέπουν τον Άνθρωπο, στο χώρο της πνευματικής ζωής, από την αρχή της ιστορικής του παρουσίας, αποτελεί σαφώς, η λαίλαπα του αθεϊστικού φρονήματος, ήτοι, της αρνήσεως οποιασδήποτε μεταφυσικής διάστασης της υπάρξεως. 

Ιδιαιτέρως, στην εποχή μας, τροφοδοτείται από την υλόφρονα γνώμη της επιστημονικής “αυθεντίας”. 

Η Επιστήμη, αυτή καθ’ εαυτή, αποτελεί δώρον και ευγενής έκφανσή της πολιτισμικής εξέλιξης της ανθρωπότητας, που τους τελευταίους αιώνες, αλματωδώς, προχώρησε σε ανακαλύψεις, βαθύτερη γνώση του φυσικού κόσμου. 

Από την λειτουργία της δομής του κυττάρου, στους απειράριθμους γαλαξίες και την ίαση των ανιάτων και αλγεινών ασθενειών, φτάνοντας στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας και την παγκοσμιοποίηση της πληροφορίας. 

Ζώντας μέσα στον κόσμο της μετανεωτερικότητας, ο επηρμένος νους του Ανθρώπου, έτι μια ακόμα φορά, προφασιζόμενος την μικρή πλην ενθουσιαστική, ιδέα της γνώσης, με τρόπους ιδέες και πολυμήχανες θεωρίες, προσπαθεί να διαζευχθεί, από την θεία καταγωγή του, να σβήσει την ενστικτώδη δίψα του, για την ενορατική ενατένιση του Σύμπαντος, στα ιδεαλιστικά πλαίσια της αιωνιότητας.

Αποκρούοντας την πεισματικά, ειδωλοποιώντας την αυταπάτη της παντογνωσίας του, βυθιζόμενος στην ακόρεστη σαρκική τρυφή και αυτάρεσκη μακαριότητά του.

Η αθεΐα μέσα στο διάβα των αιώνων, πήρε ποικίλες μορφές, μάσκες και τύπους, εγκλωβίζοντας τον άνθρωπο στα βιολογικά του δεδομένα, με αποκορύφωμα την σημερινή τραγικότητα, της αποθέωσης του Homo ex machina.

Όμως, το έμφυτο θρησκευτικό συναίσθημα δεν ξεριζώθηκε και δεν θα μπορέσει να ξεριζωθεί, καθώς οι υπαρξιακές συντεταγμένες του Ανθρώπου, έχουν σαφή προέλευση και προσανατολισμό στον Ουρανό. 

Ο σύγχρονος αθεΐστικός επιστημονισμός και ο υλομανής ηδονισμός, απέδειξε περίτρανα το ψαλμικά “είπεν άφρων εν τη καρδία αυτού, ουκ εστι Θεός”. 

Περισσότερη όμως ζημιά, έκανε και εξακολουθεί να κάνει, όχι τόσο η επιστημονική κατοχύρωση της αθεΐας, όσο η εθελοθρησκεία.

Την λέξη την συναντάμε, στην προς Κολοσσαείς επιστολή του Αγίου Αποστόλου και Πρωτοκορυφαίου, των Εθνών Παύλου.

Η εθελοθρησκεία ορίζεται ως η κατά το δοκούν λατρεία του Θεού, από μέρους του Ανθρώπου.

Ο Άγιος Απόστολος Παύλος, ψέγει, την νοσηρή θρησκευτικότητα της προαναφερθείσας εκκλησιαστικής κοινότητας, καθώς οι Χριστιανοί, είχαν αλλοτριωθεί από την νεοφανείσα αίρεση του Γνωστικισμού, προσμίγοντας γνωστικά και χριστιανικά στοιχεία, ξένα προς την θεόσδοτη αλήθεια του Ευαγγελικού μηνύματος.

Γενικότερα, η εθελοθρησκεία, αποτελεί, όχι μόνο μια ορισμένη ιστορικά κατάσταση, αλλά μια διαχρονική αίρεση, ιδιαζόντως πολυπρόσωπη, η οποία προβάλλει μια πλανεμένη ευσέβεια τόσο στα πλαίσια της χριστιανικής ορθοδοξίας, όσο και σε επίπεδο γενικότερα, διαθρησκειακό, αλλοιώνοντας την υπέρτατη θρησκευτική αλήθεια, όπως την εννοεί η εκάστοτε Ομολογία.

(Συνεχίζεται)