ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο αχρείαστος και επιζήμιος διάλογος (ή μάλλον θόρυβος) για το συλλείτουργο του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου με τον Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιώς συνεχίζεται -ως μη ώφειλε-, επειδή το Διευθυντήριο της προαγωγής και διεύρυνσης Πανορθόδοξου Σχίσματος της Θεσσαλονίκης ποντάρει σε τέτοια γεγονότα για να προωθήσει τους άνομους στόχους του.

Βεβαίως θα δώσουν λόγο στον Θεό όσοι υποθάλπουν Σχίσματα στην Εκκλησία, για να εξυπηρετήσουν τους στόχους των Οικουμενιστών και εθνοφυλετιστών Ρώσσων, μόνον και μόνον επειδή βρίσκονται σε αδιέξοδο λόγω της Αποτείχισης που έκαναν.

Αλληλέγγυος στην προαγωγή Σχίσματος και ο σεβαστός και λίαν αγαπητός π. Βασίλειος Βολουδάκης, ο οποίος συντάσσεται με τους σχισματίκλες της Θεσσαλονίκης, λόγω του φονικού μίσους και της ιδεοληψίας που έχει σε βάρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως θεσμού.

Κάποιοι μιλούν για τις δήθεν εκκλησιολογικές διαστάσεις της εκχώρησης Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία. 

Αν είχαν συνείδηση του τι λέγουν θα είχαν προχωρήσει ήδη σε Αποτείχιση, επειδή η Εκκλησιολογία είναι τμήμα της Δογματικής και στα της πίστεως δεν χωρεί συγκατάβασις.

Πάντως δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα προχωρήσουν σε Αποτείχιση. Νομίζω ότι θα προτιμήσουν να βάλλουν, εκ τους ασφαλούς, προφασιζόμενοι προφάσεις εν αμαρτίαις και θα παριστάνουν αυτό που είναι: Ομολογητές του γλυκού νερού.

Το Ουκρανικό είναι 100% κανονικό θέμα και αφορά Δικαιοδοσίες, Ηγεμονίες και φιλοπρωτείες.

Η Εκκλησιολογία δεν έχει να κάνει απολύτως τίποτε με το Ουκρανικό, αν και φυσικά οι Ιεροί Κανόνες απηχούν το Άγιο Ευαγγέλιο και την πίστη της Εκκλησίας.

Άλλο πράγμα είναι οι Ιεροί Κανόνες και άλλο οι Όροι της πίστεως.

Όποτε διαμφισβητούνται οι Όροι της πίστεως έχουμε αίρεση.

Όποτε καταπατούνται οι Ιεροί Κανόνες έχουμε αθέμιτη μεν παράβαση, αλλά πάντως όχι λόγο για Αποτείχιση.

Το γε νυν έχον το Ουκρανικό έχει τις εξής λίαν επικίνδυνες παραμέτρους:

1.) Υπάρχει τεράστιος κίνδυνος να παγιωθεί και να διευρυνθεί Πανορθόδοξο Σχίσμα, που μπορεί να διαρκέσει ακόμη και αιώνες.

2.) Αν τελικά πραγματοποιηθεί το Ρωσσοκίνητο Συνέδριο του Καιάφα και του Άννα στο Αμμάν, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος, που αγγίζει τα όρια της βεβαιότητας, να ξεφύγει από τα πλαίσια του Ουκρανικού και να επανακαθορίσει τα Δίπτυχα με τρόπο που θα κάνει πραγματικότητα το όραμα της λεγόμενης “Τρίτης Ρώμης.”

3.) Το συνέδριο της ανομίας του Αμμάν θα θεμελιώσει αιρετική εκκλησιολογία -δηλαδή μιλάμε για αίρεση-, που θα βασίζεται στην καθόλα αιρετική πρακτική της Εκκλησίας της Ρωσσίας που μπορεί να συνοψιστεί στην πρόταση: “Όπου Ρώσσος εκεί και Δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας.”

1.) Από την αρχή της ανακίνησης του Ουκρανικού και πολύ πριν την εκχώρηση Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία, προσπάθησα να εξηγήσω -προς κάθε κατεύθυνση- ότι πρόκειται για την διαμάχη των μεγάλων Δυνάμεων για τον έλεγχο της Ουκρανίας και η Εκκλησία έπρεπε να αποστασιοποιηθεί.

2.) Ατυχώς τόσον η Εκκλησία της Ρωσσίας όσο και το Οικουμενικό Πατριαρχείο ενέπλεξαν την Εκκλησία σε αυτήν την διαμάχη.

3.) Προσπάθησα, επίσης, να επισημάνω ότι το πραγματικό διακύβευμα με το Ουκρανικό είναι η ενότητα της Εκκλησίας.

4.) Δεν παραξενεύομαι, ούτε απογοητεύομαι, επειδή μιλούσα και μιλώ εις ώτα μη ακουόντων.

Ποιος είμαι και για ποιο λόγο να με λάβει κανείς υπόψη;

Αλλά δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό, επειδή ποτέ δεν είχα διαφορετικές προσδοκίες.

5.) Όπως ανέφερα -κατ’ επανάληψη- για τον Οικουμενισμό, την μάχη εναντίον της παναίρεσης δεν την διεξάγω, επειδή έχω την ψευδαίσθηση ότι μπορώ να καθορίσω τις εξελίξεις, ούτε προπαντός επειδή έχω τη ψευδαίσθηση ότι σώζω την Εκκλησία, αλλά για να σώσω την ψυχή μου.

Δεν θέλω επ’ ουδενί λόγω να βρεθώ στο Φοβερό Κριτήριο αναπολόγητος, επειδή σιώπησα όταν “Θεός το κινδυνευόμενον”.

6.) Το ίδιο κάνω με το Ουκρανικό, επειδή δεν θέλω επ' ουδενί λόγω να βρεθώ στο Φοβερό Κριτήριο, ως προαγωγός Σχίσματος.

Γι' αυτό θλίβομαι βαθύτατα, επειδή βλέπω σεβαστά και αγαπητά πρόσωπα και εγκρατείς θεολόγους, να αμαυρώνουν τους αγώνες και την ιστορία τους και να προωθούν -με κάθε τρόπο- Σχίσμα και μάλιστα Πανορθόδοξο Σχίσμα, για λόγους που δεν τους τιμούν.

Αναφέρομαι φυσικά στους πατέρες της Θεσσαλονίκης. 

Όχι στον σεβαστό π. Βασίλειο Βολουδάκη, ένα πραγματικά προβληματικό κληρικό, με τον οποίο μου είναι εντελώς αδύνατο να βρω τρόπο συνεννόησης.

Η ιδεοληπτική προσέγγιση του σεβαστού πατρός πραγματικά με υπερβαίνει.

Άλλωστε ποιο είναι το θεολογικό εκτόπισμα του σεπτού π. Βασιλείου, ώστε να μας απασχολεί ιδιαίτερα τι λέγει και τι δεν λέγει;

Σας παρακαλώ.! 

Αν μη τι άλλο, ας είμαστε σοβαροί.!

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα τον αφήσουμε στο απυρόβλητο. 

Αλλοίμονον! 

Θα τον χτυπούμε -καθηκόντως- κάτω όπως το χταπόδι, όταν εκφράζει κακοδοξίες και όταν κατατρύχεται από εμμονές και ιδεοληψίες, αλλά δεν θα χαλούμε την καρδιά μας, επειδή μια θεολογική μετριότητα νομίζει ότι είναι των θεολόγων η ακρότης.