Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ

Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ

Της κυρίας Ελένης Λωρίτου

=====

Ο λαός σε θέματα που αντιλαμβάνεται ανταποκρίνεται και ασκεί πιέσεις, ακόμα και χωρίς το παπαδίστικο πατρονάρισμα. Οι κληρικοί περιποιούν τιμή στον εαυτόν τους με την παρουσία τους στους εθνικούς αγώνες και αγωνίες. Με την απουσία τους δίνουν ακόμα ένα δικαίωμα στους εχθρούς της Εκκλησίας για να την φτύνουν. Στην προκειμένη περίπτωση οι άθεοι και εθνομειοδότες του ΣΥΡΙΖΑ ας φτύσουν πρώτα από όλα τα μούτρα τους. 

Σε θέματα, όμως, που ο λαός δεν καταλαβαίνει, γιατί δεν έχει την βιωματική επάρκεια, όπως είναι τα θέματα της πίστεως, περιμένουν την καθοδήγηση από τον κλήρο, που είναι και ο κυρίως ρόλος τους, δηλαδή η καθοδήγηση του ποιμνίου. Μετά λύπης μας διαπιστώνουμε την ίδια απουσία του κλήρου από αυτόν τον ποιμαντικό ρόλο με αποτέλεσμα τα θέματα της πίστεως να προδίδονται τελείως ανυπεράσπιστα. Δεν φτάσαμε έτσι τυχαία σε αυτό το σημείο ξεδιάντροπης μειοδοσίας. Πριν από την απώλεια της εδαφικής πατρίδος, που επαπειλείται, χάσαμε την πνευματική πατρίδα, χάσαμε την ψυχή μας. Μετά λύπης μας διαπιστώνουμε ότι στην πλειονότητά τους οι κληρικοί αρκέστηκαν στα κράσπεδα των ιματίων τους, αφού ο λαός με τα κριτήριά του δεν αντιλαμβάνεται την συντελούμενη προδοσία τους. Τους ανέθεσε τον ρόλο του θεματοφύλακα, γι’ αυτό τους πληρώνει, για να είναι οι ίδιοι κάπως απερίσπαστοι στον βιωτικό αγώνα. Όμως δεν αντιλαμβάνεται ότι ο φρουρός έγινε προδότης για να τους κάνει τσακωτούς, με αποτέλεσμα να έχουν βρει την χαρά τους, εφόσον ούτε Θεό ούτε ανθρώπους φοβούνται, ότι πιθανόν να γίνουν τσακωτοί. 

Οι λίγες σε αριθμό αντιδράσεις υποκύπτουν στην προπαγάνδα και στην δημαγωγία. Εκβλήθηκε το όνομά τους ως πονηρόν, ως φονταμενταλιστές, ως φανατικοί, ως κομπλεξικοί, ως ψυχοπαθείς. Μερικά τσομπανόσκυλα που υλακτούν στην ποίμνη και προειδοποιούν για τον λύκο, αντιμετωπίζονται με την χλεύη: Αφήστε τα σκυλιά να γαυγίζουν! Σκυλιά είναι! Μην δίνετε σημασία. Όταν, όμως, εκπληρώνονται οι πνευματικοί νόμοι, τότε τι μπορούμε να πούμε; Όταν ο λαός του Ισραήλ, δηλαδή η Εκκλησία, ασεβεί τότε μικραίνουν τα όρια της πατρίδος. Παροργίσαμε με την αμέλειά μας τον Θεό και κινδυνεύουμε να χάσουμε και αυτή την πατρίδα. Μόνο μία λύση υπάρχει στο εθνικό δράμα. Η μετάνοια κλήρου και λαού και το πέταγμα στη θάλασσα των προδοτών κληρικών, θεολόγων, πολιτικών, ιντελικγέντσιας, νοσηρής διανόησης. 

Υ.Γ. Μερικές σκέψεις με έναν ταπεινό αγιορείτη μοναχό απομακρυνόμενοι από τον χώρο της συγκέντρωσης, ανοίγοντας τα αδιάβροχά μας με τις πρώτες στάλες της βροχής. Μία εκ του προχείρου, περιπατητική, αυθόρμητη ανάλυση, γιατί τα εθνικά θέματα εύκολα περπατούν, περνούν στο αίμα, στις αρτηρίες και φτάνουν μέχρι τον μυελό των οστών, ενώ τα θέματα της πίστεως, που είναι τα πιο ουσιώδη, είναι εξαιρετικά επίπονα, προβάλλουν αντίσταση, είναι ολιγάριθμα, εν πολλοίς εις ώτα μη ακουόντων, ευάλωτα στην προπαγάνδα και στην συκοφάντηση. Είναι γιατί απαιτούν καλλιεργημένα και γυμνασμένα κριτήρια και αντανακλαστικά που δυστυχώς ο λαός στο μεγαλύτερο μέρος δεν διαθέτει και οι ποιμένες παραμελούν να τους διαμορφώσουν, σε πολλές δε περιπτώσεις τους παραμορφώνουν και αυτά που ήδη έχουν αποπροσανατολίζοντάς τους και αποδομώντας τους τις χριστιανικές αξίες που έχουν κρυσταλλωθεί σε μία αξιακή κλίμακα.